No full-text available
To read the full-text of this research,
you can request a copy directly from the authors.
Öğretmen Adaylarının Özyeterlik Algıları ile Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Motivasyonları Arasındaki İlişki
... Bu çalışmalarda; özel eğitim alanı öğretmenlerinin çalıştıkları kurum yöneticilerine ilişkin algıladıkları etkili liderlik özellikleri ve çalıştıkları okula karşı bağlılık seviyelerinin iş motivasyonlarıyla ilişkisi (Yanık, 2018), zihinsel yetersizliği olan bireylerin eğitiminde öğretmenlerin motivasyonları (Özdoğru, 2021), özel eğitim veren okullarının yöneticilerinin ve öğretmenlerinin motivasyonlarını etkileyen etmenler (Küçlü, 2021) incelenmiştir. Bunların yanı sıra farklı programlarda öğrenim gören öğretmen adaylarına ve farklı öğretmenlik alanlarına yönelik çalışmalar da vardır (Recepoğlu ve Recepoğlu, 2020;Alkan ve Arslan, 2019;Döş ve Özşahin, 2019;Kambur, 2019;Karakuyu ve Karakuyu, 2016;Semerci, 2015;Alemdağ, Öncü ve Yılmaz, 2014). Örneğin öğretmen adayları ile yapılan bazı çalışmalar şöyledir: Recepoğlu ve Recepoğlu (2020) öğretmen adaylarının özyeterlik algıları ile öğretmenlik mesleğine yönelik motivasyonları arasındaki ilişkiyi incelemiş ve öğretmen adaylarının özyeterlik algıları ile öğretmenlik mesleğine yönelik motivasyonları arasında orta düzeyde pozitif yönde anlamlı bir ilişki bulmuştur. ...
... Bunların yanı sıra farklı programlarda öğrenim gören öğretmen adaylarına ve farklı öğretmenlik alanlarına yönelik çalışmalar da vardır (Recepoğlu ve Recepoğlu, 2020;Alkan ve Arslan, 2019;Döş ve Özşahin, 2019;Kambur, 2019;Karakuyu ve Karakuyu, 2016;Semerci, 2015;Alemdağ, Öncü ve Yılmaz, 2014). Örneğin öğretmen adayları ile yapılan bazı çalışmalar şöyledir: Recepoğlu ve Recepoğlu (2020) öğretmen adaylarının özyeterlik algıları ile öğretmenlik mesleğine yönelik motivasyonları arasındaki ilişkiyi incelemiş ve öğretmen adaylarının özyeterlik algıları ile öğretmenlik mesleğine yönelik motivasyonları arasında orta düzeyde pozitif yönde anlamlı bir ilişki bulmuştur. Ayrıca öğretmenlik mesleğine ilişkin motivasyonun öğretmen özyeterliğinin anlamlı bir yordayıcısı olduğu sonucuna ulaşılmıştır. ...
... In the study, it was concluded that there was a positive and low correlation between the participants' self-efficacy perceptions and their motivation levels. The results of this research show similarities with the results of studies in different fields in the literature (Semerci, 2015;Avcı 2019;Döş and Özşahin, 2019;Recepoğlu and Recepoğlu, 2020;Alkan and Arslan, 2019;Chowdhury & Shahabuddin, 2007). For example, in the study of Avcı (2019) with teachers working in different branches, a positive, significant medium-level relationship was found between teachers' motivation to teach and teacher self-efficacy scores. ...
Bu araştırmanda, özel eğitim öğretmenlerinin öz yeterlilik algıları ile motivasyon düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemek amaçlanmıştır. İlişkisel tarama modelinde olan araştırmanın örneklemine 360 öğretmen dâhil edilmiştir. Veriler, “Öğretmen Öz yeterlik İnancı Ölçeği” ve “Öğretmen Mesleki Motivasyon Ölçeği” aracılığı ile toplanmış ve analiz edilmiştir. Elde edilen bulgulara göre, katılımcıların öz-yeterlik algıları; cinsiyet ve yaşa göre anlamlı olarak farklılaşmamakta, ancak özel eğitim mezunu olma durumuna göre farklılaşmaktadır. Motivasyon düzeyleri ise incelenen bu değişkenler açısından anlamlı farklılık göstermemiştir. Katılımcıların öz yeterlik algıları ve alt boyutları motivasyon düzeylerine göre anlamlı olarak farklılaşmaktadır. Katılımcıların öz-yeterlik algılarında; motivasyon ve yaşın, motivasyon ve özel eğitim mezunu olmanın ortak etkisinin olduğu; motivasyon ve cinsiyetin ise ortak etkisinin olmadığı bulunmuştur. Katılımcıların öz yeterlilik algıları ve motivasyon düzeyleri arasında, pozitif yönlü ve düşük bir ilişki olduğu, öz yeterlilik algılarının motivasyon düzeyi üzerinde anlamlı bir yordayıcı olduğu bulunmuştur.
... Many studies suggest that there is a relationship between teacher and teacher candidates' selfefficacy beliefs and their attitudes on various issues (Demirtas et al., 2011;Malinen et al., 2012;Perry et al., 2023;Rimm-Kaufman et al., 2004;Vosough Matin, 2023). Teachers' professional self-efficacy is a significant predictor of their motivation (Recepoğlu & Recepoğlu, 2019), attitudes towards inclusive education (Özokcu, 2018), attitudes towards implementing computer assisted instruction (Yeşilyurt vd., 2016), attitudes towards using information technology (Çoban & Atasoy, 2019). There is a significant relationship between pre-service teachers' professional self-efficacy and their attitudes towards the profession (Demirtaş et al., 2011;Nakıp & Özcan, 2016;Rimm-Kaufman et al., 2004). ...
... Öğretmen ve öğretmen adaylarının öz-yeterlik inançları ile farklı konulara ilişkin tutumları arasında ilişki olduğunu ortaya koyan pek çok çalışma bulunmaktadır (Demirtaş vd., 2011;Malinen vd., 2012;Perry vd., 2023;Rimm-Kaufman vd., 2004;Vosough Matin, 2023). Öğretmenlerin mesleki öz yeterlikleri motivasyonlarının (Recepoğlu & Recepoğlu, 2019), kapsayıcı eğitime yönelik tutumlarının (Özokcu, 2018), bilgisayar destekli eğitimi uygulamaya yönelik tutumlarının (Yeşilyurt vd., 2016), bilgi işlem teknolojisini kullanmaya yönelik tutumlarının (Çoban & Atasoy, 2019) anlamlı bir yordayıcısıdır. Öğretmen adaylarının mesleki özyeterlikleri, mesleğe yönelik tutumları (Demirtaş vd., 2011;Nakıp & Özcan, 2016;Rimm-Kaufman vd., 2004) arasında anlamlı bir ilişki vardır. ...
The study discusses the pessimism and hopelessness about professional futures as variables that may influence teacher candidates' ability to benefit from the teacher training programs. The aim of the study is to reveal whether the indirect effect of faculty members' communication skills on teacher candidates' attitudes towards learning depends on the level of the variable "dispositional hope." Conducted with a relational design, 388 teacher candidates studying in the third and fourth grades at the faculty of education of a public university, voluntarily participated in the research. According to the findings, communication skills of instructors can improve teacher candidates' self-efficacy, which in turn positively impacts their attitudes toward learning. For the increase in self-efficacy to positively affect the attitude towards learning, teacher candidates must not have low levels of dispositional hope. The effect of instructors' communication skills on pre-service teachers' attitudes toward learning through their self-efficacy depends on their high levels of hope. Araştırmada öğretmen adaylarının öğretmen yetiştirme programından yararlanma düzeylerini etkileyecek bir değişken olarak mesleki geleceklerine ilişkin karamsarlıkları ve umutsuzlukları tartışılmaktadır. Araştırmanın amacı, öğretim elemanlarının iletişim becerilerinin öğretmen adaylarının öğrenmeye yönelik tutumları üzerindeki dolaylı etkisinin sürekli umut değişkeninin düzeyine bağlı olup olmadığını ortaya çıkarmaktır. İlişkisel desende gerçekleştirilen araştırmaya, bir kamu üniversitesi eğitim fakültesinin üçüncü ve dördüncü sınıflarında öğrenim gören 388 öğretmen adayı gönüllü olarak katılmıştır. Bulgulara göre öğretim elemanlarının iletişim becerileri, öğretmen adaylarının öz yeterliklerini ve dolaylı olarak öğrenmeye yönelik tutumlarını geliştirebilmektedir. Öz yeterlikteki artışın öğrenmeye yönelik tutumu olumlu yönde etkilemesi için öğretmen adaylarının sürekli umut düzeylerinin düşük olmaması gerekir. Öğretim elemanlarının iletişim becerilerinin öğretmen adaylarının öz-yeterlikleri aracılığıyla öğrenmeye yönelik tutumlarına etkisi, öğretmen adaylarının umut düzeylerinin yüksek olmasına bağlıdır.
... Öğretmenlere toplumun beklentileri doğrultusunda gerekli yeterliliklerin kazandırılması büyük önem arz etmektedir. Nitelikli bir eğitim için yeterliliklerin incelendiği çalışmaların özyeterlilik üzerine yoğunlaştığı görülmektedir (Recepoğlu ve Recepoğlu, 2019;Gökyer ve Bakcak, 2018;Kaçar ve Beycioğlu, 2017;Melik, 2014;Çapa-Aydın, Uzuntiryaki-Kondakçı, Temli ve Tarkın, 2013;Kurt, 2012). Ancak hem öğretmen hem yöneticilerin aynı anda görüşlerinin alındığı ve Millî Eğitim Bakanlığının (MEB) sorumluluklarının belirlenmeye çalışıldığı çalışmalara rastlanmamıştır. ...
... Bu konuda Millî Eğitim Bakanlığının rahat çalışma ortamı sağlayarak öğretmen motivasyonunu desteklemesi gerekmektedir. Motivasyon öğretmen özyeterliğinin anlamlı bir yordayıcısıdır (Recepoğlu ve Recepoğlu, 2019 ...
Eğitim sisteminin temel yapı taşı olan okullarda sunulan hizmetin ilgililerine aktarılmasında en önemli sorumlulukları eğitim yöneticileri ve öğretmenler üstlenmektedir. Okul yöneticileri ve öğretmenlerin davranış kalıpları, bilgileri ve becerileri; öğrenciler, eğitim paydaşları, aileler ve toplum üzerinde büyük etkilere sahiptir. Eğitimcilerin eğitim hizmetlerinin yürütülmesinde üstlendikleri rolleri yerine getirirken birtakım yeterliliklere sahip olmaları beklenir. Bu araştırma, okul yöneticileri ve öğretmenlerin yeterliliklerini etkileyen değişkenlerin incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Bu çalışmanın etkili ve verimli bir eğitim için önemli olan öğretmen ve yönetici yeterliliklerine katkı sağlayacağı düşünülmektedir. Çalışmada nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Veri analizinde içerik analizi tekniği ve betimsel analiz kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu Ankara ili Mamak ilçe merkezinde bulunan okullarda görevli yönetici ve öğretmenler oluşturmaktadır. Araştırmaya toplam 29 eğitimci gönüllü olarak katılım sağlamıştır. Araştırma verilerini toplanmada görüşme tekniğinden yararlanılmıştır. Araştırmacılar tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış görüşme formları, Ankara ili Mamak ilçe merkezi devlet okullarında görev yapmakta olan 15 görevli yönetici ve 14 öğretmene uygulanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre okul yöneticileri seçilirken yönetici yeterliliklerinin ve liyakat ilkelerinin dikkat alınması beklentisi içerisinde olduğu, öğretmenlerin mesleki alanları ile ilgili yeterliliklere sahip yenilikçi ve etkili iletişim becerilerine sahip olması gerektiği, öğretmenlerin Millî Eğitim Bakanlığından hizmet içi eğitimler düzenlemesini istedikleri, okul müdürlerinin yeterliliklerinin gelişiminin sağlanması için kurs ve seminer gibi eğitim çalışmalarının yapılmasını talep ettikleri belirlenmiştir.
