Songül MOLLAOĞLU’s research while affiliated with Sivas Cumhuriyet University and other places

Objectives: This study was conducted to evaluate the effect of telehealth education and art therapy on diet-fluid restriction and anxiety in hemodialysis patients during the COVID-19 pandemic. Methods: This randomized controlled study included 60 hemodialysis patients (30 in the intervention group and 30 in the control group). Data were collected using the Patient Information Form, Dialysis Diet and Fluid Non-Adherence Questionnaire, Beck Anxiety Inventory, and Modified Morisky Scale. Patients were educated about diet and fluid restriction according to their needs. The forms were applied to the patients at the first interview 6th week, and 12th week. Additionally, training on diet and fluid restriction was given at the first meeting, and an educational booklet was distributed to the patients. Thereafter, the patients were video-called one day a week for 12 weeks and the follow-up evaluation form was applied via telephone. The academician, who works at the University's Faculty of Education, Department of Fine Arts, assisted patients in drawing via video conference. Patients' drawing time is 60 minutes in total, two days a week, 30 minutes each time. Results: Following the education and drawing activity, systolic blood pressure, diastolic blood pressure, hemodialysis admission weight, creatinine values, frequency and degree of dietary non-compliance, frequency of non-compliance with fluid restriction, and anxiety levels of patients in the intervention group receiving hemodialysis treatment decreased (P < .05) and their compliance with treatment increased. Conclusion: Telehealth applications and art therapy are effective in improving compliance with diet and fluid restriction and controlling anxiety among hemodialysis patients. Since the use of telehealth methods to meet the educational needs of patients and integrative methods such as art therapy ensures the continuity of care services for patients during epidemic periods, it is recommended to be used in COVID-19 and other possible epidemics in the future.

The Theory and Practice of Group Therapy is the definitive resource for group therapists, educators, students, and practitioners with a passion for and a keen interest in practicing group therapy. This cutting-edge book is written by leading scientists from diverse niche areas of health sciences, mental health, health psychology, and allied psychology. It addresses themes such as theories of group therapy, Yoga, and music therapy.

Music therapy, which is widely recommended for patients living with chronic problems, is actually a mind-body therapy. This therapy, which has been used clinically for more than a century, is one of the oldest treatment methods and is known to have been used in the treatment of patients in various cultures for four thousand years. Music therapy, known as simple harmonic movement, is rich in psychological and physiological effects. Used to support emotional, mental, and physical health, music therapy is an integrative art therapy method that provides a way to express feelings and experiences that cannot easily be expressed through words. Particularly in recent years, it has been observed that interest in traditional and complementary medicine in the field of health has increased worldwide. In this context, music therapy, one of the art therapy methods, attracts attention as a treatment method preferred by people among medical alternative treatment methods. In this section, the journey of music therapy from past to present and the neurophysiology of music are briefly explained and its effects on health problems are discussed in the light of findings in the literature.

Bu çalışmanın amacı Barthes’in göstergebilimsel çözümlemesinin göçle ilgili yapılmış günümüz sanat pratiklerine yansımasının incelenmesidir. Çalışmada göç olgusuna kuramsal dayanak oluşturması için literatür taraması ve göçle ilgili güncel sanat pratiklerinin çözümlenmesinde göstergebilimsel çözümleme yöntemi kullanılmıştır. Amaçlı örneklem metodu ile Halil Altındere’nin (Köfte Havayolları), Ai Wewei’in (Yolculuğun Kanunu), Tammam Azzam’ın (Bon Voyage:New York, Bon Voyage: Suria) ve Bruno Catalano’nun (Marsilya, Fransa, Gezginler ve Parçalar, Venedik) pratikleri ele alınmıştır. Bütün pratiklerde günümüzde yaşanan savaş ve çatışmalarla savaşın yıkıcı tahrip edici fiziksel görüntülerinin yanında yaşanan göçler, dışlanma, yoksulluk, öteki olma, kültür, kimlik, stigma algısı ve ötekileştirilme gibi göstergeler yer almaktadır. Göç olgusu, göçün toplumsal hayat üzerindeki zorlukları ve sosyolojik pratiklerin değişimlerinin birey ve toplum üzerindeki yansımaları güçlü bir biçimde vurgulanmaktadır. Sonuç olarak bu çalışmalarda, sosyal, kültürel, psikolojik boyutları olan göçe sanatsal bakış açısı ile yaklaşılarak ortaya çıkan sorunlara etkili çözümler geliştirilmemesine vurgu yapılmış ve dünya kamuoyunda göçlere ilişkin gerekli duyarlılığın geliştirilmesi istenmiştir.

