No full-text available
To read the full-text of this research,
you can request a copy directly from the authors.
Kültürleşme ve Uyum Sürecinde Türkiye'de İç Göç: Çatışma ve Göç Kültürü Modeli
Abstract
Çalışma, Türkiye'de yaşanan iç göç olgusunu çatışma ve göç kültürü modeli çerçevesinde inceleyerek kültürleşme kavramı bağlamında değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Araştırma yöntemi olarak kapsamlı bir literatür taraması yapılmış ve Türkiye İstatistik Kurumu'nun (TÜİK) 2018-2023 yılları arasındaki nüfus ve göç istatistikleri analiz edilmiştir. Bulgular, Türkiye'de son yıllarda iç göç sayılarının arttığını göstermektedir. Göç etme nedenleri arasında aile fertlerinden birine bağımlı olarak yaşanan göç, daha iyi yaşam koşulları arayışı, eğitim ve iş fırsatları öne çıkmaktadır. Çatışma ve göç kültürü modeline göre, bu veriler bireylerin yaşadıkları yerde psikolojik, sosyal, ekonomik ve kültürel çatışmalar yaşadıkları ve bunların bir sonucu olarak yer değiştirdikleri şeklinde yorumlanabilir. Sonuç olarak, Türkiye'de iç göç olgusunun karmaşık yapısını anlamak için çatışma ve göç kültürü modelinin uygun bir çerçeve sunduğu ve kültürleşme kavramının göç sürecindeki sosyal-psikolojik etkileşimleri açıklamada önemli olduğu görülmüştür. Çalışma, iç göç sürecinin yönetimi ve tarafların uyumu için daha etkili politikalar ve programlar geliştirilmesi gerektiğini vurgulamaktadır. Ayrıca, göçün etkilerinin ayrıntılı olarak incelenmesi ve ülkenin sosyal ve kültürel dinamiklerine odaklanılması gelecekteki araştırmalar için önerilmektedir.
ResearchGate has not been able to resolve any citations for this publication.
The concept of sustainable migration has emerged recently after realizing the potential of migration in framing and altering the social, economic and environmental structures at destination, especially in the context of sustainable development goals (SDGs). An empirical investigation on the link between regional sustainability and sustainable migration is rare in literature, especially in the context of Pakistan’s urban areas. Present study aims at analysing the relationship between the two by geographic information system (GIS) spatially. This study shows that out of thirteen urban regions, hosting above-average migration along with positive in-migration growth, the migration towards nine regions is unsustainable. Two mega cities namely, Karachi and Lahore are included. This highlights the sustainable growth of regions, specifically and the nation generally. Therefore, in the national policy framework, migration policies should appear as an integral part.
Genel olarak turizm ülkelerin temel iktisadi faaliyetleri arasında yerini almış olup, özellikle gelişmekte olan ülkelerdeki ekonomiketkinlikler arasında ilk sıralarda yer almaktadır. Her ne kadar turizm denildiğinde deniz-kum-güneş üçlüsü ilk olarak akla gelse de gelişenteknolojiyle bilgi birikiminin artması, artan refah seviyesi, boş zamanların fazlalığı gibi pek çok sebepten ötürü turizm özellikle son yıllardaciddi anlamda gelişme göstermiş ve çeşitlilik kazanmıştır. Sahil şeridinde yer almayan mekanların turistik açıdan gelişemeyeceği fikri ortadankalkmış, beklenti ve turizm algısındaki değişmeyle çöllerden buzullara, ören yerlerinden folklorik unsurlara değin pek çok saha ve değerturizme konu olabilir hale gelmiştir.Bu çalışmada ülkemizin büyük merkezlerine uzak ve fazlaca gelişmeye müsait olmayan Hakkâri’nin turizm potansiyeli ve yapılmasıgerekenler üzerinde durulmuştur. Hakkâri, coğrafi şartlardan ötürü özellikle doğa turizmi açısından oldukça yüksek bir potansiyele sahipolmakla birlikte; kültür turizmi açısından aynı potansiyelden bahsetmek pek mümkün gözükmemektedir. İlde yıllardan beri süregelengüvenlik sorunu, sınır şehri olması ve altyapı eksiklikleri turizm açısından gelişmenin önündeki başlıca engeller olarak karşımıza çıkmaktadır.Bununla birlikte turizme yönelik altyapı eksikliklerinin giderilmesi ve kapsamlı bir turizm planlaması ile Hakkâri özellikle belli turistikfaaliyetler açısından bölgesel bir merkez olabilecek potansiyele sahiptir.
Anahtar kelimeler: Turizm, Doğa Turizmi, Kültür Turizmi, Turizm Planlaması, Turizm Coğrafyası, Hakkâri, Türkiye.
ABSTRACTIn general, tourism takes first position among the essential economic activities of countries. Especially, in developing countries,it is at the top of the list. When it comes to tourism, even though one usually pictures a trio of sea–sand–sun as the usual tourist activity, ithas substantially progressed and diversified in the past few years. Owing to several facts, such as the accumulation of knowledge becauseof technological improvements, developments in the welfare state, a great excess of spare time and so on, tourism now includes manymore options. Thanks to changes in expectations, the idea that a location without a seashore could not be developed as a tourist destinationis no longer true. Many destinations such as deserts, Polar Regions, and ancient places have turned into valuable tourist destinations.This study focuses on the tourism potential of the state of Hakkari, whose geographical location can possibly help the city improvein terms of its economic activities. Hakkari is a town that is far from most of the centers in Türkiye. In spite of Hakkari’s high potential fortourism, based on the natural geographical conditions, it is obvious that the facilities required are not available for cultural tourism. Anotherchallenge is the shootouts that have been going on in the city for years, because of the location of the town on the country’s border. Finally,the enormous lack of infrastructure is the greatest obstacle of tourism in Hakkari. However, Hakkari has such an important geographicallocation that it could potentially become a local center for some specific tourist activities, provided that the deficiencies of the infrastructureare fixed and a widely scoped plan is created.
