No full-text available
To read the full-text of this research,
you can request a copy directly from the author.
Mobbing
Abstract
ABSTRACT
The modern use of the term “mobbing” can be traced back to 1960s when it was first used by Konrad Lorenz, an Austrian zoologist, ethologist, and ornithologist. It was described as the attack carried out by a group of small animals in response to a threat by a larger animal. In 1970s, Swedish physician Peter-Paul Heinemann conducted research on behavior that is classified as bullying and rowdyism among children. Heinz Leymann was the first scientist to operationalize the concept of mobbing in workplace in 1980s, using the term to describe the acts of psychological pressure, intimidation, and violence. His research conducted in Sweden and Germany proved that psychological pressure, intimidation, and violence were very common at workplaces. According to Leymann, mobbing at workplace was described as the “psychological terror applied systematically with hostile and immoral methods by one or more people towards another person” (Leymann, 1990, II Contenuto e lo Sviluppo del Mobbing sul Lavoro, Bologna: Pitagora Editrice, p.36). In 1998, International Labour Organization (ILO) published a report, written by Chappell and Di Martino, called Violence at Work (Chappell and Di Martino, 1998, “Violence at Work”, ILO Report). In this remarkable report, mobbing was mentioned along with murder and other violent behaviors. The consecutive ILO reports also analyzed mobbing in detail and reported as one of the major problems taking place in the workplace.
Bu çalışma, iş yerinde karşılaşılan zorbalık, taciz ve ayrımcılık gibi yaygın sorunları akademik bir bakış açısıyla ele almaktadır. Özellikle cerrahi ortamlarda sıkça karşılaşılan bu sorunların derinlemesine incelenmesiyle birlikte, bu tür olumsuz davranışların yaygınlığı ve ciddiyeti üzerinde durulmaktadır. Zorbalığın fiziksel saldırganlıkla, mobbingin ise küçük düşürücü davranışlarla karakterize edildiği vurgulanarak, bu iki kavram arasındaki fark açıklığa kavuşturulmaktadır. Ayrıca, bu tür olumsuz davranışların çalışanların zihinsel ve fiziksel sağlığı, iş tatmini ve genel iş yeri atmosferi üzerindeki olumsuz etkileri üzerinde durulmaktadır. Araştırma, özellikle kadın cerrahlar ve stajyerler arasında yaygın olan ciddi cinsiyet ayrımcılığı ve cinsel taciz sorununa da vurgu yapmaktadır. Bu tür ayrımcı ve saldırgan davranışların iş yerindeki eşitsizlikleri pekiştirdiğine işaret edilmektedir. Bu zararlı uygulamalarla mücadele etmek için, politika güçlendirmesi, eğitim programları ve hiyerarşik yeniden yapılandırma gibi kapsamlı stratejiler önerilmektedir. Sonuç olarak, hazırlanan bu araştırma cerrahi bilimlerde görev yapan tüm çalışanların refahı ve hasta bakımı için sağlıklı ve destekleyici bir çalışma ortamının önemini vurgulamaktadır. Bu hedefe ulaşmak için sağlık kurumları ve profesyonellerinin ortak sorumluluk üstlenmeleri gerektiği belirtilmektedir.
ResearchGate has not been able to resolve any references for this publication.