Content uploaded by Osman Faruk Bayramlar
Author content
All content in this area was uploaded by Osman Faruk Bayramlar on Jan 16, 2022
Content may be subject to copyright.
23. ULUSAL İÇ HASTALIKLARI KONGRESİ
44
23. Ulusal İç Hastalıkları Kongresi • 6-10 Ekim 2021 “İç Hastalıkları Uzmanı, Erişkinlerin Doktoru”
Hekim Sözlü Bildiriler
SS-008
HASHİMOTO TİROİDİ OLANLARDA KANDA NLRP3 VE ASPROSİN
DÜZEYİNİN İNCELENMESİ
Ali Gökçe1, Çiğdem Cindoğlu1, Burcu Dikeç Gökçe1, Mehmet Ali Eren2, Tevfik Sabuncu2
¹Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı
2Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Endokrinoloji Bilim Dalı
Amaç: Hashimoto tiroiditi; yüksek serum tiroid antikorları ve guatr varlığı
ile karakterize, dünyada ve ülkemizde en sık görülen kronik tiroidit türüdür.
İyot eksikliği olmayan toplumlarda en sık guatr ve hipotiroidi nedenidir.
Hipotroidi klinikte halsizlik, obezite, ödem, stres, depresyon olarak görülür.
Patogenezinde inflamasyon, fibrozis, adiposit proliferasyonu, tiroid stimülan
hormonun (TSH) reseptör antikorları suçlanmaktadır. Nod-like receptor pyrin
domain-containing 3 (NLRP3) inflamazom, inflamasyon üretme potansiyeli
olan uyaranları tanıyan ve buna yanıt olarak proinflamatuar sitokinlerin
üretimi ve salgılanmasından sorumlu bir süreci yöneten protein kompleksidir.
Farklı tipte inflamazom yapıları bulunmakla birlikte obezite ile ilişkisi rapor
edilen inflamazom nlrp3 inflamazomdur. NLR proteini, inflammasom adaptör
proteini ASC’ yi görevlendirir ve bu da kaspaz-1 ile etkileşime girerek bunun
aktivasyonuna yol açar. Kaspaz-1 aktive edildikten sonra proinflamatuar
sitokinler interlökin (IL) -1β ve IL-18’ in olgunlaşmasını destekleyerek
inflamasyonu başlatır. Nlrp3 inflamazomu çeşitli otoinflamatuar ve otoimmün
hastalıkların patogenezi ile oldukça ilişkilidir. Asprosin, hipotalamusta iştahın
artmasına yol açar. Karaciğerde asprosin glikoz üretimini ve salınımını arttırr.
İskelet kasında asprosin stres/inflamasyon yollarını aktive eder. Çalışmamızın
amacı hashimoto tiroiditi patogenezine nlrp3 ve asprosin düzeyinin etkisini
araştırmaktır.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya hashimoto tiroiditi olan 48 hasta ve 40
sağlıklı bireyden oluşan toplam 88 kişi dahil edildi. Elde edilen kanlardan
asprosin ve nlrp3 kiti kullanılarak nlrp3 ve asprosın düzeyi ELISA yöntemiyle
çalışıldı.
Bulgular: Yaş, cinsiyet ve vücut kitle indeksi olarak gruplar arasında
anlamlı farklılık yoktu. Hashimoto tiroiditi olan hastalar ile sağlıklı bireyler
karşılatırıldığında nlrp3 ve asprosin düzeyi sırasıyla (p=0.001),(p=0.001)
anlamlı olarak yüksek saptandı.
Sonuç: Hashimoto tiroiditi etyolojisi net olarak saptanamamış otoimmün bir
hastalıktır. Hashimoto tiroditi nlrp3 ve asprosin düzeyi arasındaki ilişkinin ilk
defa incelendiği çalışmamızda, hashimotolu bireylerde inflamatuvar belirteç
olan nlrp3 ve asprosin düzeyini anlamlı olarak yüksek bulduk. Daha geniş
çaplı çalışmalar ile belki de hashimoto tiroditidinde nlrp3 ve asprosin düzeyi
tanı ve takibte biyobelirteç olarak kullanılabilir. Ancak bunun için daha çok
araştırmalara ihtiyaç vardır.
Anahtar Kelimeler : Hashimoto tiroditi, NLRP3, Asprosin düzeyi
SS-009
TİP 2 DİYABETLİ HASTALARDA TİROİD DİSFONKSİYONU PREVALANSI
Yunus Çatma1,2, Ahmed Edizer3, Osman Faruk Bayramlar4, Nurdan Gül1, Özlem Soyluk
Selçukbiricik1, Ayşe Kubat Üzüm1, Kubilay Karşıdağ1
1İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi ,endokrinoloji Ve Metabolizma Hastalıkları
Bilim Dalı
2T.C. Sağlık Bakanlığı Hayrabolu Devlet Hastanesi, İç Hastalıkları
3Sağlık Bilimleri Üniversitesi Kanuni Sultan Süleyman Eğitim Ve Araştırma Hastanesi,
Acil Tıp Kliniği
4T.C. Sağlık Bakanlığı Bakırköy Halk Sağlığı Kurumu, İstanbul
Giriş: Tip 1 diyabetik hastalarda tiroid hastalıklarının birlikte görülme
sıklığının diyabetik olmayanlara göre 2-3 kat daha fazla olduğunu gösteren
çalışmalar mevcuttur . Tip 2 diyabetik populasyonda bu birlikteliğin sıklığı
tam olarak bilinmemektedir. Bu çalışmada, Tip 2 diyabetik olgularda tiroid
disfonksiyonu prevalansını araştırmayı ve tiroid hormon konsantrasyonlarındaki
değişikliklerin metabolik kontrol ve diyabet komplikasyonları üzerine etkilerini
incelemeyi araştırdık.