Keywords: Tourism, Natural tourism, Cultural tourism, Planning of tourism, Tourism geography, Hakkâri, Türkiye
Migration and how to redistribute the population within the country is one of the most important factors that economic and social policymakers in the community are focusing on, ordering and directing population movements, and directing the population towards the desired poles. Migration, either internationally or in country level, always causes a decrease in migrant areas and an increase in the population of migratory areas. These changes in some cases occur slowly and continuously, but in some cases occurred fast and cross-sectional. In this study with uses of descriptive-analytic methods, Excel and GIS software population changes in Khuzestan province in inter-provincial level during the last two decades and its impact on the average annual population growth has been studied. Results show that in 2006, Khuzestan province have been the third most visited immigrant province, with a net migration of -108209 per people. In 2011, this province was the most incredible province with the net migration of -54530 immigrants. Isfahan, Tehran and Fars provinces have the most immigrants from the Khuzestan. In 2006 and 2011, average real population growth rate in Khuzestan has been dropped 1.8 and 0.16 percent per unit respectively. Furthermore, 0.25 percent of the population in 2006 and 0.62 percent of the population in 2011 caused the decrease in population growth in the province as a result of immigration.
Goc ve gocmenlerin gittikleri ulkelere etkileri bugun hemen hemen tum ulkelerin oncelikli gundemlerini olusturmaktadir. Amerika BirlesIk Devletleri’nin MeksIkali gocmenlere yonelik hak kisitlamalari, Ingiltere’nin Brexit kararinin arkasindaki anti-gocmen propagandalar, Avrupa ulkelerinin yeni duvarlarla gocu engelleme cabalari, giderek artan yabanci dusmanligini yansitmaktadir. Bu turden bir yaklasim goc edilen ulkeye ve orada elde edilecek cikarlara fazlaca vurgu yaparken isin ekonomik yonlerine odaklanir. Bu anlayista haklar da metalasmaya aciktir ve ‘digerlerini’ dislayici bir secicilik soz konusudur. Bu ‘neoliberal paradoks’a yol acar. Boylelikle, neo-liberalizmde goc, goc alan ulkelerin halledilmesi gereken bir ‘sorunu’ olarak gorunur. Ancak ‘Catisma Modeli’ cercevesinde catismalarin kokeninde uc temel alandaki esitsizlikler yatar: 3 KA (‘Katilim Acigi’; ‘Kalkinma Acigi’ ve ‘Kitle Acigi’). 3KA bireyin insani guvensizlik algisi edinmesinin temel nedenlerini olusturur. Bu calismada istatistiki olarak 3KA’nin uluslararasi goc akimlarina etkisini gosterdik. Gocmen karsiti soylemlere yol acabilen yaklasimlardan uzaklasarak, bu calismada gocun temel nedenleri ampirik ve kuramsal olarak tartisilmaktadir.
Uluslararası göç hem nedenleri açısından hem de sosyolojik ve politik sonuçları açısından dünya gündemini belirlemeye devam etmektedir. Bölgeler arasındaki ekonomik farklılıklar, yoksulluk, iç savaş, siyasal dönüşümler, ekolojik dengenin bozulması ve daha birçok faktör 21. yüzyılda birçok insanın göç etmesine neden olmuş ve gelecekte de bu olgunun dinamik kalacağı görünmektedir. Diğer taraftan uluslararası göçler hem göç veren hem de göç alan ülkeleri derinden etkilemektedir. Bununla birlikte göç
ekonomi, politika, sosyal ve kültürel olmak üzere birçok alanı dönüştürmektedir. Dahası özellikle zorunlu göç sürecinde en çok yerinden edinmiş kişilerin kendisi etkilenmektedir. Bu bağlamda uluslararası göç birçok açıdan farklı disiplinler tarafından incelenmesi gereken temel bir olgu olarak ön plana çıkmaktadır. Özellikle yakın dönemde iç çatışmalar sonucu Suriye’den diğer ülkelere gerçekleşen kitlesel
göçlerin nedenleri, göç süreci ve meydana getirdiği sosyolojik sonuçları bütün boyutlarıyla araştırılmayı teşvik etmektedir. Bu çalışmada Suriye göçünün göç süreci göç kuramları açısından analiz edilmeye çalışılmaktadır.
Objective: In multiethnic classrooms, acceptance and rejection by classmates of one’s own versus other ethnicity is influenced by in-group preference, the societal status of the ethnicities, and composition of classrooms. We aimed at (a) confirming these effects for immigrant versus nonimmigrant adolescents in newly formed classrooms, (b) longitudinally studying the change of these effects over the next 2 years, and (c) studying the longitudinal links between immigrants’ acculturation and acceptance/rejection by (non)immigrants. Method: This was a multilevel, longitudinal study of 1,057 13-year-old students nested in 49 classrooms over the first 3 years of middle school in Greece. Immigrant composition of classrooms varied strongly (average 44%), and immigrants in a classroom were ethnically homogeneous (78% same-ethnic). Students’ acceptance and rejection by Greek and immigrant students were sociometrically assessed every year. Multilevel analyses were conducted for questions a and b and cross-lagged analyses for question c. Results: Initially, immigrants were less accepted and more rejected by their classmates than Greeks. However, in classrooms with more than 66% immigrants, they were more accepted and less rejected. Over time, (a) immigrants and Greeks did not differ in being rejected and (b) immigrants in classrooms with few immigrants became increasingly more accepted. Finally, immigrants with higher involvement with the Greek culture were more accepted by their Greek classmates. Conclusion: Immigrants’ peer relations with Greeks were positively affected by increasing opportunity for intergroup contact and involvement with the Greek culture. Interventions supporting acculturation and intergroup contact may prove beneficial for immigrant students.