Anlam üretmeyi inceleyen araştırma disiplinlerinden biri olan göstergebilim, günümüzün önemli kuramsal ve uygulamalı araştırma alanlarına sahiptir. Bu çalışmanın amacı göstergebilimle ilgili yapılan tezlerin bazı özellikleri yönünden incelenmesidir. Doküman analizi tekniği ile yapılan çalışmada çalışmanın evrenini Yükseköğretim Kurulu (Yöktez) merkezinde bulunan göstergebilimle ilgili yapılan tüm tezler oluşturmaktadır. Çalışmada örneklem seçimi yapılmamış ve evrendeki tüm tezler çalışma kapsamına alınmıştır. Veriler SPSS programında (Ver:22.00) değerlendirilmiştir. Buna göre YÖK Ulusal Tez Merkezinde göstergebilimle ilişkili 1098 lisansüstü tez olduğu belirlenmiştir. Bu tezlerin %92.2’si ise 2000 yılından sonra yapılmış olup, tezlerin %75.1’i Yükseklisans, %22.4’ü Doktora ve %2.5’i ise sanatta yeterlik tezleridir. Tezlerin % 84’ünün Sosyal Bilimler Enstitüsü, %7.5’inin Fen Bilimleri Enstitüsü, %5.4’ünün Eğitim Bilimleri Enstitüsü, %1.4’ünün Güzel Sanatlar Enstitüsü tarafından yapıldığı belirlenmiştir. Göstergebilimle ilgili sırasıyla en çok İstanbul Üniversitesi, Marmara, Gazi Üniversitesi, Hacettepe Üniversitesi, Ege Üniversitesi ve Ankara Üniversitesinde ve en çok güzel sanatlar, reklamcılık ve radyo-televizyon konularında göstergebilimle ilgili tezlerin üretildiği belirlenmiştir. Göstergebilim sanat eğitiminin temel konularından biri olmasına rağmen bu alanda lisansüstü çalışmalarda yeterince ele alınmamaktadır. Bu da konunun kritize edilmesi, yorumlanması ve yeni sentezlere ulaşılmasını sınırlandırmaktadır. Göstergebilimsel çalışmaların gelişimi için sanatla ilgili lisansüstü eğitim programlarında göstergebilimsel çalışmaların yaygınlaşması önemlidir. Bu nedenle göstergebilimle ilgili daha çok Doktora çalışmaları yapılması gerekir. Ayrıca, sanatla ilgili eğitim kurumlarında göstergebilimle ilgili daha çok derse yer verilmesinin bu alanda daha çok lisansüstü çalışmaların yapılmasına zemin oluşturacağı düşünülmektedir.

Göstergeleri yorumlama, anlamlandırma, üretme ya da işaretleri anlama gibi bir dizi süreç gerektiren göstergebilim, bu faktörlerin tümünün sistemli bir yaklaşımla analiz edilmesi temeline dayanan bilim dalıdır. Göstergebilimsel analizde; bir çalışmada saklı tutulan mitlerin, kodların, metaforların yer aldığı anlam dizgelerinin çözümlemesi, açımlaması ve yorumlanması temel alınır. Araştırmada özellikle 1990’lardan günümüze kadın sorunsalı üzerine çalışmalar üreten ve bu soruna dikkat çeken Şükran Moral’ın “Çocuk Gelin” çalışmasının Ferdinand de Sasurre, Roland Barthes ve C. Levi- Strauss’un göstergebilimsel metodolojisi açısından çözümlenmesi amaçlanmaktadır.. Çalışmada Çocuk Gelin görselinin; yananlam-düzanlam, gösteren gösterilen, göstergesi, dizim, dizge boyutaları ve karşıtlıkları ile ele alınmıştır. Göstergebilimsel modeller ışığında çerçevesinin çizildiği “Çocuk Gelin” videosunda; aydınlık-karanlık, hüzün-sevinç ‘mutluluk ve mutsuzluk, kirli, temiz, suçlu, masum, güçlü ve güçsüz, yönetilen, yöneten , karşıtsallıklarla birlikte, cinsiyetçi, aidiyetçi ve toplumsal söylemler üzerinden kültürel göstergelerle ifade edilen, sosyolojik kimlikler ve roller bağlamında gerçekleştirilen ve toplumun ilişkilerini açıklayan bir performans olarak kurgulandığı belirlenmiştir.

