No full-text available
To read the full-text of this research,
you can request a copy directly from the authors.
Hoe denken huisartsen over de kernwaarden en kerntaken van de huisartsgeneeskunde?
Abstract
Sinds de Woudschotenconferentie in 1959 zijn zowel de huisartsgeneeskundige zorg als de samenstelling van de beroepsgroep drastisch veranderd. Bij de herijking op de tweede Woudschotenconferentie in 2019 bleken de destijds geformuleerde kernwaarden en kerntaken weinig aan zeggingskracht hebben ingeboet. Blijkens de enquête die de herijking voorbereidde, zijn huisartsen het nog altijd eens over de kernwaarden, maar verschillen in de opvattingen over kerntaken maken voortgaande heroriëntatie op de organisatie van de huisartsenzorg noodzakelijk.
ResearchGate has not been able to resolve any citations for this publication.
Op 21 januari 2019 vond in Woudschoten na zestig jaar een tweede conferentie plaats waarin de kernwaarden en kerntaken van de huisartsgeneeskunde gepresenteerd werden. De aanloop naar deze conferentie was een ambitieus, breed gedragen proces waarin ruim duizend huisartsen in denksessies een twaalftal strategische thema’s bespraken, gevolgd door algemene enquêtes onder huisartsen, aios en een burgerpanel. De herziene kernwaarden die uit dit proces naar voren kwamen, zijn aanscherpingen van de drie kernwaarden die zestig jaar geleden werden geformuleerd: ‘integraal, continu en persoonlijk’ werd ‘persoonsgericht, medisch-generalistisch, continu en gezamenlijk’. Als de vijf kerntaken werden benoemd: medisch-generalistische zorg, spoedzorg, terminale zorg, preventie en coördinatie.
To explore why interpersonal continuity with a regular doctor is valuable to patients.
A qualitative study based on 22 interviews with patients, 12 who saw their regular general practitioner (GP) and 10 who saw an unfamiliar GP. The patients were selected after an observed consultation and sampled purposively according to reason for encounter, age, and sex. The research question was answered by means of psychological theory.
A need for attachment was a central issue for the understanding of the value of interpersonal continuity for patients. The patients explained that they preferred to create a personal relationship with their GP and the majority expressed a degree of vulnerability in the doctor-patient relationship. The more sick or worried they were the more vulnerable and the more in need of a regular GP. Furthermore, patients stated that it was difficult for them to change GP even if they had a poor relationship.
Attachment theory may provide an explanation for patients' need to see a regular GP. The vulnerability of being a patient creates a need for attachment to a caregiver. This need is fundamental and is activated in adults when they are sick or scared.
Wat beschouwen burgers als kernwaarden en kerntaken van de huisarts?
- A E Brabers
- De Wit
- N Meijman
- De Jong