Göç içinde barındırdığı pek çok dinamik bakımından, gerek ekonomik gerekse çevresel, kültürel ve sosyal açıdan değişimlere neden olan bir olgudur. Bu bakımdan hem gelişmiş hem gelişmekte olan pek çok ülkede iç göçün sebepleri farklı etmenlere dayanmakla birlikte, bölgelerin yapısında meydana getirdiği sorunlar ve fırsatlar da farklılaşmaktadır. Bu çalışma, Türkiye'deki nüfusun göç hareketlerinde itici ve çekici faktörlerin etkisini analiz etmektedir. Çalışmada, Türkiye'nin İBBS Düzey 2'de yer alan 26 alt bölgesinde 2008-2011 döneminde farklı sosyo-ekonomik değişkenlerin iç göç üzerindeki etkileri, bölgeler arası mekânsal etkileşimi dikkate alan Mekânsal Panel Veri modelleriyle incelenmiştir. İBBS Düzey 2'de yer alan bölgeler, net göç alan ve veren bölgeler olarak belirlenmiş ve modellerde kullanılan değişkenlerin etkisi bu açıdan ayrı ayrı analiz edilmiştir. Çalışmanın bulguları, Türkiye'de net göç alan ve göç veren bölgelerde mekânsal yayılma (spillover) etkisinin olduğunu, yani komşu bölgenin göç dinamiğinin, o bölgenin göç kararında da anlamlı bir etkiye sahip olduğunu ortaya koymaktadır. Bu etki özellikle bölgeler arası sosyo-ekonomik farklıklara dayanmakta ve iç göçün belirli bölgelerde yoğunlaşmasına neden olmaktadır. Diğer yandan göç dinamiğinde, bölgenin gelir farkının Türkiye ortalamasından ıraksaması, işsizliğin artması, işlenen tarım alanlarının azalmasıyla göç arasında anlamlı bir ilişki vardır. Göç üzerindeki etkisi bakımından, net göç alan bölgelerin yüksek gelir düzeyine sahip olmasından çok, net göç veren bölgelerin düşük gelir düzeyine sahip olması daha güçlü bir etkiye sahiptir. Net göç oranında işsizlik anlamlı itici bir faktörken, özellikle göç veren bölgelerde bu etki daha fazladır.
Around the globe, people leave their homes to better themselves, to satisfy needs, and to care for their families. They also migrate to escape undesirable conditions, ranging from a lack of economic opportunities to violent conflicts at home or in the community. Most studies of migration have analyzed the topic at either the macro level of national and global economic and political forces, or the micro level of the psychology of individual migrants. Few studies have examined the "culture of migration"-that is, the cultural beliefs and social patterns that influence people to move.Cultures of Migration combines anthropological and geographical sensibilities, as well as sociological and economic models, to explore the household-level decision-making process that prompts migration. The authors draw their examples not only from their previous studies of Mexican Oaxacans and Turkish Kurds but also from migrants from Europe, sub-Saharan Africa, the Pacific, and many parts of Asia. They examine social, economic, and political factors that can induce a household to decide to send members abroad, along with the cultural beliefs and traditions that can limit migration. The authors look at both transnational and internal migrations, and at shorter- and longer-term stays in the receiving location. They also consider the effect that migration has on those who remain behind. The authors' "culture of migration" model adds an important new dimension to our understanding of the cultural beliefs and social patterns associated with migration and will help specialists better respond to increasing human mobility. Copyright
We approach Turkish mobility using a culture of migration perspective with reference to conflict. Conflicts are defined broadly into an array of situations including minor disputes, tensions or latent conflicts on the one hand and major violent events on the other. These situations, defined along a security continuum shape individual perceptions. Increasing perceptions of human insecurity are positively correlated to a rise in migration propensity. Applied to Turkey’s international migration history we note that major conflicts have determined inflows and outflows of populations and created a Turkish culture of migration, which reinforces
continuous population flows between countries of destination and origin. Migration flows between Germany and Turkey are exemplary in this regard.
Background:
Education, as a key indicator of human capital, is considered one of the major determinants of internal migration, with previous studies suggesting that human capital accumulates in urban areas at the expense of rural areas. However, there is fragmentary evidence concerning the educational correlates of internal migration in sub-Saharan Africa.
Objectives:
The study questions whether more precise measures of migration in Health and Demographic Surveillance System (HDSS) populations support the hypothesis that migrants are self-selected on human capital and more educated people are more likely to leave rural areas or enter urban areas within a geographical region.
Methods:
Using unique longitudinal data representing approximately 900,000 people living in eight sub-Saharan African HDSS sites that are members of the INDEPTH Network, the paper uses Event History Analysis techniques to examine the relationship between formal educational attainment and in-and out-migration, over the period 2009 to 2011.
Results:
Between 7% and 27% of these local populations are moving in or out of the HDSS area over this period. Education is positively associated with both in-and out-migration in the Kenyan HDSS areas; however, the education effect has no clear pattern in the HDSS sites in Burkina Faso, Mozambique, and South Africa.
Conclusions:
Empirical results presented in this paper confirm a strong age profile of migration consistent with human capital expectation, yet the results point to variability in the association of education and the propensity to migrate. In particular, the hypothesis of a shift of human capital from rural to urban areas is not universally valid.
Göç konularında uzman Prof. Ibrahim Sirkeci, Suriye‘ye 10 yıl sonra demokrasi ve zenginlik gelmis olsa bile Türkiye‘ye göçün süreceğini ve iki ülke arasında uzun sürecek bir nüfus trafiğinin olustuğunu söylüyor. Göçlerin her zaman olumlu yanlarının da olduğunu vurgulayan Ria Profesörü Ibrahim Sirkeci‘ye göre, göçü bir sorun olarak değil, çok daha derin pek çok sorunun sonuçlarından biri olarak görmek gerekmektedir. Bu röportajın yapıldığı sırada Türkiye‘deki Suriyeli mülteci sayısı henüz 2 milyon sınırını asmamıstı. Güvensizlik ortamından kaçan Suriyeli ve Iraklı sayısı 2016 Mart ayı itibariyle 5 milyonu bulmustur. Bunların yarısından çoğu Türkiye‘ye gelirken AB ülkelerine gidenlerin sayısı ise 1 milyonu asmıstır.