... Araştırma kapsamında, katılımcıların metaforik algıları üzerinde etkili olabileceğinden kaynaştırma uygulamaları ve eğitsel oyunların kullanılmasına yönelik katıldıkları eğitimlerin yeterliliği ve bunlara yönelik öz yeterlikleri hakkında görüşleri de belirlenmiştir. Bu noktada, ilk olarak öğretmen ve öğretmen adaylarının katıldıkları eğitimlerin niteliğinin onların öz-yeterliklerine etki ettiği belirtilmelidir (Recepoğlu ve Recepoğlu, 2019). Bununla ilgili olarak, Meijer ve Foster (1988) öz-yeterliği yüksek olan öğretmenlerin özel gereksinimli öğrencilerden vazgeçmek yerine onlara daha fazla zaman ayırma eğilimine girmekte olduğunu belirtmiştir. ...
The educational game is one of the prominent concepts in all children’s education, whetherthey have special needs or not. In this context, educational games also have an important rolein inclusive education. Particularly, the perceptions of the primary teachers who work at theprimary education level and the prospective primary teachers who will work at this level laterabout the use of educational games in inclusive practices are also important. Primary teachers’and prospective primary teachers’perceptions can affect the quality of learning situations. The-refore, this study aimed to reveal the primary teachers’ and prospective primary teachers’ me-taphorical perceptions and differences in metaphorical perception about the use of educationalgames and educational games in inclusive education. Within the scope of the related purpose,the phenomenology research method, which is within the scope of qualitative research appro-aches, was used. The research study group consists of 68 primary teachers and 96 prospectiveprimary teachers selected according to the appropriate case sampling technique, which is oneof the purposeful sampling techniques. The metaphor form about the use of educational gamesand the use of educational games in inclusive education was used as a data collection tool. Inthis way, 107 metaphors from primary teachers and 155 metaphors from prospective primaryteachers were collected. The collected data were analyzed based on the thematic coding ap-proach. As a result of the data analysis, it was concluded that the participants did not receive qualified training on the use of educational games and these games in inclusion practices, they did not have the necessary competence and at this point, they needed to develop their percep-tions in these respects
... Öğretmenlik mesleğinin gelişimini sağlamak ve eğitimin niteliğini artırmak öğretmenlerin mesleğe ilişkin motivasyonlarının artırılması ile mümkün olabilir (Recepoğlu ve Recepoğlu, 2020). Psikoloji ve eğitim alanında en sık araştırılan konulardan biri olan motivasyon, genellikle insanları doğası gereği bir şeyler yapmaya yönlendiren enerji veya dürtü olarak görülmüştür (Han ve Yin, 2016). ...
The main purpose of this research is an in-dept analysis of the opinions of teachers who have received the certificate of merit and school administrators on the reward. The study uses the phenomenology pattern, which is one of qualitative research patterns. Data collection process was conducted between May-June of the Academic Year 2020-2021. The study group consists of 14 elementary school teachers and 10 school administrators determined using the criterion sampling method, which is one of purposeful sampling methods. Research data was collected using semi-structured interview forms prepared by the researchers. The content analysis method was used to analyze the data. It was determined that the teachers were rewarded the certificate based on projects, social and cultural activities, teacher performance, improving the physical equipment of the school, increasing the success level of students, carrying out social service and use of union and personal relationships. On the other hand, some school administrators and teachers stated that there was not fair practice in the process of rewarding the certificate of merit. For teachers, being rewarded the certificate of merit was evaluated in various ways by their colleagues and school administrators. In addition, the majority of the teachers stated that they were motivated more as a result of receiving the certificate of merit. The majority of the teachers who received the certificate of merit also stated that the reward did not provide any benefits apart from some partial financial gain. Moreover, they expressed that they were motivated more after receiving the certificate. All teachers agreed that the certificate of merit should be rewarded, and they are supported by the opinions of school administrators in this regard. Overall, the participants emphasized that there should be clear criteria and fair practice in the process of rewarding the certificate of merit.
... Öğretmenlik mesleği seçiminde bilinçli olarak mesleğe ilgisi etkili olan katılımcıların Sosyal Bilgiler öğretmenliği öz yeterlik ölçeği puanlarının, öğretmenlik mesleği seçiminde aile etkili olan katılımcıların puanlarına kıyasla anlamlı seviyede daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Özdemir (2008) ve Recepoğlu (2017) tarafından yapılan araştırmalarda da öğretmenliği kendi isteği ile seçen öğrenciler açısından anlamlı bir fark tespit edilmiştir. ...
... It was revealed within the research that the intrinsic motivation for the pedagogical formation program had a positive effect on the perception of self-efficacy for teaching. It was stated in the studies in the literature that teacher candidates' intrinsic motivations would enable them to acquire knowledge, notion and skills concerning the teaching profession, provide them with a close interest in several variables about pupils and education, and affect their perceptions of self-efficacy for teaching positively (Bruinsma & Jansen, 2010;Chichekian & Shore, 2016, Recepoğlu & Recepoğlu, 2019. It can be said that teacher candidates' positive perceptions of self-efficacy are important premise for their schoolteaching in the future (Çocuk, Yokuş & Tanrıseven, 2015;Özdemir, 2008). ...
... Bu kaynaklar: bireyin kendi geçmiş tecrübelerini içeren doğrudan deneyim; başkalarının deneyimleri ve kararları ile kendi kararlarını karşılaştırarak yeterlik aktarımının sağlanmasını içeren dolaylı yaşantılar; çevrenin bireyin performansına ilişkin olumlu ya da olumsuz sözel etkisi olarak tanımlanan sözel ikna; performansa ilişkin yeterliklere yönelik psikososyal ve fizyolojik yeterliklerin değerlendirilmesini, yetersizliğe yönelik hassasiyeti ifade eden fizyolojik ve psikolojik süreçler olarak belirtilmektedir (Bandura, 1997). Öz-yeterlik kavramının ilk ortaya çıktığı andan itibaren mesleki özyeterlik (Recepoğlu, 2017), akademik özyeterlik (Arslan, 2017a(Arslan, , 2018a, öğretmen öz-yeterliği (Akgün, 2013), bilgisayar öz-yeterliği (Akgün, 2008), internet öz-yeterliği (Gülmez, 2015) gibi pek çok farklı kavrama yönelik olarak bağlantısı kurulmuş ve araştırmalar yapılmıştır. Öz-yeterliğin cinsiyet, sınıf düzeyi, ailenin eğitim durumu vb. ...
Bu çalışmada; Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksekokulu (SHMYO) öğrencilerinin konuşma kaygıları ve öz-yeterliklerinin cinsiyet, öğretim türü, ekonomik durum, ikamet yeri ve eğitim alınan branş değişkenleri açısından anlamlı farklılık gösterip göstermediğinin belirlenmesi amaçlanmaktadır. Araştırmada betimsel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın örneklem grubunu 2018-2019 eğitim-öğretim yılı bahar döneminde Sivas Cumhuriyet Üniversitesi SHMYO’da eğitim görmekte olan 335 kız, 116 erkek olmak üzere 451 öğrenci oluşturmaktadır. Öğrencilerin konuşmaya yönelik yaşadıkları kaygı durumlarının belirlenmesi için Sevim (2012) tarafından geliştirilen ve 20 maddeden oluşan “Konuşma Kaygısı Ölçeği” kullanılmıştır. Ölçeğin toplam güvenirliği .91, bu çalışmada ise .94 olarak belirlenmiştir. Öğrencilerin öz-yeterlik algılarını belirlemek içinse Sherer, Maddux, Mercandante, Dunn, Jacobs ve Rogers (1982) tarafından geliştirilen Türkçeye uyarlaması Yıldırım ve İlhan (2010) tarafından yapılan “Genel Öz-yeterlik Ölçeği” kullanılmıştır. Ölçek, başlama, yılmama ve ısrar olmak üzere üç alt boyuttan ve toplamda 17 maddeden oluşmaktadır. Uyarlanan ölçeğin güvenirliği .80, bu çalışmada ise .84 olarak bulunmuştur. Araştırma verilerinin analizinde; Kolmogorov-Smirnov (K-S), Aritmetik Ortalama, Standart Sapma, Bağımsız T Testi, ANOVA, LSD, Pearson Korelasyon Katsayısı kullanılmıştır. Analizler sonucunda elde edilen bulgulara göre öğrencilerin konuşma kaygılarının öğretim türü, ekonomik durum, ikamet yeri ve branş değişkenleri; genel öz-yeterliklerinin cinsiyet, ekonomik durum ve branş değişkenleri açısından anlamlı farklılık olduğu belirlenmiştir. Öğrencilerin konuşma kaygıları ve genel öz-yeterlikleri arasında orta düzeyde (.-57) negatif yönde bir ilişkinin olduğu tespit edilmiştir.
Bu araştırmada Türkçe öğretmeni adaylarının Türkçe Eğitimi Bölümüne/Öğretmenliğine yönelik güdülenme düzeylerinin cinsiyet, sınıf düzeyi ve üniversite değişkenleri açısından incelenmesi amaçlanmıştır. Tarama modelinin kullanıldığı bu araştırmanın çalışma grubu Erzincan Binali Yıldırım Üniversitesi, Dicle Üniversitesi, Fırat Üniversitesi, İnönü Üniversitesi, Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi, Erciyes Üniversitesi, Cumhuriyet Üniversitesi, Siirt Üniversitesi ve Adıyaman Üniversitesi Eğitim Fakültelerinin Türkçe Eğitimi Bölümlerinin 1 ve 4. sınıfında öğrenim gören toplamda 809 Türkçe öğretmeni adayından oluşmaktadır. Veri toplama aracı olarak Arslan (2011) tarafından geliştirilen Türkçe Öğretmeni Adaylarının Türkçe Eğitimi Bölümüne ve Öğretmenliğine Yönelik Güdülenme Düzeyleri Ölçeği kullanılmıştır. Araştırma sonucunda öğretmen adaylarının güdülenme düzeylerinin bütün değişkenler bakımından istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde farklılaştığı belirlenmiştir. Yapılan karşılaştırmalarda kadın öğretmen adaylarının erkeklerden, 1. sınıfların 4. sınıflardan daha yüksek güdülenme düzeyine sahip oldukları tespit edilmiştir. Üniversite değişkenine yönelik yapılan karşılaştırmada ise Siirt ve Dicle Üniversitelerinin daha düşük güdülenme düzeyinde olduğu belirlenmiştir. Bununla birlikte Türkçe öğretmeni adaylarının yüksek güdülenme düzeyine sahip oldukları sonucuna ulaşılmıştır.