Materyal Metod: İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları
Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları-Diyabet polikliniğine Ocak 2017
- Ocak 2020 tarihleri arasında başvuran 2164 hastanın takip dosyası
retrospektif olarak tarandı. 1441 hasta çalışma dışı bırakılırken uygun kriterleri
sağlayan Tip 2 DM tanılı 723 hasta dahil edildi. Klinik, laboratuvar verileri ve
tiroid fonksiyonları değerlendirildi.
Bulgular: 377 (%52,1) hasta erkek, 346 (%47,9) hasta kadındı. Ortalama
yaş 58,3±11,2 yıl iken kadınlarda (59,4±12,1) erkeklerden (57,3±11,8)
daha yüksekti. TSH ortalaması 2,6 mIU/L sT4 ortalaması 16,4 pmol/L sT3
ortalaması 4,6 pmol/L olarak saptandı. Tiroid disfonksiyonu sıklığı %21,4
saptanırken kadın/erkek oranı yaklaşık 3 kat kadınlar alehine saptandı
(p=0,001). Tiroid fonksiyon testlerine göre klinik durum değerlendirildiğinde;
hastaların %78,6’sının ötiroid, %15,1’inin hipotiroid, %2’sinin hipertiroid
olduğu, %4,3’ünün subklinik düzeyde tiroid disfonksiyonu olduğu görüldü.
Serbest T3 konsantrasyonu diyabetik nefropati, diyabetik retinopati,
hipertansiyon ve periferik arter hastalığı eşlik eden hastalarda anlamlı olarak
daha düşüktü. Diyabetik nefropati olan ve olmayan hastalar karşılaştırıldığında
diyabetik nefropati olan hastaların TSH konsantrasyonu daha yüksek ve
serbest T3 konsantrasyonları daha düşük bulundu.
Sonuç: Çalışmamızda elde ettiğimiz sonuçlar Tip 2 diyabetik hasta
populasyonunda tiroid disfonksiyonu sıklığının sağlıklı populasyona kıyasla
yaklaşık 3 kat yüksek olduğunu saptadık. Bu nedenle bu hastaların klinik
takibinde tiroid fonksiyonları açısından belirli periyotlar ile tarama yapılması
ve yakın takip edilmesi gerektiği sonucuna vardık.
Anahtar Kelimeler : Tip 2 diabetes mellitus, tiroid disfonksiyonu, TSH
Kaynakça :
1. World Health Organization. Definition and diagnosis of diabetes mellitus and intermediate
hyperglycemia: Report of a WHO/IDF consultation. WHO Document Production Services,
Geneva, 2006, pp. 1-41.
2. TEMD Diabetes Mellitus ve Komplikasyonlarının Tanı, Tedavi ve İzlem Kılavuzu-2019. 12.
Baskı Ağustos. 2019.
3. Satman I, Omer B, Tutuncu Y, Kalaca S, Gedik S, Dinccag N, et al. Twelve-year trends in
the prevalence and risk factors of diabetes and prediabetes in Turkish adults. Eur J Epidemiol
2013 Feb;28(2):169-80.
4. Satman I, Yilmaz T, Sengül A, Salman S, Salman F, Uygur S, et al. Population-based study of
diabetes and risk characteristics in Turkey: results of the turkish diabetes epidemiology study
(TURDEP). Diabetes Care. 2002;25(9):1551-6.
5. American Diabetes Association. Diabetes care in the hospital: standards of medical care in
diabetes-2020. Diabetes care. 2020;43(supplement 1):s193-s202.
SS-010
İÇ HASTALIKLARI POLİKLİNİĞİNE BAŞVURAN HİPOTİROİDİSİ
OLAN KADIN HASTALARIN OBSTETRİK ANAMNEZLERİNİN
DEĞERLENDİRİLMESİ
Türkan Paşalı Kilit1, Filiz Özyiğit2, Kevser Onbaşı1
1Kütahya Sağlık Bilimleri Üniversitesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı
2Kütahya Sağlık Bilimleri Üniversitesi Farmakoloji Anabilim Dalı
Amaç: Üreme çağındaki kadınlarda, ikinci sıklıkta gözlenen endokrinolojik
bozukluk tiroid hastalıklarıdır. Tiroid disfonksiyonu, menstrüel düzensizlik ve
İki Grup Arasında Laboratuar Verilerinin Karşılaştırılması
VERİLER GRUP 1 (hasta grubu) GRUP 2 (kontrol grubu) P
GLUKOZ(mg/dl) 89.50±14.08 89.52±11.61 0.72
KREATİNİN 0.71±0.18 0.72±0.13 0.75
ALT 22.87±16.95 21.20±11.29 0.53
TSH(µUl/ml) 7.98±10,4 1.71±0.95 0.00
ANTİ-TPO 801.71±307.62 6.29±2.24 0.00
WBC 6.63±2.00 7.15±1.61 0.07
HCT 41.56±3.96 44.00±4.55 0.01
PLT 295.9±69.5 285.4±58.36 0.50
CRP 0.58±1.12 0.37±0.74 0.13
SEDİM 18.95±11.2 8.28±7.78 0.00
ASPROSİN 52.74±25.31 34.61±13.84 0.00
NLRP3 227.84±107.27 145.94±54.83 0.00
Bu bildiri sunulmadığı için Düzenleme Kurulu
tarafından kitaptan çıkarılmıştır