Migration is a way of life for many individuals and even families in the Mexican state of Oaxaca. Some who leave their rural communities go only as far as the state capital, while others migrate to other parts of Mexico and to the United States. Most send money back to their communities, and many return to their homes after a few years. Migration offers Oaxacans economic opportunities that are not always available locally-but it also creates burdens for those who stay behind. This book explores the complex constellation of factors that cause rural Oaxacans to migrate, the historical and contemporary patterns of their migration, the effects of migration on families and communities, and the economic, cultural, and social reasons why many Oaxacans choose not to migrate. Jeffrey Cohen draws on fieldwork and survey data from twelve communities in the central valleys of Oaxaca to give an encompassing view of the factors that drive migration and determine its outcomes. He demonstrates conclusively that, while migration is an effective way to make a living, no single model can explain the patterns of migration in southern Mexico.
Abstract
Urbanisation developments have accelarated in Turkey since 1950’s. Urbanisation process quite low before 1950 gained momentum due to migrations from rural to urban regions following that year. Considering the period of time until 1980’s, it is clear that urban population increase is generally higher in industrial cities, such as Istanbul, Batman, Kırıkkale, Adana and its neighborhood, Karabük and Ereğli, which are only a few examples in view of industrial-based growth of population between 1950 and 1980. In addition to the above mentioned industrialisation, the two significant developments emerged, namely tourism and terror phenomenon in eastern part of Turkey. It follows from the data at hand that touristic processes lead to significant population growth in such centers as Antalya, Alanya,
Marmaris, Fethiye, Manavgat etc. On the other hand, terror actions severely affected rural regions of southeastern and eastern Anatolia and caused rural population to move to various centers in the related
regions, such as Van, Şırnak, Diyarbakır, Hakkari, Bismil, Viranşehir, Yukarıova, Siverek which are faced with dramatic migration waves in particularly. One can say that urbanisation phenomenon in Turkey has developed mainly within the frame of three models, of which is industry which is the oldest and most effective one larger scale. Urbanisation models induced by tourism and terror is of greater, newer and more regional character than that of industrialization-based urbanisation. Urbanisation caused by tourism emerged along narrow sealine of western Anatolia, whereas the model triggered by terror formed a very typical urbanisation process in some cities of East and Southeast Anatolia. The significant difference of such urbanisation from other models is that the population in the regional cities is not permanent, due to their poor economic potentialities.
Key words: Turkey, Urbanisation, Urbanisation models.
Migration is the principal demographic process shaping patterns of human settlement, and it serves an essential role in human development. While progress has been made in measuring international migration, internal migration statistics are as yet poorly developed in many countries. This article draws on a repository of data established under the IMAGE (Internal Migration Around the GlobE) project to address this deficit by constructing the first comprehensive league table of internal migration intensities for countries around the world. We review previous work, outline the major impediments to making reliable comparisons, and set out a methodology that combines a novel estimation procedure with a flexible spatial aggregation facility. We present the results in the form of league tables of aggregate crude migration intensities that capture all changes of address over one-year or five-year intervals for 96 countries, representing four-fifths of the global population. Explanation for the observed differences has been sought, inter alia, in historical, structural, cultural, and economic forces. We examine the links between development and migration intensity through simple correlations using a range of demographic, economic, and social variables. Results reveal clear associations between internal migration intensities and selected indicators of national development.
There is still much that we do not know about the effects of international migration on mental health, but we know even less about the mental health consequences of rural-to-urban migration. This may be particularly important in developing countries where the health of internal migrating populations may affect economic development. We use a large representative sample of adults residing in Kathmandu, Nepal to investigate the utility of a stress process model for understanding the mental health effects of rural-to-urban migration. Because our sample contains both migrants and non-migrants, we are able to compare the importance of stressors common to all urban dwellers and those specific to migrants (i.e. acculturation stressors) as they affect the well-being of urban residents. Results show that acculturation-related stressors and social support problems are less salient for explaining distress and mental health symptoms than common stressors and social support problems. Migrants do face more chronic stressors, have more social support problems and report higher levels of distress and symptoms. We speculate that this has more to do with the social inequality that results from migration than with specific migration-related stressors or loss of social resources. Copyright © 2010 John Wiley & Sons, Ltd.
Movements of people are a crucial element in global integration. Most destination countries favour entry of the highly skilled, but restrict entry of lower-skilled workers, asylum seekers and refugees. A major cause of migration is the growing inequality in incomes and human security between more- and less-developed countries. Further driving factors include uneven economic development; rapid demographic transitions; and technological advances in transport and communications. Increasingly migrants do not shift their social existence from one society to another, but maintain transnational connections. The global economic crisis since 2008 has brought a hiatus in some of these factors, but has not undermined their long-term significance. Australia's traditional model of permanent-settlement migration needs to be adjusted to the new realities of global mobility and connectivity.