Araştırmanın amacı üniversitede öğrenim gören öğrencilerin farkındalık ve yaşam doyum seviyeleri arasındaki ilişkiyi belirli değişkenler doğrultusunda ortaya koymaktır. Bu amaç doğrultusunda birincil verilerin elde edilmesi nicel veri toplama yöntemlerinden anket ile gerçekleştirilmiştir. Veriler araştırmacı tarafından düzenlenen “Kişisel Bilgi Formu”, “Rekreasyon Farkındalık Ölçeği (FRÖ)” ve “Yükseköğrenim Yaşam Doyum Ölçeği (YYDÖ)” kullanılarak elde edilmiştir. Araştırmanın örneklem grubunu 2020-2021 eğitim öğretim yılında Bartın Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi ile Gazi Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi’nde öğrenim gören 351 kadın, 627 erkek olmak üzere 978 gönüllü öğrenci oluşturmaktadır. SPSS 25.0 paket programına aktarılan veriler ile tanımlayıcı istatistikleri belirlemek amacıyla frekans ve yüzde dağılımları incelenmiştir. Ayrıca bağımsız grup t-Testi, Mann Whitney-U, tek yönlü varyans ANOVA, Kruskal Wallis ve Spearman Korelasyon analizleri kullanılmıştır. Elde edilen bulgular doğrultusunda, cinsiyet değişkenine göre RFÖ toplam puan ortalamaları ve alt boyutları ile YYDÖ arasında anlamlı bir fark olduğu ortaya çıkmıştır. Yaş değişkenine göre RFÖ “Sosyal Başarı” alt boyutunda “21-23 yaş” aralığındaki öğrencilerin “24 yaş ve üzeri” öğrencilere göre daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Yaş değişkenine göre YYDÖ “18-20 yaş” ve “21-23 yaş” aralığındaki öğrencilerin “24 yaş ve üzeri” öğrencilere göre daha yüksek oranda yaşam doyum düzeyine sahip olduğu ortaya çıkmaktadır. RFÖ ve YYDÖ arasındaki ilişkiyi tespit etmek amacıyla yapılan inceleme sonucunda ise yükseköğrenim yaşam doyumu alt boyutlarından; haz-eğlence, sosyal-başarı ve kendini geliştirme ile rekreasyon farkındalık toplam puanlarında pozitif yönde düşük düzeyde anlamlı ilişki saptanmıştır. Sonuç olarak, üniversite öğrencilerinin çeşitli etkinliklere katılımı sonucunda rekreasyon farkındalık düzeyi arttıkça yükseköğrenim yaşam doyum düzeyinin artacağı söylenebilir.
Bu araştırma, spor bilimleri öğrencilerinin sosyal görünüş kaygısı, yaşam tatmini ve rekreasyon fayda düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Çalışma; nicel araştırma modelinde tasarlanmış olup, tarama deseni kullanılmıştır. Araştırmanın evrenini; Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi öğrencileri oluşturmaktadır, örneklemi ise Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesinde öğrenim gören 149’ u kadın 211’ i erkek toplamda 360 öğrenci oluşmaktadır. Veri toplama araçları olarak; Sosyal Görünüş Kaygısı Ölçeği, Yaşam Tatmini Ölçeği, Rekreasyon Fayda Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde SPSS 24 istatistik programından yararlanılmıştır. Elde edilen verilere tanımlayıcı istatistikler yapılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre hipotez testleri için non-parametrik testlerden Mann-Whitney U testi ve Kruskal-Wallis H testi uygulanmıştır. Çıkarımsal istatistikler için Spearman Korelasyon analizleri yapılmıştır. Sonuç olarak; Katılımcıların yaşam tatmini toplam puanı ile sosyal görünüş kaygısı toplam puanı arasında negatif yönlü düşük düzeyde bir ilişki olduğu, rekreasyon fayda toplam puanları ile yaşam tatmini toplam puanları arasında ise pozitif yönlü düşük düzeyde bir ilişki görülmektedir. Katılımcıların sosyal görünüş kaygısı toplam puanı ile rekreasyon fayda toplam puanı arasında negatif yönlü düşük düzeyde bir ilişki olduğu görülmektedir. Araştırma kapsamında ele alınan cinsiyet, bölüm ve yaş değişkenlerine yönelik yapılan analizlerde istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık tespit edilememiştir.
This study aims to examine the relationship between using humor as a coping skill by teachers working in special education institutions and their life satisfaction. In the quantitative stage of this study, which was designed according to the explanatory sequential design, the relationship between humor use and life satisfaction was examined using the structural equation model, while in the qualitative stage, how using humor affects life satisfaction was examined using the interpretive phenomenology design through teachers' experiences. In the first part of this study, teachers (n = 517) working in special education institutions in various provinces of Turkey were reached using the convenience sampling method. Coping through Humor Scale and Life Satisfaction Scale were used in this study. In the second stage, semi-structured interviews were conducted with the teachers (n = 20), who were determined by purposive and criterion sampling. As a result of the analysis performed, it was seen that the model examining the direct effect of coping with humor on life satisfaction had good compliance values. In the interview data, four main themes were obtained: The contribution of humor to life satisfaction, the reasons for using humor, the ways to use humor, and the positive effects of using humor. The qualitative research findings support the quantitative research findings and provide a detailed understanding. In addition to this, other findings revealed that coping with humor and life satisfaction scores did not show a significant difference according to gender, marital status, professional experience, and weekly working hours variables.
In this study, it was aimed to examine the effect of technostress on teachers' teaching motivation and happiness levels. The study was carried out in a province located in the Western Black Sea Region in the 2021-2022 academic year. 389 teachers participated in the research. Three scales were used to collect the data: "Determination of Technostress Levels", "Teaching Motivation Scale" and "Oxford Happiness Scale". The relationship between technostress, teachers' motivation to teach and their happiness levels, and the differences between the variables of gender, professional seniority, school type and technology use disposition were revealed. As a result of the research, teachers' Technostress and Intrinsic-External Motivation levels were found to be "moderate". Happiness levels were found to be "Advanced". It was concluded that female teachers had higher intrinsic and extrinsic motivations than male teachers. Teachers with less than one year of professional seniority have higher technostress levels than teachers with higher professional seniority. It has been observed that the technostress levels of the teachers whose technology use is at "Medium" level are higher than the teachers with "High" level. It was concluded that there is a negative “Low” level relationship between technostress and happiness variable. As a result of the research, it was seen that Technostress has a predictive effect on teachers' happiness levels.
The present study aims to determine the relationship between teachers' physical activity (PA) levels, obesity prevalence, and life satisfaction (LS). The study has a descriptive nature, and it was conducted following the relational screening method, which is a general screening model. A total of 401 volunteer teachers were included in the study. Descriptive statistics, t-tests, and ANOVA tests were used for data analysis. When the PA levels and LS of the teachers were examined, it was found that 28.7% were inactive, 44.6% were moderately active, and 26.7% were active; It was determined that 17.2% had very little LS, 40.6% had medium LS, 34.4% high LS, 7.0% full LS. When the body mass index (BMI) was examined, it was determined that 1.2% of the teachers were underweight, 54.1% were healthy weight, 35.7% were overweight, and 9.0% were obese. The study's findings showed a weak and positive relationship between teachers' LS and PA participation levels. The results indicated that PA levels differed significantly according to gender, marital status, and active sports, and LS levels differed significantly according to gender, marital status, income, age, BMI according to gender, marital status, income, and age.
The aim of the present study is to find out life satisfaction and death anxiety of students and to find out the effects of life satisfaction on death anxiety during the Covid-19 pandemic. “Satisfaction with life” and “Death anxiety” scales filled in by 649 university students were evaluated. Independent t-test, one-way analysis of variance and LSD tests were used in statistical procedures. The difference between life satisfaction scores were found to be significant in terms of gender (p
Eğitim, bir ülkenin gelişmesinde önemli bir güce sahiptir. Bu nedenle her ülke eğitim sistemini reformdan geçirmeye, içinde bulunulan çağın koşullarına uygun hale getirmeye çalışmaktadır. Öğretmen ise eğitim sistemi içinde en etkili öğelerden birisini oluşturmaktadır. Öğretmenlik mesleği sadece bilişsel olarak değil duyuşsal olarak da bazı özellikler gerektirmektedir. Öğretmen adaylarının iş bulmaya yönelik olarak geliştirmiş oldukları kaygı düzeyleri onların motivasyonlarını ve tutumlarını olumsuz etkileyebilmektedir. Bu araştırmada öğretmen adaylarının iş bulma kaygıları ile öğretmenlik mesleğine yönelik tutumları arasındaki ilişkinin araştırılması, eğitim teorisyen ve uygulayıcılarına önerilerde bulunulması amaçlanmıştır. Nicel araştırma yöntemlerinden ilişkisel tarama modelinin kullanıldığı araştırmada veriler “Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Tutum Ölçeği”, “İşsizlik Kaygı Düzeyi Ölçeği” ve kişisel bilgi formu kullanılarak toplanmıştır. Araştırma sonucunda öğretmen adaylarının işsizlik kaygı düzeylerinin yüksek olduğu, kaygı düzeyi arttıkça öğretmenlik mesleğine olan tutumun azaldığı görülmüştür.
Araştırmanın amacı, pozitif psikoloji literatürüne ait bir kavram olan psikolojik
sermaye, dindarlığın işlemselleştirilmiş bir tanımı olan Allah merkezlilik
ve yaşam doyumu arasındaki ilişkileri incelemek; cinsiyet, yaş, medeni durum
ve öğretmenlik alanı değişkenleri bağlamındaki ilişkileri betimlemektir. Nicel
araştırma yöntemlerinden ilişkisel tarama deseni kullanılan ve betimsel istatistiklere
yer verilen çalışmanın örneklemi, İstanbul’daki okullarda halihazırda
görev yapan 177 öğretmendir. Veri toplama süreci Psikolojik Sermaye Ölçeği
Kısa Formu, Allah Merkezlilik Ölçeği, Yaşam Doyumu Ölçeği ve demografik
bilgi formu kullanılarak yürütülmüştür. Analiz aşamasında, verilerin normal
dağılım göstermemesi nedeniyle parametrik olmayan testler kullanılmıştır.
Araştırmanın sonucunda, pozitif psikolojik sermaye, Allah merkezlilik, yaşam
doyumu değişkenleri arasında olumlu yönde anlamlı ilişkiler tespit edilmiştir.
Evliler, bekârlardan pozitif psikolojik sermaye, Allah merkezlilik, yaşam doyumu
değişkenlerinde anlamlı şekilde daha yüksek puan almıştır. Erkek öğretmenler,
pozitif psikolojik sermaye değişkeninde kadın öğretmenlerden anlamlı
biçimde daha yüksek puan almıştır. Allah merkezlilik değişkeninde, 51-58 yaş
grubu 31-40 yaş grubundan anlamlı biçimde daha yüksek puan almıştır. İHL
Meslek Dersleri-Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi grubu öğretmenleri, Türkçe-Sosyal
Bilimler grubu öğretmenlerinden Allah merkezlilik ve yaşam doyumu değişkenlerinde
anlamlı şekilde daha yüksek puan almıştır. Öneriler kısmında,
öğretmenlerin çalışma şartlarının dolayısıyla psikolojik durumlarının iyileştirilebilmesi
adına gerçekleştirilebilecek düzenlemeler üzerinde durulmuştur.
