No full-text available
To read the full-text of this research,
you can request a copy directly from the author.
Katechetyczne znaczenie encykliki Laudato si’
Abstract
Artykuł porusza ważną kwestię możliwości i potrzeby katechetycznej adaptacji encykliki Laudato si’ papieża Franciszka. Fragmenty encykliki wskazujące na różne formy ekologii integralnej oraz dowartościowanie na gruncie ekologii takich postaw jak wdzięczność, pokora i pogoda ducha stanowią bez wątpienia wyzwania dla współczesnej katechezy. Zawierają one aktualną wiedzę o ekologii i mogą skutecznie posłużyć w katechezie szkolnej bądź parafialnej do wychowania ekologicznego. Treści encykliki stanowią źródło formacji ekologicznej zarówno dla samego katechety, jak i katechizowanych. Z praktycznego punktu widzenia wiele kwestii poruszonych w encyklice może stanowić materiał do przygotowania scenariuszy katechez.
W słowie „ekologia” może kryć się różna treść. Ekologia oznacza naukę o strukturze i funkcjonowaniu przyrody na różnych poziomach organizacji. Utożsamienie natomiast ekologii z ochroną środowiska doprowadziło do powstania ekologii głębokiej. W ujęciu radykalnym ekologia głęboka uznaje Ziemię jako wartość nadrzędną, co prowadzi do zasady przyrodocentryzmu, w przeciwieństwie do poglądów antropocentrycznych, uznających człowieka za najwyższą wartość. Sobór Watykański II w Konstytucji Gaudium et spes eksponuje znaczenie dwóch podstawowych zagadnień nauki społecznej, a mianowicie człowieka i świata. Osoba ludzka znajduje się w centrum nauczania Kościoła. Wyjątkowa pozycja człowieka wynika z posiadanej przez niego godności osobowej. Zagadnienia społeczne wypracowane przez Ojców Soboru znalazły swoje pogłębienie w nauczaniu papieży posoborowych. Problematyka ekologiczna, w której centralne miejsce zajmuje człowiek, znalazła swoje miejsce w nauczaniu papieskim jeszcze przed zakończeniem obrad Vaticanum II, w szczególności w encyklikach Jana XXIII. Jego następcy na Stolicy Piotrowej wielokrotnie podejmowali w swoim nauczaniu kwestie społeczne. Encyklika Laudato si’ papieża Franciszka jest pierwszym dokumentem papieskim poświęconym w całości ekologii i można ją potraktować jako dokument moralny, w którym zawarta jest dotychczasowa nauka społeczna Kościoła. Potwierdza to także sam papież Franciszek, gdy cytuje encykliki społeczne swoich poprzedników, począwszy od Rerum novarum Leona XIII, oraz gdy przytacza wypowiedzi o ekologii zawarte w dokumentach konferencji biskupów różnych państw, podkreślając w ten sposób, że nauka o ekologii należy do całego Kościoła katolickiego. Encyklika Laudato si’, mówiąc o ekologii integralnej, przedstawia pogląd antropocentryczny uznający człowieka za najwyższą wartość.
Due to the current situation of the ecological crisis, the author takes up the topic of the analysis of the most recent Church Magisterium. He concludes that it is in the light of the documents Laudato si’, Evangelii gaudium, Fratelli tutti, etc. of Pope Francis, that can find a doctrine which (in terms of the need for ecological conversion) is normative, although informal and take the conviction that maybe this doctrine in line with the words of Cardinal Coccopalmiero, former president of the Pontifical Council for Legislative Texts, will soon be introduced into the Code of Canon Law.
Celem artykułu jest analiza treści i metod akademickiego kursu przygotowanego dla studentów kierunków katechetycznych, zatytułowanego „Teologia stworzenia i etyka ekologiczna”. Teoretyczną inspiracją kursu jest przede wszystkim encyklika Laudato si’ Papieża Franciszka, która daje głębszą podstawę dla etyki ekologicznej niż etyka świecka, również pokrótce przypomniana w artykule. Wywód prowadzi do wniosku, że nowe inicjatywy katechezy ekologicznej są potrzebne dla kształtowania chrześcijańskiego, a zarazem zgodnego ze stanem współczesnej wiedzy naukowej, stosunku do środowiska naturalnego, zaś przedstawiony kurs może pomóc w przygotowaniu przyszłych katechetów do realizacji tego zadania.
The aim of this article is to explore Georg Simmel's concept of the blasé attitude and to contrast it with the notion of intelligent teachability, derived from Aristotelian–Thomistic tradition. Here, Stanisław Gałkowski and Paweł Kaźmierczak view these two accounts through the lens of contemporary virtue epistemology, which helps to demonstrate their relevance to present-day educational theory, and to order the attitudes in question as intellectual counterparts of vice, akrasia, self-control, and virtue. There are two main criteria for how to distinguish these four states: (1) motivation to have epistemic contact with reality, and (2) the proper balance between receptivity and autonomy in learning. Taking the formation of intellectual character to be an important educational goal, Gałkowski and Kaźmierczak highlight the role of the teacher as an exemplar of mental disposition.
Encyklika papieża Franciszka Laudato si' pokazuje, jak duże znaczenie dla Kościoła naszych czasów mają tematy ekologiczne. Nie powinno ich zabraknąć również w przepowiadaniu słowa Bożego. Niniejszy artykuł stanowi próbę odpowiedzi na to wyzwanie w oparciu o teologię natury, polegającą na poszukiwaniu śladów Boga w świecie. Jej punktem wyjścia jest teologiczne pojęcie natury jako stworzenia oraz idea uniwersalnego objawienia się Boga w stworzonym świecie. Po omówieniu głównych założeń teologii natury przedstawione zostały etyczne konsekwencje takiego ujęcia (ochrona przyrody jako obowiązek religijny wynikający z wiary w Boga jako Stworzyciela świata) oraz wskazówki dotyczące możliwości wykorzystania impulsów wypływających z teologii natury w kościelnym przepowiadaniu.
ResearchGate has not been able to resolve any references for this publication.