Chinese migrant workers form a substantial body of people who move to large cities from rural areas to seek employment. As they settle into the large urban cities, these internal migrants experience challenges that are similar to those of international migrants, and of members of ethnic groups who engage in the process of acculturation. Many see this flow as a problem, one that needs to be understood through research using evidence based on concepts and methods used in international acculturation research. In the present study, we examine the Urban Identity of 787 migrants, using the Migrant Workers’ Urban Identity Questionnaire developed by Gui (2010). This instrument distinguishes two aspects of urban identity: social identity and place identity. In addition, 328 of these respondents were tested with the Satisfaction with Life Scale (Diener, Emmons, Larson, & Griffin, 1985) and the Global Self-Worth Scale (Huang & Yang, 1998). Findings show that the acculturation strategies model based on international immigrants’ identity can apply to the seasonal migrant workers’ identity. With respect to their acculturation strategies: (1) different operationalisations of the second dimension in the two dimension model lead to a different classification of acculturation strategies; the ‘deeper’ the psychological phenomena the less migrant workers want to engage the national society; (2) different acculturation strategies were favored in social identity and place identity domains; (3) data from the Satisfaction with Life Scale and the Global Self-Worth Scale shows, by and large, that integration is the best acculturation strategy (and the marginalization the worst) for achieving wellbeing in both social identity and in place identity. This corresponds to findings and conclusions of much of the previous research on acculturation based on international migration.
This article explores the phenomenon of lifestyle migration from Britain to Spain to interrogate, empirically, the continued relevance of class in the era of individualizing modernity (Beck, 1994). Lifestyle migrants articulate an anti-materialist rhetoric and their experiences of retirement or self-employment diminish the significance of class divisions. However, as researchers who independently studied similar populations in the Eastern and Western Costa del Sol, we found these societies less ‘classless’ than espoused. Despite attempts to rewrite their own history and to mould a different life trajectory through geographical mobility, migrants were bound by the significance of class through both cultural process and the reproduction of (economic) position. Bourdieu’s methodological approach and sociological concepts proved useful for understanding these processes. Employing his concepts throughout, we consider the (limited) possibilities for reinventing habitus, despite claims of an apparently egalitarian social field.
The employment of translocality as a research perspective is currently gaining momentum. A growing number of scholars from different research traditions concerned with the dynamics of mobility, migration and socio-spatial interconnectedness have developed conceptual approaches to the term. They usually build on insights from transnationalism, while at the same time attempting to overcome some of the limitations of this long-established research perspective. As such, translocality is used to describe socio-spatial dynamics, processes of simultaneity and identity formation that transcend boundaries – including but also extending beyond – those of nation states. In this review we trace the emergence of the idea of translocality and summarise the characteristics associated with the term by different authors. We elucidate the underlying notions of mobility and place, and sketch out fields of research where the concept has been employed. On the basis of our findings, we conclude by proposing key areas where a translocal approach has the potential to generate fruitful insights.
This article provides an overview of immigrant/host majority relations from an intergroup perspective using the interactive acculturation model. Whereas previous research assumed that immigrants must adapt to a single dominant host majority, receiving societies are often made up of host communities whose ethnic and linguistic backgrounds vary, thus offering immigrants the option of adapting to one or more host communities. Two such settings are examined in North America: bilingual Montreal made up of French- and English-speaking host communities; and bilingual Los Angeles with its English-speaking European and African American host communities and its Spanish- and Asian-speaking immigrant communities. The Montreal and Los Angeles studies highlight how integration policies adopted at the national and institutional levels are related to the acculturation orientations endorsed by contrasting immigrant and host community undergraduates living in multilingual and multicultural settings.
The discipline of psychology has much to contribute to our understanding of immigrants and the process of immigration. A framework is proposed that lays out two complementary domains of psychological research, both rooted in contextual factors, and both leading to policy and program development. The first (acculturation) stems from research in anthropology and is now a central part of cross- cultural psychology; the second (intergroup relations) stems from sociology and is now a core feature of social psychology. Both domains are concerned with two fundamental issues that face immigrants and the society of settlement: maintenance of group characteristics and contact between groups. The intersection of these issues creates an intercultural space, within which members of both groups develop their cultural boundaries and social relationships. A case is made for the benefits of integration as a strategy for immigrants and for multiculturalism as a policy for the larger society. The articles in this issue are then discussed in relation to these conceptual frameworks and empirical findings.
Studies of ethnic residential segregation and its impacts on labour market performance have reported both negative and positive outcomes for different groups in different geographies. We revisit the issue with a particular focus on the Bangladeshi minority in England and Wales using both quantitative and qualitative data to explore the impact of living in segregated areas upon their labour market outcomes. We analyse the 2001 UK Census Controlled Access Microdata Sample (CAMS) and a subset (34 Bangladeshis) of qualitative data collected through in-depth interviews with 73 men and women from Indian, Bangladeshi and Black Caribbean backgrounds in 2005. Our quantitative analysis does show a clear negative impact of living in segregated areas (i.e. Bangladeshi ethnic enclaves) on unemployment, economic inactivity and on the occupational returns on education. Qualitative material suggests that cultural and practical reasons very often lead Bangladeshis, including highly qualified persons, to live in enclaves or nearby. Also, ethnic businesses in enclaves appear to offer jobs to many Bangladeshi men and women, but these jobs are normally low-paid that does not require high qualifications increasing the risk of lower occupational returns further.
In this paper, I discuss transnational mobility using a perspective that emphasises conflicts at macro, mezzo and micro levels while seeking ways in which such a conflict model of migration can be developed. I outline areas involving different degrees of conflict which are better seen on a continuous scale ranging from potential and latent tensions to violent conflicts and wars. Conflict aspects contribute to the dynamic nature of transnational human movements and, at the same time, appear to be antithetical to globalisation. The tensions/conflicts at individual, household, community, and state levels are not isolated from each other but inter-connect different levels. Within this conflict conceptualisation, transnational mobility appears as a move from human insecurity to human security.