Çocukluk dönemi insan yaşamının temellerini oluşturan, gelecekteki tutum, davranış ve seçimleri etkileyebilen önemli bir dönemdir. Dolayısıyla bu dönemdeki anılar bireyin gelecek yaşamı için önem teşkil etmektedir. Bu araştırmanın amacı, aday öğretmenlerin çocukluk çağı mutluluk ve huzur anıları ile mesleklerine yönelik tutumları arasındaki ilişkinin ortaya konulmasıdır. Araştırmada ilişkisel tarama deseni kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu üniversitede Eğitim Fakültesinde öğrenim görmekte olan öğrenciler oluşturmaktadır. Araştırmanın verileri, ‘Çocukluk Dönemi Mutluluk/Huzur Anıları Ölçeği’, ‘Kişisel Bilgi Formu’ ve ‘Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Tutum Ölçeği’ aracılığı ile toplanmıştır. Aday öğretmenlerin çocukluk çağı mutluluk ve huzur anıları ile mesleklerine yönelik tutumları arasındaki ilişki regresyon ve varyans analizi yöntemi ile analiz edilmiştir. Elde edilen bulgulara göre aday öğretmenlerin çocukluk çağı anıları ile mesleki tutumları arasında düşük düzeyde doğrusal pozitif yönlü bir ilişki olduğu ve mutluluk ve huzur anılarının mesleki tutumun %9’unu açıkladığı görülmektedir. Ayrıca araştırma, aday öğretmenlerin mesleklerine yönelik tutumları, geçmişte öğrenim gördükleri Eğitim ve öğrenim görmekte oldukları öğretmenlik alanları değişkenlerine göre incelenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre aday öğretmenlerin geçmişte öğrenim gördükleri lise türleri ve öğrenim görmekte oldukları öğretmenlik alanlarına göre mesleki tutumlarının farklılaştığı sonucuna ulaşılmıştır.
Bu araştırma üniversite öğrencilerinin cinsiyet rollerinin (erkeksi, kadınsı, androjen ve belirsiz) benlik saygısı ve yaşam doyumu üzerindeki etkisini belirlemek amacı ile tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini 167 kadın, 171 erkek olmak üzere toplam 338 üniversite öğrencisi oluşturmuştur. Araştırma verileri araştırmacılar tarafından hazırlanan Kişisel Bilgi Formu, BEM Cinsiyet Rolü Envanteri, Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği ve Yaşam Doyumu Ölçeği kullanılarak 31.12.2020-27.05.2021 tarihleri arasında toplanmıştır. Elde edilen veriler; tanımlayıcı istatistikler, Ki-kare testi, bağımsız t testi, çok değişkenli varyans analizi (MANOVA), korelasyon ve regresyon analizi kullanılarak değerlendirilmiştir. Yapılan analiz sonucunda üniversite öğrencilerinin benlik saygısı ve yaşam doyumlarının cinsiyet rollerine göre anlamlı farklılıklar gösterdiği bulunmuştur. Benlik saygısı ve yaşam doyumu açısından androjen bireyler en yüksek ortalamaya sahipken belirsiz cinsiyet rolüne sahip kişilerin en düşük ortalamaya sahip olduğu belirlenmiştir.Araştırmanın daha geniş öğrenci grubunda yapılarak bölgesel ve kültürel farklılıkların cinsiyet rolleri, benlik saygısı ve yaşam doyumu üzerindeki olası etkilerinin ortaya çıkarılması önerilmektedir.
The aim of this study is to examine the relationship between classroom teachers' attitudes towards music teaching and their self-efficacy regarding music education. A total of 385 classroom teachers working in eighteen (18) primary schools in Aydın province, affiliated to the National Education, participated in the research. When the findings of the study were examined, it was determined that the total scores of the classroom teachers' attitudes towards music teaching and self-efficacy towards music education were at a moderate level. While no significant difference was found according to whether the classroom teachers were in-service or not, a significant difference was observed in favor of those who played an instrument or not. In the study, linear regression analysis was conducted on the level of self-efficacy of classroom teachers regarding music education explaining their attitudes towards music education. As a result of the analysis, it was seen that the self-efficacy of the classroom teachers about music education explained their attitudes towards music education at the level of 35%.
Bu çalışmanın amacı, Almanca öğretmeni adaylarının Almanca yazma konusunda yaptıkları hataların incelenmesi ve bunların hangi hata konuları altında yer aldıklarının belirlenmesidir. Bu amaç kapsamında, Türkiye’de bir devlet üniversitesinde okuyan ve Almanca öğretmenliği eğitimi alan 20 Almanca öğretmeni adayına üç tane yazma görevi verilmiş ve üretilen yazılı metinler incelenmiştir. Çalışmada, yazma görevlerine verilen yazılı yanıtlar içerik analizi yöntemi ile önceden belirlenmiş olan hata kategorilerine göre incelenmiştir. Bu kategoriler, Almanca Yazılı Anlatım Değerlendirme Ölçeğinde yer alan dilsel yeterlilik ölçütü göstergeleri esas alınarak oluşturulmuştur. Hatalar, söz dizimi, biçim bilim, yazım hataları, noktalama hataları ve söz dağarcığı başlıkları altında incelenmiş ve tablolar halinde sunulmuştur. Elde edilen bulgular göstermektedir ki, yapılan hataların %43,8 oranında biçim bilim, %22,1 oranında söz dizimi ve %15,4 oranında yazım hataları kategorileri altında yapılmaktadır. Biçim bilim alanında en çok fiiller ile ilgili hatalar yapılmakta, söz dizimi kategorisinde ise basit cümlede sıralama hatalarına daha sık rastlanılmaktadır. Elde edilen bu bulgular ışığında, Almanca öğretmeni adaylarına cümle kuruluşu ve fiiller ile ilgili konularda destekleyici eğitimin verilmesi önerilmektedir. Bilinen diller arasında yapılan yanlış aktarımların önüne geçmek için ise, karşılaştırmalı olarak Almanca, Türkçe ve birinci yabancı dil olan İngilizce arasındaki söz dizimi ve cümle kuruluşu arasındaki benzerlik ve farklılıklara değinilmesi önerilmektedir.
Bu araştırmanın amacı Türkçe öğretmenlerinin yöntem ve teknik kullanma becerileri ile öğretmen öz yeterlik inançları arasındaki ilişkiyi incelemektir. Araştırma, bağımsız bir değişkenin manipülasyonunun olmadığı nicel araştırma desenlerinden ilişkisel araştırma modeli ile gerçekleştirilmiştir. Kartopu örnekleme yöntemi ile Türkiye’nin farklı illerindeki eğitim kurumlarında görev yapan 145 Türkçe öğretmeni çalışmaya katılmıştır. Araştırmada verilerin toplanması amacıyla “Türkçe Öğretim Yöntem ve Tekniklerini Kullanma Becerisi Ölçeği”, “Öğretmen Özyeterlik İnancı Ölçeği” ve araştırmacılar tarafından hazırlanan kişisel bilgi formundan yararlanılmıştır. Veriler, SPSS ve JASP bilgisayar programları kullanılarak bağımsız gruplar t-testi, tek yönlü ANOVA, Pearson momentler çarpımı korelasyon katsayısı ve basit doğrusal regresyon analizi kullanılarak çözümlenmiştir. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre Türkçe öğretmenlerinin yöntem-teknik kullanma becerileri ile öğretmen öz yeterlikleri arasında pozitif yönlü anlamlı ilişki olduğu ve öğretmenlerin yöntem-teknik kullanma becerilerinin öğretmen öz yeterliği toplam varyansının %34’ünü açıkladığı sonuçlarına ulaşılmıştır.
Bu araştırmada fen bilgisi, beden eğitimi ve spor, sosyal bilgiler ve müzik öğretmen adaylarının üniversite yaşam kalitesi ve mesleki kaygı düzeylerinin bölüm, sınıf, akademik başarı, cinsiyet, yaş ve ekonomik gelir değişkenlerine göre incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmada kesitsel tarama modeli benimsenmiştir. Araştırma 2019-2020 akademik yılında Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi fen bilgisi eğitimi, beden eğitimi ve spor, sosyal bilgiler eğitimi ve müzik eğitimi anabilim dallarında öğrenim gören 400 öğretmen adayı ile gerçekleştirilmiştir. Veri toplama aracı olarak Eriş ve Anıl (2016) tarafından geliştirilen Üniversite Yaşam Kalitesi Ölçeği ve Cabi ve Yalçınalp (2013) tarafından geliştirilen Mesleki Kaygı Ölçeği kullanılmıştır. Sonuç olarak öğretmen adaylarının üniversite yaşam kalitelerinde öğrenim görülen bölüme, sınıf düzeyine, cinsiyete, gelir durumuna göre anlamlı farklılaşmalar olduğu belirlenmiştir. Öğretmen adaylarının mesleki kaygı düzeylerinde öğrenim görülen bölüme, cinsiyete, gelir durumuna göre farklılaşma olmadığı ve sınıf düzeyine göre anlamlı farklılaşma olduğu tespit edilmiştir. Öğretmen adaylarının üniversite yaşam kalitesi memnuniyetleri ile mesleki kaygıları arasında düşük düzeyde negatif ve anlamlı bir ilişki olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
Bu araştırmanın amacı Türkçe öğretmeni adaylarının akıllı telefon kullanma
öz-yeterlik düzeylerini belirlemektir. Bu amaç doğrultusunda araştırmada
karma araştırma modeli kullanılmıştır. Araştırmanın örneklem grubunu
Türkiye’nin batısında yer alan bir devlet üniversitesinde öğrenim gören Türkçe
öğretmeni adayları oluşturmaktadır. Araştırmanın veri analizinde Aktay
(2018) tarafından geçerliği ve güvenirliği yapılmış “Akıllı Telefon Öz- yeterlik
Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen veriler betimsel istatistik
analizleri, t testi ve ANOVA yoluyla analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda
Türkçe öğretmeni adaylarının cinsiyet, yaş grupları, yaşamlarının çoğunu
geçirdikleri yer, anne ve baba meslekleri, kardeş sayısı, ailenin ekonomik
durumu, anne ve baba eğitim durumları, not ortalamaları, sınıf düzeyleri,
sosyal medyada geçirilen süre, internette geçirilen süre ve düzenli gazete takip
etme değişkenleri ile ölçeğin boyutları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir
farklılığın olmadığı görülmektedir. Bu sebeple 16 Türkçe öğretmeni adayından
nitel veriler elde edilmiştir. Bu veriler sonucunda Türkçe öğretmeni
adaylarının derslere katılım sağlamak, bir şeylerden haberdar olmak, iletişim
kurmak, zaman geçirmek ve akıllı telefonların daha kullanışlı olması gibi
nedenlerle uzaktan eğitim süresince akıllı telefonlarından yararlandıkları
görülmüştür.
