Sinds enkele jaren bestaat in Nederland een zelfstandige opleiding in de criminologische wetenschappen. Zoals in elke wetenschappelijke discipline wordt binnen een fundamenteel deel van de opleiding aandacht besteed aan specifieke methoden en technieken van de discipline, maar ook aan algemene kennisoverdracht over methodologie. Daartoe wordt / werd lange gebruik gemaakt van algemene
... [Show full abstract] standaardwerken uit de sociologie. Dergelijke standaardwerken zijn van grote kwaliteit, doch ten behoeve van onderwijs in de criminologie zijn deze vaak abstract en missen deze handboeken een overwicht aan voorbeelden uit het criminologisch onderzoek zelf. Dit komt de betrokkenheid van studenten bij dergelijke onderwijsmaterie, die-laat ons het eerlijk zeggen-niet onmiddellijk op de grootste empathie kan rekenen, niet ten goede. Te vaak hangt rond methoden en technieken de connotatie van wiskunde en regeltjes waar niet elke student onmiddellijk het nut van inziet, terwijl juist meer en meer studenten ervoor kiezen in hun eindverhandeling een kleinschalig eigen empirisch onderzoek op te zetten. Op deze paradox diende een antwoord te worden geformuleerd. Met dit handboek heeft C. Bijleveld, hoogleraar aan de Vrije Universiteit van Amsterdam, en senior onderzoeker aan het NSCR (Nederlands Studiecentrum voor Criminaliteit en Rechtshandhaving-Leiden) een hiaat opgevuld ten behoeve van het onderwijs met betrekking tot het vak Methoden en Technieken. Het boek richt zich expliciet tot tweede Bachelorjaar Criminologische wetenschappen, maar ook criminologen, die na jarenlange praktijkervaring behoefte hebben om hun methodekennis op te frissen, komen met dit boek aan hun trekken. In een helder en vlot geschreven tekst tracht de auteur een beeld te geven waar criminologisch onderzoek over gaat, en geeft ze aan een diversiteit aan onderzoeksvragen te illustreren met empirische illustraties. De onderzoekservaring van de auteur op het NSCR maakt dat zij hiertoe kan beroep doen op een pak kwaliteitsvol onderzoek. Het zijn net die empirische illustraties die o.i. de belangrijkste bijdrage vormen van dit boek. Men kan immers de standaardwerken uit de sociologie (bvb. Billiet, J. en Waege, H., een samenleving onderzocht, 2001) niet verwijten niet helder en duidelijk te schrijven ten behoeve van de bachelorstudent sociologie. Veeleer wordt de aandacht van studenten pas aangewakkerd als 1 Onderzoeksgroep Sociale Veiligheidsanalyse en Assistent Vakgroep Strafrecht en Criminologie 2 Hoogleraar Vakgroep Strafrecht en Criminologie, directeur Onderzoeksgroep Sociale Veiligheidsanalyse