The effect of acculturation on migrants' settlement has not been well explored in existing literature. Drawing on the cultural gravity model and the acculturation theory, this study offers a cultural perspective on the urban-settlement intention of rural migrants in China. Employing data from a large survey project, the analysis provides strong evidence on the settlement effect of acculturation among rural migrants. In particular, rural migrants who embrace the assimilation mode exhibit the strongest urban-settlement intention, followed by those who embrace the integration mode; whereas those who embrace the separation or marginalization mode exhibit the weakest urban-settlement intention. Moreover, how acculturation affects settlement intention is moderated by the period of urban stay and migration patterns of the migrants. The findings imply that the cultural gravity effect not only exists at the macro level, reflected by the migration flows among different countries, but also at the individual level, as shown by the settlement effect of acculturation among rural migrants. In addition, this study revealed that the bicultural migrants do not express the strongest urban settlement intention, thus the bicultural perspective of acculturation must be transcended to elucidate the effects of acculturation on migrants' settlement intention.
Göç olgusu literatürde son zamanlarda kültürel afet olarak nitelendirilmekle birlikte, son on yıldır yaygın olarak sosyo-ekolojik afet olarak kullanılmaktadır. Afetler her ne kadar yaygın olarak ani gelişen ve kısa sürede yıkım ve/veya bozucu etkilere sahip olan olaylar halinde gerçekleşse de, etkileri nispeten daha uzun sürede belirginleşen afetler de söz konusudur. Bu açıdan değerlendirildiğinde göç, sonuçları zaman içinde belirginleşen sosyal, demografik ve çevresel fiziki etkileri çok yönlü olarak ele alınması gereken sosyo-ekolojik bir afettir. Göç, özellikle göç edilen kentlerde kent planlamalarına uyumlu olmayan, kayıt dışı büyüme ve/veya plansız genişleme gibi etkilere neden olabilmekte ve çevresel bozulma, kirlilik, yanlış arazi kullanımı gibi ekolojik bozunmalara yol açmaktadır. Ancak sosyo-kültürel kayıpların iki yönlü olması da (göç eden- göç alan) mümkündür. Devletler açısından ülke kaynaklarının etkin kullanılması, doğru arazi kullanım yöntemi, demografik gücün doğru yönlendirilmesi, gelişim planlamalarına uyumlu çalışmalar için göçün mevcut durumu ve etkilerinin doğru analiz edildiği planlama ve yaklaşımların geliştirilmesi oldukça önemlidir. Bu bağlamda, göç mekânsal ve sosyal özellikleri bir arada barındırdığından Coğrafi Bilgi Sistem platformları göç çalışmaları için değerli bir araçtır. Göç ile ilgili veriler her ne kadar yaygın olarak istatistiki bilgiler şeklinde değerlendirilse de mekânsal ilişkiler analiz edilmeden görselleştirilmeden ve dikkate alınmayan yaklaşımlar eksik kalacaktır. Bu çalışmada göç ile ilgili analizlerde Coğrafi Bilgi Sistemlerde altlık haritalar üretilmiştir. Çalışmada 2018 – 2019 yıllarına ait TUİK göç verileri kullanılmıştır. İstatistiki veriler mekânsal verilerle ilişkilendirilerek analizler yapılmıştır.
Hakkari ili eğitim göstergeleri bakımından, Cumhuriyet’ten günümüze kadar ülke ortalamasının altında kalmıştır. İlin birtakım genel özellikleri, eğitim fonksiyonu bakımından geri kalmasına yol açmıştır. Coğrafi konumu ve yapısı gereği tarih boyunca izole bir bölgede yer alan ilde, ulaşım ve iletişim imkânları gelişmemiştir. İlin aynı zamanda ülkenin önemli şehirsel merkezlerine uzak olması ve bulunduğu bölgede güvenlik sorunlarının yaşanması eğitim olanaklarının gelişmesini olumsuz etkilemiştir.
Bu araştırmanın amacı, Hakkari’de eğitimin geçirdiği aşamaları tarihi süreç içinde incelemektir. Bu çerçevede Hakkari’de okulöncesi eğitimde, temel eğitimde, ortaöğretimde, mesleki-teknik eğitimde ve yükseköğretimde Cumhuriyet tarihimiz boyunca alınan mesafe ve gelinen nokta ele alınmıştır. Bu çalışmada, betimsel araştırma türlerinden tarihi yöntem kullanılmıştır. Hakkari ile ilgili nüfus ve eğitim verileri TÜİK istatistiklerinden ve milli eğitim istatistiklerinden elde edilmiştir. Verilerde 1923 temel ölçüt olmuştur ve günümüze kadar geçen süreç belirli yılların verileriyle desteklenmiştir. Milli eğitim istatistiklerine göre, Hakkari’de uzun yıllar maarif teşkilatının adeta adı vardır. Hakkari vilayeti ilkokulla 1925’de, ortaokulla 1945’de, lise ile 1957’de tanışmıştır. 1965’de yatılı bölge okulları açılıncaya kadar köylerin dağınık yerleşimi öğrencilerin özellikle uzun kış aylarında zorlu araziyi kat ederek okula gitmelerini engellemiş, zorlu arazi yapısı, ulaşımın gerçekleşemeyişi, öğretmen ve okul eksiklikleri eğitimi zora sokmuştur. Okulların sayıca yetersizliği, deneyimli öğretmen eksikliği, yörenin sosyo-ekonomik ve sosyo-kültürel dokusu gereği halkın da eğitime yeterli ilgisinin olmayışı da Hakkari’deki eğitimin önündeki temel engeller olmuştur. Cumhuriyet döneminin ilk yıllarında görülen bu durum 1957’de ilk lisenin açılması, 1965’ten sonra da ilçelerde ortaöğretim kurumlarının açılmasıyla nispeten ortadan kalkmaya başlamış, bununla birlikte eğitim adına atılan bir çok adım Hakkari’de çok yavaş ilerlemiştir. 1990’lı yıllarda bölgenin terörün yoğun etkisi altında kalması yakın dönem eğitim sorunlarının kuşkusuz en temel etkenidir. Hakkari nüfusu günümüze kadar devamlı olarak artış göstermiştir. 