Zvezdan Đurić’s scientific contributions

In most capitalist countries, business ethics is considered the precondition for long term advancement, growth, development and the maintenance of the high profitability of the organization, which is not the case with post-communist countries. Ethically oriented organizations are considered attractive for investors, employees, managers and other interested stakeholders. Unfortunately, in Serbia, a post-communist country, business ethics is considered to be of second rate significance in most cases. More precisely, organizations insist on legal business based on the code of ethics, but also include all other kinds of improvisation. The main goal of this paper is to show the moderating influence of ownership on the relationship between the ethical climate and unethical behavior in Serbia. The research encompasses 924 respondents from four domestic enterprises and foreign owned enterprises. The results of this research show that the ownership of the enterprise influences the relationship between the ethical climate and unethical behavior. We conclude that foreign owned enterprises pay more attention to the ethical behavior and create better ethical climate for the organizations. The main implication of this research is that one of the ways for better business performance of organizations in Serbia, especially if they want to enter foreign markets, is to accept moral values and the ethical behavior which exists in market economies.

Agricultural activity is very important for every country that strives to create a stimulating, stable, abundant, sustainable and equal business environment for all market participants. By striving for sustainable economic development and growth, as well as preservation of the ecosystem, organic agricultural production aims to produce high-quality food. Within the socio-economic space, the role of the state as a regulator of production and market relations is indispensable. The state often uses fiscal policy as an instrument for the regulation of relations in the sphere of production and trade. The level of the tax burden is of vital importance for achieving a sustainable level of agricultural development. From the aspect of the Serbian economy, the taxation of agriculture in the future period must be based on a system of tax incentives for organic production. In the long run, this can increase the volume of organic production and the use of healthy food in human nutrition.

Porodični biznis je danas jedan od najznačajnijih generatora bogatstva i zaposlenosti u svetskoj privredi. U svim velikim ekonomijama, mali porodični biznis je kičma privrede i ekonomskog napretka. Iako je teško tačno proceniti njihovu zastupljenost u globalnim okvirima, određene procene kažu da se učešće preduzetničkih firmi koje su osnovale ili vode porodice, kreće u rasponu 65-90 odsto, u odnosu na ukupan broj aktivnih preduzeća u svetskoj ekonomiji.Porodični biznisi su u vidnoj ekspanziji i u Srbiji, jer takva preduzeća beleže zavidne rezultate. Ono što predstavlja izazov, posebno današnjeg vremena, jeste činjenica da je životni vek biznisa u porodičnom vlasništvu relativno kratak. Veliki broj porodičnih preduzeća ne uspeva da opstane nakon nestanka svog prvobitnog osnivača. Tome prvenstveno doprinosi nedostatak pripreme nadolazećih generacija za rastući biznis kao i brojčano veću porodicu.Upravo primenom dobrih upravljačkih struktura, edukacijom generacija koje dolaze, definisanjem jasnih pravila u porodici, jasnim razdvajanjem vlasništva od upravljanja, razvijanjem instrumenata poslovanja, šanse za opstanak i razvoj biznisa u porodičnom vlasništvu su daleko veći.

Sažetak: Tradicionalni svet biznisa više ne postoji. Odavno važe pravila da nema pravila. Isključivo povezanost tehnologije sa ljudskim faktorom zadovoljava tržište i aktuelni svet biznisa. Pri tom, tehnologija nije uvek reprezent znanja, nego oruđe kojim ljudsko znanje postiže veće rezultate. U tom smislu menadžment znanja treba shvatiti kao proces, pomoću kojeg organizacije generišu nove vrednosti, zasnovane na aktivi svoga intelektualnog kapitala. Osnovni cilj menadžmenta znanja je osigurati da dobri odgovori u datom trenutku promene, postanu dobra praksa.Svi želimo da budemo uspešni, ali nema mnogo onih koji se zaista tako i osećaju. Kada je uspeh u pitanju, nije bitno ono što radite, već kako radite. Uspeh se manje zasniva na talentu i veštini, a više na posvećenosti i znanju. Nesumnjivo je da svet znanja ne samo da ne zaslužuje nego i ne dozvoljava improvizacije. Otud, ljudski faktor dobija drugačije dimenzije. Ne slučajno nastala je transformacija ljudi od resursa do humanog kapitala. Rad želi da ukaže na novu paradigmu uspeha u životu, razvoju i poslovnom svetu, a to su: zananje kao fokusiranost i uspešno upravljanje promenama. Dolazi vreme «menadžera promena i znanja».