The aim of this study is to conduct a meta-analysis of studies comparing teacher training programs in terms of attitude towards teaching profession and perception of teacher self-efficacy. For this purpose, the results of the study comparing the faculty of education (FE) and other teacher training programs/faculties were searched and recorded separately for both subjects. A total of 36 studies were recorded in accordance with the criteria, and 27 of these studies were used for the attitude towards teaching profession and 24 for the teacher self-efficacy perceptions. According to the results of the meta-analysis conducted according to the random effect model, teacher candidates in FE have more negative attitude and lower self-efficiency than ones in other teacher training faculties/programs. The difference in both subjects was found to be weak but not statistically significant. The effect size of most common comparison, FE-Pedagogical Formation Certificate Program comparisons in the literature is similar to the general effect. It is concluded that faculties of education whose main purpose is to train teachers do not increase these features of their students sufficiently.
Bu araştırmanın amacı, öğretmenlerin mutluluk ve iyimserlik düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemek ve cinsiyet, branş, mesleki saygınlık düşüncesi, mesleği sevme ve kitap okuma durumu değişkenlerine göre mutluluğun anlamlı şekilde farklılaşıp farklılaşmadığını araştırmaktır. Araştırmanın örneklemini, 540 (315’i kadın, 225’i erkek) branş öğretmeni oluşturmaktadır. Bu çalışmada, veri toplama araçları olarak araştırmacı tarafından geliştirilen “Kişisel Bilgi Formu” “Oxford Mutluluk Ölçeği Kısa Formu” ve “İyimserlik Ölçeği” kullanılmıştır. Yapılan analizlerde ikili değişkenler için t-testi ve çoklu değişkenler için tek yönlü varyans analizi istatistik tekniği kullanılmıştır. Araştırma bulgularına göre; öğretmenlerin mutluluk puanlarında cinsiyet değişkeni açısından anlamlı bir farklılık görülmemiştir. Diğer değişkenler olan branş, mesleki saygınlık algısı, mesleği sevme ve kitap okuma açısından mutluluk puanlarında anlamlı bir farklılık görülmüştür. Rehberlik öğretmenlerinin branş öğretmenlerinden, mesleğini sevenlerin sevmeyenlerden, öğretmenlik mesleğini saygın bulanların bulmayanlardan daha yüksek mutluluk puanına sahip olduğu bulunmuştur. Ayrıca okunan kitap sayısının artmasının mutluluk üzerinde etkili olduğu tespit edilmiştir. İyimserlik ve mutluluk arasındaki ilişki incelendiğinde .64 düzeyinde bir ilişkinin olduğu, ayrıca iyimserliğin mutluluğun %41 kadarını yordadığı bulgusuna ulaşılmıştır. Araştırmanın sonuçları ilgili literatür doğrultusunda tartışılmış ve öneriler sunulmuştur.
Bu araştırmada, fen bilgisi öğretmen adaylarının
mesleki benlik saygıları ile yaşam doyumlarının çeşitli değişkenler açısından
incelenmesi ve aralarındaki ilişki düzeylerinin belirlenmesi amaçlanmıştır.
Araştırma verileri, Ordu Üniversitesi Fen Bilgisi Öğretmenliği Bölümünde
öğrenim gören 66 öğretmen adayından elde edilmiştir. İlişkisel tarama
yönteminin kullanıldığı araştırmada veri toplama aracı olarak; “Mesleki
Benlik Saygısı Ölçeği”, “Yaşam Doyum Ölçeği” ile araştırmacı tarafından
oluşturulan “Kişisel Bilgi Formu” kullanılmıştır. Araştırmada fen bilgisi
öğretmen adaylarının “Mesleki Benlik Saygısı” ile “Yaşam Doyumu” değişkenleri
arasındaki ilişki düzeyi, basit doğrusal regresyon analizi ve pearson
korelasyon analiziyle incelenmiştir. Araştırma sonuçları değerlendirildiğinde
mesleki benlik saygısı ile yaşam doyumu arasında pozitif yönde istatistiksel
olarak anlamlı bir ilişki bulunmuştur.
p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 12.0px 'Minion Pro'; min-height: 14.0px} p.p2 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify; line-height: 10.1px; font: 10.0px 'Minion Pro'; color: #2d2829} span.s1 {font: 12.0px 'Minion Pro'; color: #000000} Araştırmanın amacı iyimserlik ve umutsuzluk düzeyinin yaşam doyumu üzerine etkisini incelemektir. Ayrıca iyimserlik, umutsuzluk ve yaşam doyumu değişkenleri ve alt boyutlarının demografik özelliklere göre farklılık gösterip göstermediği araştırılmaktadır. Örneklem Kırklareli’ndeki lise öğrencileri iken, evren Marmara Bölgesi genelindeki lise öğrencileridir. Bu kapsamda Kırklareli’nde liselerde okuyan 1022 öğrenciden veriler toplanmıştır. Frekans analizi, faktör analizi, güvenirlik testi, kolmogorov-smirnov normallik testi, mann whitney u testi, kruskal wallis testi, çoklu regresyon testleri ve korelasyon testleri uygulanmıştır. Sonuçta iyimserlik ve soğukkanlılık düzeyi ile sosyallik ve uğraş bulma düzeyinin yaşam doyumunu arttırdığı görülmüştür. Kötümserlik düzeyi yaşam doyumunu azaltmaktadır. Geleceğe olumlu bakış düzeyi yaşam doyumunu arttırmaktadır. Erkek öğrencilerin iyimserlik ve soğukkanlılık düzeyi kız öğrencilerden yüksektir. Aile geliri düşük olan öğrencilerin kötümserlik ve geleceğe olumsuz bakış düzeyleri diğerlerinden yüksektir. Not ortalaması çok yüksek olan öğrencilerin geleceğe olumlu bakış ve yaşam doyumu düzeyleri diğerlerinden yüksektir.
This research aims to explore whether prospective teachers’ attitudes towards the teaching profession vary across demographic characteristics. A meta-analysis has been conducted for the related studies on prospective teachers’ attitudes towards the teaching profession in Turkey. The effect sizes for random effects model have been employed over 103 studies in terms of gender, 26 regarding grade level, 18 for the presence of a teacher in the family, and 11 for the graduated faculties by using Hedges’ g coefficient. Various methods have been utilized in an attempt to examine publication bias in the meta-analysis, such as the funnel plots, Duval and Tweedie's trim and fill method, and Egger's regression test. The findings revealed that prospective teachers’ attitudes towards the teaching profession significantly varied depending on the gender in favor of the females with medium effect while the variables; grade level, the presence of a teacher in the family, and type of faculty, did not significantly change prospective teachers’ attitudes towards teaching profession. This indicates that only the gender variable from the demographic characteristics changes prospective teachers’ attitude towards the teaching profession.
Bu araştırmanın amacı ortaokul öğretmenlerinin yaşam doyum algılarının belirlenerek bağımsız değişkenler açısından değerlendirilmesidir. Bu nedenle araştırmada genel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın evreni, Gaziantep ili Şahinbey merkez ilçe belediye sınırları içerisinde yer alan ortaokullarda görev yapan 3114 öğretmenden oluşmaktadır. Araştırmanın örneklemi ise tabakalı örnekleme yöntemi ile seçilen 526 öğretmenden oluşmaktadır. Öğretmenlerin yaşam doyum düzeylerini belirlemek amacıyla Diener, Emmons, Larsen ve Griffin (1985) tarafından geliştirilen “Yaşam Doyum Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen veriler analiz edilirken, öncelikle betimsel istatistik hesaplamaları yapılmıştır. Öğretmenlerin yaşam doyumuna ilişkin algılarının cinsiyet değişkenine göre farklılık gösterip göstermediğini belirlemek için t- testi, Hizmet Süresi, ders yükü, okul büyüklüğü ve öğrenim düzeyi değişkenlerine göre farklılık gösterip göstermediğini belirlemek için ANOVA testi yapılmıştır. Yaşam Doyum ölçeğinde yer alan ifadelere ilişkin öğretmen algıları bağımsız değişkenlere göre değerlendirildiğinde cinsiyet, ders yükü ve okul büyüklüğü değişkenlerine göre öğretmen algıları anlamlı farklılık göstermemiştir. Hizmet Süresi değişkenine göre öğretmen algıları yaşam doyum ölçeğinde 21 yıl ve üzeri Hizmet Süresie sahip öğretmenler lehine anlamlı farklılık göstermiştir.
Bu araştırmanın temel amacı, okul öncesi öğretmenliği ve çocuk gelişimi bölümü öğrencilerinin üstbiliş düzeyleri ve yaşam doyumu düzeylerini incelemektir. İlişkisel tarama modelindeki bu araştırmanın çalışma grubunu 2017-2018 eğitim öğretim yılında İstanbul ilindeki 2 vakıf üniversitesinin okul öncesi öğretmenliği lisans programında ve çocuk gelişimi ön lisans programında öğrenim görmekte olan 167 öğrenci oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama aracı olarak Kişisel Bilgi Formu, Üstbiliş Ölçeği-30 ve Yaşam Doyumu Ölçeği kullanılmıştır. Araştırma verileri SPSS 20 programı kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda, okul öncesi öğretmenliği ve çocuk gelişimi bölümü öğrencilerinin üstbiliş düzeyleri ve yaşam doyumu düzeyleri arasında anlamlı ilişki olduğu saptanmıştır. Okul öncesi öğretmenliği ve çocuk gelişimi öğrencilerinin üstbiliş düzeylerinin üniversite türü ve bölümüne, sınıf düzeyine göre anlamlı düzeyde farklılaşmazken; yaşa, kardeş sayısına, okul öncesi öğretmenliği/çocuk gelişimi bölümünü seçme nedenine ve algılanan ebeveyn tutumuna göre anlamlı düzeyde farklılaştığı saptanmıştır. Okul öncesi öğretmenliği ve çocuk gelişimi öğrencilerinin yaşam doyumlarının üniversite türü ve bölümüne, yaşa ve kardeş sayısına göre anlamlı düzeyde farklılaşmazken; sınıf düzeyine, okul öncesi öğretmenliği/çocuk gelişimi bölümünü seçme nedenine ve algılanan ebeveyn tutumuna göre anlamlı düzeyde farklılaştığı saptanmıştır.
Bu çalışmada, bireyin yaşamındaki en önemli hedeflerinden biri olan yaşam doyumuna etki eden faktörler incelenmiştir. Gerçekleşen durumun beklentilerle kıyaslanmasıyla ortaya çıkan sonucu gösteren yaşam doyumuna etki eden birçok faktör bulunmaktadır. Çalışma 78 muhasebe meslek mensubu üzerinde yapılmıştır. İlk olarak, SM, SMMM ve YMM’lerin yaşam doyumu düzeyleri ile meslekte geçirdikleri süreler, bakmakla yükümlü oldukları kişi sayıları ve yaşları arasında herhangi bir ilişki olup olmadığı incelenmiştir. Ayrıca, bağımsız örneklem t-testi ile çalışanların cinsiyetlerine, medenî durumlarına ve mesleği isteyerek seçip seçmemelerine göre yaşam doyumu düzeylerinde istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık olup olmadığı araştırılmıştır. Yalnızca mesleği isteyerek seçip seçmemelerine göre yaşam doyumu düzeylerinde istatistiksel olarak anlamlı bir farklılığa rastlanmıştır. Literatür araştırması, herhangi başka bir olguyla karşılaştırılmaksızın yalnızca yaşam doyumu üzerine yapılan çalışmaların çoğunlukla lise ve üniversite öğrencileri üzerinde yapıldığını ortaya koymuştur. Kalan diğer çalışmaların da muhasebe meslek mensupları üzerinde yapılanların sayısı yeterli değildir. Bu durum çalışmanın literatüre ilave katkısını ortaya koymaktadır.