1923-2019 evresinde Türkiye nüfusu %501 artmışken Hakkari nüfusu %1045 artmıştır. Nüfus artışının Türkiye ortalamasının üzerinde arttığı Hakkari’nin eğitiminde ciddi artışlar olmuştur: Okulöncesi kurumlarda geçen süreçte öğrenci sayısı %14.973, öğretmen sayısı ise %10.000 oranında artış göstermiştir. İlkokullardaki artış oranı öğrencilerde %39.373, öğretmenlerde %55.600; ortaokullardaki artış oranı öğrencilerde %110.192, öğretmenlerde %31.350; liselerdeki artış oranı öğrencilerde %13.574, öğretmenlerde %12.233 ve mesleki-teknik okullardaki artış oranı öğrencilerde %2.259, öğretmenlerde %1.364 olmuştur. Bir başka ifadeyle okulöncesi kurumlarda öğretmen başına düşen öğrenci sayısı 40’dan 59.9’a; ortaokullarda 6’dan 21’e; genel liselerde 29’dan 32.2’ye; mesleki-teknik okullarda 13.6’dan 22.2’ye yükselmiştir. Bununla birlikte ilkokullarda 27.5’den 19.5’e düşmüştür. Eldeki verilere göre, geçen süreçte Hakkari’de eğitimin tüm kademelerinde hem öğretmen hem de öğrenci sayılarında çok büyük artışlar gerçekleşmiştir. Bazı eğitim basamaklarında öğretmen ve öğrenci artış oranları bakımından denge söz konusu olurken bazı eğitim basamaklarında ise ciddi orantısızlıklar meydana gelmiştir. Okulöncesi kurumlarda, ortaokullarda, liselerde ve mesleki-teknik okullarda görevlendirilen öğretmen sayısı, öğrenci sayısındaki artışın gerisinde kalmıştır. Bu durum özellikle okulöncesi kurumlarında ve ortaokullarda çok bariz bir şekilde görülmektedir. Bununla birlikte ilkokullarda öğretmen sayısı artışının oransal olarak öğrencilerden daha fazla olması sevindirici bir durum olarak gözlenmiştir. Buna göre Hakkari’de okulöncesi kurumlarda, ortaokullarda, liselerde ve mesleki-teknik okullarda öğretmen sayısının artırılmasının eğitimin niteliğinin artırılması hususunda ciddi katkı sağlayacağı düşünülmektedir.
This study was carried out to examine the internal migration conceptually and to determine the distribution of internal migration in Turkey. For the purposes of the study, 1993-1998-2003-2008 and 2013 data of Turkey Demographic and Health Survey (TDHS), published by Hacettepe University Institute of Population Studies, were used in the study. The population of the study consists of women in reproductive ages in the TDHSs. The weighted sampling method, multi-stage sampling method and stratified cluster sampling methods were used in sampling in the research. The sample of the research was 6519 women in the 1993 research, 8576 women in the 1998 research, 8075 women in the 2003 research, 7405 women in the 2008 study and 9746 women in the 2013 study. The migration variable was determined by the childhood residential area of women in the study. In the results of the study, it has been identified that the percentage of people living in urban areas has increased continuously, and more than 60% of women at secondary and higher education level live in urban areas for five research period. Also the percentage of living in cities was found higher in women who were unmarried, unemployed, those with health insurance and living in the Western Region.
Göç Çatışma Modeli göçün kökenini çatışmaya ve insani güven(siz)lik algısına dayandırır. Göçmenlerin güvensizlik algısı, göç edilen yerdeki çatışmalar, sınırlamalar riskler veya yetersizliklerden kaynaklanır ve hareketliliğe yol açma potansiyeline sahiptir. Aynı zamanda bulundukları bölgenin koşulları ve göçmenlerin çeşitli düzeylerdeki bireysel deneyimleri güvensizlik algısını etkiler. Bu gerilim /güvensizlik alanları bireysel ölçekten küresel ölçeğe kadar genişleyebilir. Göçmenler göreli güvensizlik alanlarından göreli güvenlik alanlarına geçiş yaparken psikolojik ve sosyal temelde güvensizliklerini taşıyıp hedef ülkede potansiyel güvensizlik alanlarıyla karşılaşabilir. Bu çerçevede hedef ülkede ki potansiyel güvensizlik alanlarında göçmenlere yönelik destekleyici sosyal çalışmalar önem kazanmaktadır. Pozitif psikoloji bireylerin pozitif yönlerine ve pozitif bakış açılarına odaklanır. Pozitif psikolojik sermayenin boyutları, bir bireyin güven, umut, iyimserlik ve esneklik kapasitesi olarak adlandırılır. Bu boyutlar, birinin işyerinde ve günlük yaşamındaki adaptasyonunu ve performansını arttırmaya yarar. Sosyal Sermaye, sosyal ağlara sahip olmak ve bunlara katılmak olarak tanımlanmaktadır. Sosyal bütün içinde bağlayıcı bir rolü vardır ve ana bileşenlerinden biri güvendir. Her iki sermaye türünde de farklı şekillerde ortaya çıkan güven, gerginlik alanlarında hissedilen güvensizlik algısını azaltabilir. Sosyal destek grupları, göç sürecinde ve sonrasında yaşanabilecek güvensizlik algısını azaltmayı amaçlamaktadır.ABSTRACT IN ENGLISHAn Analytical Framework for the Analysis of Migrant Insecurity in Destination Countries Based on the Migration Conflict Model: Migrant Support Groups, Positive Psychological and Social CapitalThe Conflict Model of Migration bases the origin of mobility on conflict and the perception of human insecurity. Migrants' perceptions of insecurity, conflicts in the origin country, limitations, risks or inadequacies arise and have the potential to cause mobility. These perceptions may be caused by conflicts, limitations, risks or insufficiencies in the country of origin and have the potential to cause mobility. These areas of tension and insecurity may extend from the individual scale to the global scale. While migrating from areas of relative insecurity to areas of relative security, migrants may carry their psychological and social insecurities, and, as a result, they may feel insecure in the destination country. In this context, related social studies for migrants gain importance in areas of potential insecurity in the destination country. Positive psychology focuses on the positive aspects of individuals. The dimensions of positive psychological capital are referred to as an individual’s capacity for confidence, hope, optimism, and resilience. These dimensions serve to enhance one's adaptation and performance in their workplace and daily life. Social Capital is defined as having, and participating in, social networks. It has a binding role in the societal whole, and one of its main components is trust. Confidence in both capital types, which develop in different ways, may reduce the perception of insecurity felt in areas of tension. Social support groups aim to reduce the perception of insecurity that may be experienced during and after the migration process.