Attitude is considered as an element in art because it is directly related to the feelings and perceptions of individuals. The aim of this study is to examine the relationship between the attitudes of students who continue their education in the field of art education towards contemporary art and their personal and educational characteristics. There are 515 students in the study conducted with the general screening model. The data of the research were obtained with the Student Information Form and the Contemporary Art Attitude Scale and analyzed in the SPSS program. 61.0% of the students with a mean age of 22.75 years (SD: 5.127) are female and 39.0% are male. 25.6% of the students continue their education in Radio, TV, Cinema, 24.9% in Art History, 12.2% in Painting, 12.4% in Architecture, 13.6% in Music and 11.3% in Graphics Department. 26.8% of them are in the fourth class, 24.7% in the third class, 22.9% in the second class and 25.6% in the first class, and the majority of them (78.8%) live in the city, 11.7% in the district. It has been observed that students' attitudes towards contemporary art are at a moderate level. It was determined that female students' attitudes towards contemporary art were more positive than male students, and students residing in the city were more positive than students residing in villages (p

İki veya daha fazla metin arasındaki bağlantılara veya ilişkilere işaret etmek veya söz konusu bağlantıları ortaya koymak amacıyla uygulanan ve başlarda sadece metin incelemelerinde başvurulan metinlerarasılık daha sonraki dönemlerde farklı disiplinlerde kullanılmıştır. Bu yaklaşımla sinemalararasılık, müziklerarasılık, fotoğraflararasılık, medyalararasılık, gibi kullanıldığı disipline özgü isimler alarak, yansılama, öykünme, bilinçli esinlenme gibi kavramlar kapsamında da ele alınan bir yöntemdir. Bu yöntemde belirleyici olan hangi alan incelemesinde kullanıldığı değil yapılmış çalışmaların bir birleriyle olan sistemsel ilişkileridir. Sanatsal alan çalışmalarında da yaygın kullanılan bir çözümleme yöntemi olan metinlerarasılık kavramı zamanla yerini göstergelerarasılık veya resimlerarasılık kavramına bırakmıştır. Göstergelerarasılık veya resimlerarasılıkta başkasının inşa ettiği biçim alıntılanarak, alıntılanan bu biçim öteki bir bağlama taşınarak sanatsal dolayım yapılmak üzere bir dönüştürülme yapılır. Görsel sanatlar alanında neredeyse her dönemde sanatçının kendi çalışmasından alıntı yapmasının yanında başka sanatçının üretiminden de alıntı yaptığı görülmektedir. Bu çalışmada da Michelangelo’nun Pieta temasının sanatçının sonraki çalışmalarında tekrarlı kullandığı formlarda ve farklı sanatsal periyodlarda farklı sanatçılar tarafından üretilen sanatsal biçimlerde alıntılanan Pieta temasının göstergelerarası veya resimlerarası ilişkisini incelemek amaçlanmıştır.

Küresel dünyada uluslararası sanatlar arasında eklektik bir ilişki kurmayı destekleyen sanat okuryazarlığı, ihtiyaç duyulan bilgiye ulaşma ve bu bilgiyi uygulamaya aktarabilmeyi sağlamaktadır. Bu bağlamda çalışmanın amacı, sanat eğitimi ile ilgili bölümlerde öğrenimini sürdüren öğrencilerde sanat okuryazarlığının değerlendirilmesidir. Çalışma kapsamında …Üniversitesi Eğitim Fakültesi, İletişim Fakültesi (Radyo, televizyon ve sinema bölümü), Mimarlık ve Tasarım Fakültesi, Edebiyat Fakültesinde (Sanat Tarihi) eğitimleri devam eden 261 öğrenci yer almakta olup, araştırma betimsel desende tasarlanmıştır. Öğrenci Bilgi Formu ve Sanat Okuryazarlığı Ölçeği (SOYÖ) kullanılarak veriler elde edilmiş, SPSS (Ver:22.0) paket programında analiz edilmiştir. Öğrencilerin %27.2’si resim, %29.9’u mimarlık, %22.2’si radyo, televizyon sinema, %9.6’sı sanat tarihi, %5.7’si müzik ve%5.4’ü ise grafik bölümünde eğitimlerini sürdürmekte, %29.9’u dördüncü sınıf öğrencisidir. Öğrencilerin SOYÖ puan ortalaması 70.16 (SS:25.83) olarak bulunmuştur. SOYÖ’nün alt boyutlarının puan ortalamaları ise; Sanatsal bilgiyi kullanma 27,78 (9.68), Sanatsal bilgi ihtiyacını tanımlama 13,69 (SS: 5,12), Kuramsal araştırmaları performansa döndürebilme 15.78 (6.71) ve Sanatsal bilgilere ulaşma 12.88 (SS:5.63)’dir. Sanat okuryazarlığı ile öğrencinin okuduğu bölüm, sınıf ve müzeye olan ilgileri arasında anlamlı fark bulunmuştur (p