The study, which is grounded in Bandura's concept of self-efficacy, assessed the teaching efficacy beliefs of student teachers before and after completing six months of work-integrated learning. This was necessitated by research which shows that self-efficacy is an important aspect which influences a teacher's ability to teach as well as the effectiveness of that teaching. The first part of this study measured the perceived teaching efficacy of third-year teacher education students in three construct dimensions: student engagement, instructional strategies and classroom management. This part of the investigation was performed before the participants attended their work-integrated learning at secondary schools in South Africa. The sample consisted of 136 students, with 70 males and 66 females, respectively. A questionnaire was used to collect data from the student teachers. The results showed that at the end of their third year of study, the student teachers responded with largely positive teaching efficacy beliefs with regard to their future occupation. The participants’ perceptions of their teaching efficacy were however primarily based on and influenced by their observations of other teachers and lecturers. The theoretical grounding that they received from the institution at which they studied also contributed to their perceptions of their teaching efficacy. The second part of the study engaged the same group of students, then in their fourth year, but after having completed six months of work-integrated learning at South African secondary schools. A similar questionnaire was administered in order to determine the participants’ perceptions of work-integrated learning itself as well as the extent to which work-integrated learning had influenced their teaching efficacy beliefs. Intricate changes in the perceived teaching efficacy of the participants had indeed taken place and are analysed and discussed in this article.
This study used an uncontrolled pre–post design in the context of a 16-week comprehensive school physical activity promotion (CSPAP) course to examine relationships between and changes in preservice classroom teachers' (PCTs; N = 103) efficacy beliefs about integrating movement in the academic classroom, willingness to integrate movement, and perceived barriers to movement integration. Efficacy beliefs were not correlated with willingness to integrate. Perceived barriers correlated with willingness to integrate at the beginning and end of the course and with efficacy beliefs at the beginning of the course. MANOVA with repeated measures indicated collective efficacy beliefs (i.e., beliefs about the capability of peers and practicing classroom teachers to integrate movement) strengthened and the number of perceived barriers decreased. Results highlight the relationship between perceived barriers and willingness to integrate movement and also suggest preservice programs could help to foster PCTs' collective efficacy and reduce perceived barriers, although experimental research is needed.
The study examined task interdependence as a structural factor, which influences the emergence of collective-efficacy versus self-efficacy as a team-level construct. It tested for the differential effects of self- and collective-efficacy on team performance and the effects of initial perceptions of self- and collective-efficacy and record of past performance on the development of their subsequent perceptions. Results of a laboratory study demonstrated that collective-efficacy solidified as a meaningful team construct and influenced team performance only when a highly interdependent task required team members to closely interact and coordinate their efforts. Under conditions of low task interdependence, collective-efficacy had no basis from which to emerge as a higher level team characteristic and no significance in what is, in essence, individual performances. In contrast, self-efficacy emerged as a meaningful construct that explained individual performance under low task interdependence conditions.
The self-efficacy of prospective primary teachers was studied, considering in particular the relationship of that construct with the emotions they expect to experience as future science teachers, differentiating between when they will be teaching the content of the ‘nature sciences’ (biology and geology) and that of the ‘hard sciences’ (physics and chemistry). The study instrument was a questionnaire completed by 188 prospective primary school teachers in their initial education at the University of Extremadura during the academic year 2009/2010. The results showed them to mostly have positive emotions towards nature sciences and negative towards the hard sciences. While their beliefs concerning their self-efficacy are significantly related to their emotions about their future teaching of the hard sciences, high self-efficacy was significantly correlated with more positive emotions and fewer negative emotions towards physics and chemistry.
Science education suffers from teachers' inadequate preparation and negative attitudes. Social cognitive theory offers teacher educators a model for understanding the reasons for inadequate science instruction and for developing teacher education practices that can overcome the obstacles to effective science instruction. Research showing the relationship between teachers' self-efficacy, anxiety, and teaching effectiveness is reviewed. Teacher education strategies that increase self-efficacy, lower anxiety, and increase teacher effectiveness are described, and problems in science education in need of further study are discussed.
This analysis synthesizes existing research to discuss how teachers’ practice and student learning are affected by perceptions of collective efficacy. Social cognitive theory is employed to explain that the choices teachers make—the ways in which they exercise personal agency—are strongly influenced by collective efficacy beliefs. Although empirically related, teacher and collective efficacy perceptions are theoretically distinct constructs, each having unique effects on educational decisions and student achievement. Our purpose is to advance awareness about perceived collective efficacy and develop a conceptual model to explain the formation and influence of perceived collective efficacy in schools. We also examine the relevance of efficacy beliefs to teachers’ professional work and outline future research possibilities.
The relationship between perceived teacher collective efficacy and student problem behaviour was examined in a two-wave study. Participants were 1,100 teachers in 48 Norwegian elementary schools. Questionnaires were completed with approximately 6 months lag. A variance component model suggested a strong intraclass correlation (ICC2) for collective efficacy (.77), indicating high reliability across raters. Concurrent and prospective relationships between collective efficacy and problem behaviour were tested using multilevel regression models. Conditioning on T1 status of the constructs, positive change in school mean collective efficacy predicted reduction in teacher-reported problem behaviour. Inversely, increase in teacher-reported problem behaviour predicted reduction in collective efficacy. Predictions were robust to controlling for key school and teacher characteristics, including self-perceived teaching competence. The results indicate that perceived teacher collective efficacy and student misconduct are inversely and reciprocally related. This relationship might serve as an important target for prevention of behaviour problems in schools.
This study examined the reciprocal relationship between collective efficacy and team performance over a season of competition in American football. Efficacy beliefs of offensive football players from 10 teams were assessed prior to 8 consecutive games to form 2 team-level measures of collective efficacy: aggregated self-efficacy and aggregated collective efficacy. Game-level performance indexes produced a team-level measure of offensive performance for each game. Within teams and across games, aggregated collective efficacy prior to performance was a positive predictor of subsequent offensive performance; however, previous offensive performance was a negative predictor of subsequent aggregated collective efficacy. Within weeks and across teams, aggregated collective efficacy prior to performance also was a positive predictor of subsequent offensive performance, and previous offensive performance was a positive, rather than negative, predictor of subsequent aggregated collective efficacy. (PsycINFO Database Record (c) 2012 APA, all rights reserved)
Developed an instrument to measure teacher efficacy and examined the relationship between teacher efficacy and observable teacher behaviors. Factor analysis of responses from 208 elementary school teachers to a 30-item Teacher Efficacy Scale yielded 2 substantial factors that corresponded to A. Bandura's (see record
1977-25733-001) 2-factor theoretical model of self-efficacy. A multitrait–multimethod analysis that supported both convergent and discriminant validity analyzed data from 55 teachers on 3 traits (teacher efficacy, verbal ability, and flexibility) across 2 methods of measurement. Finally, classroom observations related to academic focus and teacher feedback behaviors indicated differences between 8 high- and low-efficacy teachers in time spent in whole class and small group instruction, teacher use of criticism, and teacher persistence in failure situations. (35 ref) (PsycINFO Database Record (c) 2012 APA, all rights reserved)
A theoretical analysis is advanced that discusses social cognitive theory at the group level to explain the formation and impact of collective efficacy. The study used student- and school-level data from a sample of urban elementary schools. Consistent with social cognitive theory, mastery experience was found to be a significant predictor of differences between schools in teachers' collective efficacy perceptions. In addition, after controlling for student demographic characteristics and prior achievement, collective efficacy was positively and significantly related to differences among schools in student achievement. Finally, the amount of consensus among faculty members regarding collective efficacy perceptions was not a significant predictor of student achievement, nor was it significantly related to school socioeconomic status or minority concentration. (PsycINFO Database Record (c) 2012 APA, all rights reserved)
This study tested a structural model regarding the impact of socioeconomic status on people's perceived individual efficacy and its link to their perceived collective efficacy. In sociodemographic analyses younger participants, compared to their older counterparts. judged themselves less efficacious to manage their worklife, intimate partnerships, and financial condition, but of higher efficacy in promoting social change. Men had a higher sense of efficacy than women to contribute to the solution of social problems. In accord with the posited structural model, socioeconomic status contributed to both perceived personal efficacy to manage one's life circumstances and individual efficacy to contribute to the betterment of societal conditions. Both forms of perceived individual efficacy. in turn, contributed substantially to a sense of collective efficacy to effect social change through unified action. An alternative model in which perceived Collective efficacy is assigned causal primacy affecting perceived individual efficacy provided a poorer fit to the data.
This study investigated the effectiveness of an Early Childhood Education science methods course that focused exclusively
on providing various mastery (i.e., enactive, cognitive content, and cognitive pedagogical) and vicarious experiences (i.e.,
cognitive self-modeling, symbolic modeling, and simulated modeling) in increasing preservice elementary teachers’ self-efficacy
beliefs. Forty-four preservice elementary teachers participated in the study. Analysis of the quantitative (STEBI-b) and qualitative
(informal surveys) data revealed that personal science teaching efficacy and science teaching outcome expectancy beliefs increased
significantly over the semester. Enactive mastery, cognitive pedagogical mastery, symbolic modeling, and cognitive self-modeling
were the major sources of self-efficacy. This list was followed by cognitive content mastery and simulated modeling. This
study has implications for science teacher educators.
KeywordsSelf-efficacy–Early childhood education–Elementary science education–Science methods course–Sources of self-efficacy
This study examines the self-efficacy of one preservice elementary school teacher (Kasey) during and after her participation
in Science in Childhood Education—a 16-week, elementary preservice science methods course. The case study of this teacher
is situated in the context of the class as a whole. This is accomplished through interviewing the one teacher and examining
artifacts and observations of the entire class. The results of these experiences are studied to determine what changes have
taken place in the participants’ self-efficacy in science teaching as well as the one preservice teacher in greater detail.
Because self efficacy is influential to student learning, the results of this study have significant implications for the
design of elementary teacher education programs and the support of elementary teachers in teaching science.
The purpose of this study was partly to test the factor structure of a recently developed Norwegian scale for measuring teacher self-efficacy and partly to explore relations between teachers' perception of the school context, teacher self-efficacy, collective teacher efficacy, teacher burnout, teacher job satisfaction, and teachers' beliefs that factors external to teaching puts limitations to what they can accomplish. Participants were 2249 Norwegian teachers in elementary school and middle school. The data were analyzed by means of structural equation modelling using the AMOS 7 program. Teacher self-efficacy, collective efficacy and two dimensions of burnout were differently related both to school context variables and to teacher job satisfaction.