Internal migration, the movement of people between localities and regions within a country, has resulted in a significant redistribution of national populations. Past cross-national studies have been impeded by a lack of data and comparable metrics upon which to base comparisons. This paper examines internal migration in 30 Asian countries utilising a global dataset and a novel suite of measures devised in the IMAGE project. Three aspects of internal migration are explored: overall intensity, age patterns, and spatial impacts. Comparisons reveal that internal migration intensities, while on average lower than in other regions, are highly variable across countries. Migration peaks at earlier ages and is concentrated into a narrower age band than in other parts of the world. Analysis of spatial impacts highlights the contribution of migration to urbanisation, but a comparison of current trends against lifetime migration data also reveals the impact of historical events and government policies on national migration systems. Wide variation in key dimensions of migration among Asian countries reflects a diversity in national circumstances. The way forward lies in further in-depth country studies building on the common analytic framework articulated in this study.
In most developing countries, income inequality tends to worsen during initial stages of growth, especially in urban areas. The People’s Republic of China (PRC) provides a sharp contrast where income inequality among urban households is lower than that among rural households. In terms of inclusive growth, the existence of income mobility over a longer period of time may mitigate the impacts of widening income inequality measured using crosssectional data. We explore several ways of measuring income mobility and found considerable income mobility in the PRC, with income mobility lower among rural households than among urban households. When incomes are averaged over 3 years and when adjustments are made for the size and composition of households, income inequality decreases. Social welfare functions are posited that allow for a trade-off between increases in income and increases in income inequality. These suggest strong increases in well-being for urban households in the PRC. In comparison, the corresponding changes in rural households are much smaller.
Bitmeyen göç: Konuk işçilikten ulus-ötesi yurttaşlığa
- N Abadan-Unat
Abadan-Unat, N. (2002). Bitmeyen göç: Konuk işçilikten ulus-ötesi yurttaşlığa. İstanbul: Bilgi Üniversitesi
Yayınları.
Türkiye'de iç göç hareketlerinin İstihdam ve İşgücü Piyasalarına Etkileri. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi
- O Bahar
- F Korkmaz Bingöl
Bahar, O. & Korkmaz Bingöl, F. (2010). Türkiye'de iç göç hareketlerinin İstihdam ve İşgücü
Piyasalarına Etkileri. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15(2), 43-61.
Türkiye'de iç göçlerin toplumsal yapıda neden olduğu değişimler, meydana getirdiği sorunlar ve çözüm önerileri
- H Bostan
Bostan, H. (2017). Türkiye'de iç göçlerin toplumsal yapıda neden olduğu değişimler, meydana getirdiği
sorunlar ve çözüm önerileri. Coğrafya Dergisi, (35), 1-16.
Göç çalışmaları için kavramsal bir çerçeve
- T Çağlar
Çağlar, T. (2018). Göç çalışmaları için kavramsal bir çerçeve. Toros Üniversitesi İİSBF Sosyal Bilimler Dergisi,
5(8), 26-49.
Türkiye'de iç göç sorununa yeni bir yaklaşım: Stratejik iç göç yönetimi. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü Yönetim Dergisi
- N Çelik
- G Murat
Çelik, N. & Murat, G. (2014). Türkiye'de iç göç sorununa yeni bir yaklaşım: Stratejik iç göç yönetimi.
İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü Yönetim Dergisi, 25 (76), 1-23.
Immigration, migration, and culture
- V M Esses
Esses, V. M. (2018). Immigration, migration, and culture. In Oxford research Encyclopedia of psychology.
https://doi.org/10.1093/acrefore/9780190236557.013.287.
Uluslararası Göç Örgütü Yayınları
- Sözlüğü Göç Terimleri
Göç Terimleri Sözlüğü, (2009). Uluslararası Göç Örgütü Yayınları, (18).
Kuramsal Ve Uygulama Boyutları ile Türkiye'de Sığınmacı, Mülteci ve Göçmenlerle Sosyal Hizmetler
- Y F Göktuna
- İ Sirkeci
Göktuna, Y. F. & Sirkeci, İ. (2019). Sunuş: Göç ülkesi Türkiye'de sosyal hizmet. Kuramsal Ve Uygulama
Boyutları ile Türkiye'de Sığınmacı, Mülteci ve Göçmenlerle Sosyal Hizmetler. Londra: Transnational Press
London.
Cumhuriyet dönemi Türkiye'sinde iç göç hareketleri
- A İcduygu
- İ Sirkeci
İcduygu, A. & Sirkeci, İ. (1999). Cumhuriyet dönemi Türkiye'sinde iç göç hareketleri. A.Berktay (Ed.),
75
Türkiye'de nüfus gelişimi
- A G Kasarcı
Kasarcı, A. G. (1996). Türkiye'de nüfus gelişimi, Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi,
5, 247-267.
Şanlıurfa'da yaşayan Suriyeli sığınmacıların kente uyum sorunu, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi
- M A Karasu
Karasu, M. A. (2016). Şanlıurfa'da yaşayan Suriyeli sığınmacıların kente uyum sorunu, Süleyman Demirel
Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(3), 995-1014.