İsmail Orkun ATASOY’s research while affiliated with Dokuz Eylül University and other places

Language contact is a phenomenon that emerges when groups of people speaking different languages seek to communicate with one another, and as a consequence, various linguistic phenomena transpire; and “borrowing” is one of them. Borrowing is generally defined as the transfer of language elements from one language to another. In this sense, borrowing is not only related to words, but also to various linguistic fields such as semantics, morphology and phonology. Therefore, researchers have attempted to develop various borrowing classifications by taking various parameters into consideration. The categories developed by researchers such as Bloomfield (1933), Betz (1949) and Haugen (1950, 1953) are the cases in this regard. Even though there are some different recent approaches, it is seen that they are based on Haugen (1950), who proposed a comprehensive categorization of borrowing based on the concepts of importation and substitution. Since the categorization in question is a borrowing classification that is commonly recognized, widely accepted and still utilized today, it is possible to say that it is a principal categorization. This categorization has some categories and subcategories such as lexical borrowing, loanword, hybrid borrowing, transferred borrowing and formation. In the present study, borrowing, the history of borrowing categories, major borrowing categories and basically the main features of Haugen's (1950, 1953) borrowing categories have been discussed. This study aims to contribute to the relevant literature on this specific subject.

Toplumdilbilim dil ve toplum arasındaki ilişkiyi inceleyen bir dilbilim alanıdır. İletişimin bağlamı, katılımcıların özellikleri, kültürel normlar gibi çeşitli toplumsal etmenlerin dil kullanımı üzerindeki etkisini inceler. Bir iletişim olayı, aynı ya da farklı dilleri konuşan kişiler arasında gerçekleşebilir. Farklı dilleri konuşan ve çeşitli nedenlere bağlı olarak iletişim kurma gereksinimi duyan bireyler, birbirlerinin dillerini biliyorsa ikidilli konuşucular olarak doğrudan iletişime geçmekte; ya da ortak bir iletişim biçimi geliştirme yoluna gitmektedir. Alanyazında “dillerarası etkileşim” olarak adlandırılan bu durumda dillerden birinin diğer dil üzerinde bir etki meydana getirdiği görülmektedir. Dillerarası etkileşim kısaca farklı dillerin ya da lehçelerin konuşucularının birbiriyle etkileşime geçtiklerinde dilsel özelliklerin diğer dile aktarılması olarak tanımlanabilir. Söz konusu etkileşimin sonucunda diller açısından ortaya çıkan çeşitli olası sonuçlardan söz edilmektedir. Baskın dilin diğer dilin yerini alması, dillerin diğer dillerden ödünçlemeler yapması, yeni dil biçimlerinin ortaya çıkması gibi sonuçlar söz konusu durumlara örnek verilebilir. Bu çalışmada, dillerarası etkileşimlerde ortaya çıkan dil görüngülerinden ikidillilik, düzenek değiştirimi (düzenek karıştırımı ve düzenek kaydırımı), ödünçleme, dil aşınması, dil aktarımı, girişim, karışık dil, karma dil, kırma dil ve aradil kavramları ele alınmaktadır. Türkçe alanyazında dillerarası etkileşim görüngülerini bu biçimde toplu bir biçimde ele alan bir çalışma bulunmamaktadır. Bu nedenle çalışmamızın konuya ilişkin alanyazına katkı sağlaması hedeflenmektedir.