Research investigating science teaching efficacy was conducted in 1 Australian university. A sample of 314 elementary preservice teachers responded to the Science Teaching Efficacy Belief Instrument (STEBI; L. G. Enochs & I. M. Riggs, 1990), which assesses 2 teaching efficacy dimensions: Personal Science Teaching Efficacy Beliefs (PSTEB) and Science Teaching Outcome Expectancy (STOE). Confirmatory factor analysis substantiated this 2-factor structure. The use of this instrument revealed that the completion of 2 science teaching subjects within the preservice program had a significant effect on the PSTEB, but not the STOE. Similarly, the number of high school science subjects studied by these elementary preservice teachers had a significant effect on PSTEB, but not STOE. However, neither gender nor the particular high school science subjects studied by these elementary preservice teachers had a significant effect on either the PSTEB or the STOE.
Although research has identified the importance of interaction behaviors in computer-supported collaborative learning (CSCL), very few attempts have been made to carry out in-depth analysis of interaction behaviors. This study thus applies both qualitative (e.g., content analyses, interviews) and quantitative methods in an attempt to investigate the role of interaction behaviors (i.e., cooperative processes, cognitive involvement) in group motivation (i.e., collective efficacy) and group performance in CSCL. A total of 35 college students generated 387 cooperative processes and 421 cognitive ideas during the collaborative process over six weeks. The results indicated that the quality of interaction behaviors was positively related to CSCL performance. High performance groups were more involved in complex cooperative processes, and expressed more cognitive ideas at both high and low cognitive levels than low performance groups. For the role of interaction in collective efficacy, the quantity rather than quality of interaction behaviors played a more critical role in constructing collective efficacy. High efficacy groups had more cooperative processes and cognitive ideas than low collective efficacy groups. The interviews also revealed that group interaction played a mediating role in constructing collective efficacy. For the role of collective efficacy in group performance, the results also show that the high efficacy groups performed better than the low efficacy groups. Implications and suggestions for future research are also provided.
The aim of this study is to determine the self-efficacy beliefs of prospective physics teachers about teaching the subjects of Force and Motion and their conceptual understanding on the subjects. Also, relationship between the self efficacy beliefs and conceptual understanding was investigated. Additionally, the effects of a teaching sequence upon aforementioned variables were examined. Data was collected through Force Concept Inventory and The Scale of Self-Efficacy about Teaching the Subjects of Force and Motion. The findings revealed that prospective physics teachers didn't have a sufficient conceptual understanding of Force and Motion, although they had high self efficacy beliefs about teaching the subject. A positive but weak correlation between self efficacy beliefs and conceptual understanding was found. The teaching sequence led to a statistically significant improvement in the prospective teachers' self efficacy beliefs about teaching and their conceptual understanding of the subjects. The teaching sequence also led to enhance congruence between the variables.
The purpose of this study was to investigate the effect of the teaching practice on pre-service elementary teachers' science teaching efficacy and classroom management beliefs. The subjects were 185 pre-service elementary teachers from two different universities in Izmir. In this study, Science Teaching Efficacy Belief Instrument (STEBI-B) and the Attitudes and Beliefs on Classroom Control (ABCC) instruments were utilized to collect data. Results of the study indicated that almost all pre-service elementary teachers had high self-efficacy beliefs regarding science teaching. In addition, teaching experience did not affect pre-service elementary teachers' science teaching efficacy beliefs. However, pre-service elementary teachers' classroom management beliefs tended to change with the teaching practice. While pre-service teachers' beliefs related to instructional management decrease with teaching practice, their People Management beliefs increase with teaching practice.
This paper presents an overview of the procedures used to develop and validate an instrument to measure the self-efficacy beliefs of prospective elementary teachers about equitable science teaching and learning. The instrument, titled the SEBEST, was based on the work of Ashton and Webb (1986a, 1986b) and Bandura (1977, 1986). It was modeled after the Science Teaching Efficacy Belief Instrument (STEBI) (Riggs, 1988) and the Science Teaching Efficacy Belief Instrument for Prospective Teachers (STEBI-B) (Enochs & Riggs, 1990). Based on the standardized development procedures used and associated evidence, the SEBEST appears to be a content and construct valid instrument, with high internal reliability qualities. "Most probable response" plots are introduced and used to bring meaning to SEBEST raw scores.
In order to examine the relationship between reported levels of teacher self-efficacy, collective efficacy, and job satisfaction in special educators, teachers in one school district completed three surveys measuring these constructs. The results indicated that teacher self-efficacy had a direct effect on job satisfaction. It was further found that collective efficacy directly affected teacher self-efficacy but that it did not have a direct effect on job satisfaction. No significant differences were found in reported levels of these areas across subgroups of teachers categorized by teaching level (elementary, middle, and high), teaching setting (self-contained, resource, or inclusion), and certification type (highly qualified, not highly qualified, or emergency).
We investigated teachers' decisions regarding difficult-to-teach students, their causal beliefs, and their sense of efficacy. Teachers were given a case study and asked to indicate (a) how the needs of the student might be met, (b) which suggestions they believed were effective, and (c) what they believed to be the cause of the student's difficulties. Results showed that teachers more often suggested non-teacher-based strategies than teacher-based ones and believed that few of the suggested strategies were effective. Teachers who made more teacher-based strategies had greater personal efficacy than did those who sought solutions elsewhere. Further, teachers tended to attribute the student's problem to home causes, and causal beliefs were found to relate to type of strategies offered.
The purpose of this study was to investigate the change in teacher efficacy beliefs about mathematics and science teaching during participation in methods courses and student teaching, as well as the relationship between mathematics and science teaching efficacy. Data revealed that, as science and mathematics teacher education in a methods course progressed, science and mathematics teaching efficacy significantly increased. This effect appeared to decrease slightly by the end of student teaching. Analysis of data indicated a significant difference in both the personal mathematics and personal science teaching efficacy scores, as well as mathematics outcome expectancy. Additionally, preservice teachers' personal mathematics and science teaching efficacies were directly related, as were their mathematics and science teaching outcome expectancies.
The purpose of this study was to examine the beliefs of preservice elementary teachers toward science and science teaching. By examining prior experiences in science courses, as well as achievement in such courses, the impact of requiring preservice teachers to continue pursuing science course work could be better defined. An analysis of such beliefs may contribute important information and direction for preservice teacher education reform. An analysis of the interview responses yielded both interesting and, at times, predictable patterns. Descriptors used by study participants were overwhelmingly negative, suggesting that negative feelings overshadow achievement in science as an influence on science teaching self-efficacy.
The specification of the science to be taught in primary schools has thrown into sharper focus the matter of primary teachers’ own understanding of the subject matter which has, for some time, been an area of concern. Research carried out in Scotland has explored in some depth the problems primary teachers encounter in science and technology and the extent to which these are associated with lack of confidence and/or background knowledge. The findings indicate that there are some ideas which primary teachers can quite quickly come to understand while others require more extensive in‐service attention. Confidence is not only dependent on subject knowledge; teachers with low confidence employ various strategies for coping, some of which when regularly applied have a severely limiting effect on children's learning.
We assessed collective efficacy (a group's judgment of their ability to perform a particular task) and some dimensions of shared mental models (models of the group structure, process and the task, that members hold in common) in student groups working on semester-long research projects. In particular, we assessed the extent to which group members had agreement and accuracy about members' past and future contributions to the group project, and agreement about the importance of various task aspects. Groups with higher efficacy early in the semester had more agreement and accuracy later in the semester. However, the reverse was not true; the extent to which agreement and accuracy developed early in the semester was not correlated with collective efficacy later in the semester. Also, groups with higher collective efficacy (as measured early and late in the semester) and more shared mental models (as measured late in the semester) received higher grades on their projects. A number of task process and social process variables were tested as possible mediators of these relationships; however, no significant mediators were found.
The purpose of this study was to assess how collective efficacy changes over time as a group receives feedback on a meaningful task. As part of a class project, student groups were formed early in the semester and remained intact for 4 months. Performance, collective efficacy, and self-efficacy were measured six times during the semester. Members began to agree about the group’s ability to perform early in the group’s development. However, analysis indicated that variation came from both within and between groups. Additional analysis indicated that other variables, most notably self-efficacy, continued to influence beliefs about group performance.
The burnout process may begin as early as the student-teaching experience [Gold, Y., 1985. Does teacher burnout begin with student teaching? Education, 105, 254–257]. Data from 49 student–teachers in the southwest United States were gathered twice during their student-teaching practicum. Data assessing teacher efficacy, teacher burnout, learning climate, and cooperating teacher support (guidance or imitation) were analyzed using correlational analyses, repeated measures MANOVA, a 2×2 repeated measures MANOVA, and stepwise regression. Results indicated significant increases in efficacy and decreases in burnout symptoms over time. We found significant interactions in the three factors of burnout by guidance group, such that student–teachers experiencing high guidance demonstrated lower levels of burnout at the end of their practicum.
Purpose
This purpose of this study is to examine the relationship between teacher collective efficacy and three components of teacher self‐efficacy – instructional, social, and management. In addition, teacher role and school level are suggested as moderators.
Design/methodology/approach
The study design examined the relationship between teacher collective efficacy and self‐efficacy over time. Data were collected from 97 junior and senior high school teachers.
Findings
The study finds that collective efficacy was positively associated with self‐efficacy, with teacher role moderating the association of two components of self‐efficacy: social and management. Also, managerial staff members showed higher levels of self‐efficacy.
Research limitations/implications
It is possible that high school teachers and junior high are not easily distinguished. Also, the n s may not have been large enough to detect significant group differences. Furthermore, given that all scales were self‐report measures, common method variance may have affected the findings.
Originality/value
The present study demonstrates the significant association between collective efficacy and self‐efficacy. Moreover, role in the organization moderates the association between collective and self‐efficacy.
Low teacher self-efficacy is an important factor constraining the teaching of science at the elementary level. This study was designed to investigate the effectiveness of particular sources of efficacy information for enhancing the science teaching self-efficacy of practicing elementary teachers. Twelve teachers participated in an intervention that was designed to provide them with cognitive mastery, enactive mastery, modeling, and verbal persuasion. Data were collected prior to, during, immediately after, and 2 years after the intervention. The results showed that increases in self-efficacy were mainly due to cognitive mastery (i.e., perceived success in understanding how to teach science) and in situ feedback (i.e., verbal persuasion given after observation of the teacher teaching his/her own class). © 2011 Wiley Periodicals, Inc. Sci Ed95:577–600, 2011
I'm quite certain that you could go for a year without teaching science and there would be no comment. Parents sec science as a little added frill, maybe. I don't think they see it being as important, for instance, as math is–that you know how to add, subtract or that you are able to read.
We use a 10-year program of research centered on iterations of one elementary science methods course as a vehicle for exploring three important and interrelated goals for the learning of beginning elementary teachers. These include learning about inquiry-oriented science teaching, using science curriculum materials effectively, and anticipating and working with students' ideas in instruction. For each goal we discuss how the literature informs our thinking, describe relevant aspects of our design of the course, and present findings of our research with regard to preservice teachers' experiences in and learning from aspects of the course. For each goal, we also highlight examples from our longitudinal work following the preservice teachers into their early years as elementary teachers, to provide a glimpse of teachers' trajectories related to each of the themes. We close with a discussion of implications for research and practice in elementary science teacher education. © 2009 Wiley Periodicals, Inc. Sci Ed93:745–770, 2009
Previous research has shown that elementary education majors often dislike science and lack confidence in their ability to teach it. This is an important problem because students who hold these attitudes are likely to avoid teaching science, or teach it poorly, when they become teachers. It is therefore necessary to identify preservice elementary teachers who hold negative attitudes towards science, and attempt to convert these attitudes to positive before they become teachers. This study was designed to identify students whose attitudes had changed from negative to positive (i.e., attitude exchange had occurred) after participating in a one-semester elementary science education course, and to identify the course factors that were responsible. Four participants were individually interviewed. The transcripts indicated that attitude exchange had occurred for each of the four students. Each student described several features of the course that had a positive influence. These were of three main types: personal attributes of the tutor, specific teaching strategies, and external validation. It was proposed that many of the individual factors were effective because they represented either “performance accomplishments” or “vicarious experience” as defined by Bandura (Psychological Review, 84, 1977, 191–215). © 2001 John Wiley & Sons, Inc. Sci Ed86:122–138, 2001.
Although group project concepts and skills have become a major component in most information systems (IS) academic programs, very little research has attempted to examine factors that may improve or undermine effectiveness of IS group projects. Accordingly, based on relevant literatures, this study develops and empirically tests a model of factors affecting IS group project effectiveness. The research model posits that group cohesion and group efficacy will have positive effects on group effectiveness (project success and expected impact), whereas perceived loafing is expected to have a negative effect on IS group effectiveness. Data collected from 104 students working in 29 groups to complete semester-long projects in two IS courses revealed that group efficacy had positive impact on group effectiveness and perceived loafing demonstrated a partial effect. Contrary to expectations, the impact of group cohesion was nonsignificant. These results could be useful in evaluating groups' potential for success and creating conditions conducive to enhancing effectiveness and success of IS student group projects.
The purpose of this study was to document the perspectives and experiences of participants in a complex collaboration. Prospective teachers planned and conducted science lessons and small educational research projects with mentoring from teacher researchers who are science enthusiasts. These group investigations seemed to be effective in modifying the self-perceptions of many of the prospective teachers enrolled in a course on methods of teaching science in elementary school. According to responses on an informal evaluation at the end of the Spring 2000 group investigation, for example, most of the prospective teachers indicated that they perceived themselves to be more confident and more competent to teach science than at the beginning of the course; a few indicated they had already felt confident and competent. Common themes in the prospective teachers' responses indicated that they had learned about teaching science through inquiry, taking ownership of their own learning, researching while teaching, working in groups, and understanding themselves as learners and teachers. The teacher researchers also perceived themselves as benefiting from the collaborative process. Their responses to an e-mail questionnaire suggested that they found working with the prospective teachers to be stimulating and cheering. They enjoyed the discussions, appreciated the help with demanding activities, grew in their own knowledge about teaching and learning, and valued the opportunities for reflection. However, organizing the group investigation was complex, due to time issues, driving distances, school schedules, unexpected teacher responsibilities, and unpredictable weather. © 2003 Wiley Periodicals, Inc. Sci Ed87:588–612, 2003; Published online in Wiley InterScience (www.interscience.wiley.com). DOI 10.1002/sce.10070
This study emerged from a consideration of how some beginning primary school teachers cope when faced with teaching science. Primary teachers typically lack science content knowledge and therefore the science pedagogical content knowledge (PCK) that enables them to teach science. Aspects of a group of beginning primary school teachers'' science teaching practices were consequently examined in order to understand better the basis of their practice. In particular, science PCK and its relationship to activities that work were considered, illuminated by findings about activities that work from a separate study with practicing teachers. The main assertion arising from this study is that activities that work have a close relationship with science PCK. A number of implications for primary science curriculum emerge from this assertion, such as considerations for preservice teacher education science courses and the nature of the primary science curriculum.
Self-efficacy has been shown to be an issue of concern for primary teacher education students – many of them have low self-efficacy and this can negatively affect their future teaching of science. Previous research has identified four factors that may contribute towards self-efficacy: enactive mastery experiences, vicarious experiences, verbal persuasion and physiological/affective states. It could also be argued that there are additional sources of self-efficacy that apply to primary teacher education students, namely cognitive content mastery, cognitive pedagogical mastery and simulated modelling. The main purpose of the present paper was to investigate the relative importance of the various sources of self-efficacy in a primary science methods course. Data on changes in self-efficacy and sources of self-efficacy were collected throughout the course using formal and informal surveys. It was found that the main source of self-efficacy was cognitive pedagogical mastery.
Preservice elementary teachers entering the specialized coursework designed to prepare them for science teaching responsibilities have a broad range of efficacy beliefs about their success as future science teachers. As they progress through science methods and practicum courses, and on to complete their student teaching, their efficacy beliefs may change. Knowing the variables that affect the development of positive efficacy beliefs of preservice teachers and how they change over time may be useful in planning for coursework and practicum experiences that enhance teaching efficacy throughout the teacher preparatory years. Teacher efficacy has emerged as an important construct in teacher education over the past 25 years. Teacher efficacy is grounded in Bandura’s social cognitive theory (1977; 1986; 1997), which roots human agency in a sense of self-efficacy. According to Bandura, self-efficacy beliefs motivate people toward specific actions in all aspects of their lives, and therefore have predictive value. Bandura identified two dimensions of self-efficacy: personal self-efficacy and outcome expectancy. Personal self-efficacy is the “belief in one’s capabilities to organize and execute the courses of action required to produce given attainments, whereas outcome expectancy is a judgment of the likely consequence such performances will produce” (Bandura, 1997, p. 3). Personal self-efficacy is a future-oriented belief about the level of competence a person expects to display in a given situation. When applied to teaching, this self-efficacy factor is generally known as Personal Teaching Efficacy (PTE). Teachers with a high level of PTE have confidence that they have adequate training or experience to develop strategies for overcoming obstacles to student learning. Such teachers will expend great effort to reach goals, will persist longer in the face of adversity, and rebound from temporary setbacks to a greater degree than teachers with low PTE (Bandura, 1997). Bandura’s second factor, outcome expectancy, is the notion that an intention to undertake some action is based on the expected success of that action. When applied to teaching, this factor is most often called General Teaching Efficacy (GTE), and it extends beyond an individual teacher’s view of his or her own capabilities to a view of teachers in general. Teachers with low GTE may believe that a teacher really cannot do much about a student’s motivation and performance because of the influence of home environment. When both PTE and GTE are applied
Many studies have defined science anxiety, attitude toward science and low science teaching self-efficacy. This paper attempts
to show the interrelatedness of these traits, and using the construct of personal self-efficacy as a foundation, describe
methods for building science teaching confidence in preservice teachers. Teaching self-efficacy beliefs refers to teachers'
confidence in their own teaching abilities which is reflected in their teaching behaviors. To improve the ability, effectiveness
and feelings of success in elementary teachers, science educators need to include strategies to improve attitudes toward science
and increase teaching self-efficacy in teacher preparation courses.
Preservice teachers enrolled in a two-part course entitled Investigations in Mathematics and Science (IMS) were provided inquiry-based
mathematics and science instruction in order to develop both content and process skills. This investigation sought to determine
the pedagogical nature of the course and the impact it had on its participants. Students and faculty were surveyed concerning
inquiry-based instruction and self-efficacy beliefs. It was determined that the pedagogical focus of the course was indeed
inquiry-based. In addition, preservice teacher efficacy improved significantly. Implications for teacher preparation programs
are discussed.
A survey instrument was developed and administered to 1,222 K-12 mathematics and science teachers to measure their beliefs
about and use of inquiry in the classroom. Four variables (grade level taught, content area taught, level of support received,
and self-efficacy for teaching inquiry) were significantly correlated to two dependent variables, percentage of time that
students are engaged in inquiry during a typical lesson and the perceived ideal percentage of instructional time that should
be devoted to inquiry. Specifically, elementary school teachers reported using inquiry-based practices more than either middle-school
or high-school teachers; similarly, elementary-school teachers believed such practices should be used more often. All groups,
however, reported believing in an ideal percentage of time devoted to inquiry instruction that was significantly greater than
their reported percentage of time actually spent on inquiry instruction. A disordinal effect was found between grade level
taught and content area taught; at the elementary level, science teachers reported both an ideal and actual percentage of
time on inquiry higher than those reported by the math teachers, while at the high school level math teachers reported both
an ideal and actual percentage of time on inquiry higher than those reported by the science teachers. No correlations were
found between typical and ideal percentage of time devoted to inquiry and subject matter content knowledge training, gender,
years of teaching experience, or maximum degree earned.
Key wordsinquiry instruction–inquiry learning–inquiry teaching–mathematics education–science education–self-efficacy–teacher training
Although research has suggested that group composition plays an important role in collaborative learning, the role of motivation in group composition has rarely been taken into account. This study investigates the effects of group composition of self-efficacy (e.g. low, high, and mixed self-efficacy) on group motivation (i.e. collective efficacy), collaborative learning behavior, and performance in a computer-supported collaborative learning environment. The results indicate that high self-efficacy groups have higher collective efficacy beliefs than low self-efficacy groups. Furthermore, high self-efficacy groups use more high-level cognitive skills during group discussion than low self-efficacy groups, despite no significant difference in usage of lowlevel cognitive skills among the three groups. This study also demonstrates that collective efficacy has positive effects on discussion behaviors and group performance. Students with higher collective efficacy not only use more high-level cognitive skills in group discussion, but also demonstrate better academic performance. Our research further indicates that students’ use of high-level cognitive skills in group discussion has positive effects on group performance. Finally, implications and suggestions for future research are also provided.
Teacher efficacy, the extent to which teachers believe they will be able to perform the actions that promote learning, is a key variable predicting teacher practice and student outcomes. Few studies of the stability of professional efficacy have been conducted. This inquiry measured teacher efficacy on three occasions during an 8 month inservice. The study found that it was use of inservice knowledge, not exposure to it, that contributed to changes in teacher efficacy and that it was general, not personal teaching efficacy that changed. Interactions among participants persuaded teachers that it was possible for cooperative learning techniques to reach students disadvantaged by home conditions (general teaching efficacy). Any increment in personal confidence (personal teaching efficacy) that might have arisen due to increased teaching skill in the program was offset by increased standards arising from social comparisons among teachers. Teacher changes were related to student outcomes, although not in the expected direction.
A measure of collective efficacy was developed and administered to undergraduates working in project teams in engineering courses. Findings in each of two samples revealed that the measure contained a single factor and was related to ratings of team cohesion and personal efficacy. Collective efficacy was also found to relate to indicators of team performance at both individual and group levels of analysis. Consistent with social cognitive theory, collective efficacy was a stronger predictor of team performance than team members’ perceptions of their self-efficacy. We consider the implications of these findings for further research, theory, and practice on team functioning within occupational and educational settings.
This paper reports on a longitudinal case study of an elementary teacher, Katie, during her transition from preservice to inservice teaching. The concept of self-efficacy belief is used as a framework for presenting the findings of the study. Perceived self-efficacy refers to beliefs in one's capabilities to organise and execute the courses of action required to produce given attainments. Katie's experiences in science teaching can be seen as potentially belonging to one of four categories described as sources of information from which efficacy beliefs are constructed and thus providing her with information about her competency as a teacher. Her experiences had the capacity for both positive and negative effect on her self-efficacy beliefs, but her persistence with science teaching can be interpreted as evidence of existing high self-efficacy in this domain.