In this study the possibilities are studied for complete removal of muskrat from the Netherlands. The study is in Dutch, but has an appendix in English. Three alternative strategies have been compared: a) The current strategy of year-round control at low densities b) No control, and c) Complete removal. The study provides information showing that complete removal is effective as a strategy and practically feasible as well. The direct costs are not prohibitive, and there are no significant negative effects (including indirect financial costs). In terms of water safety and costs, 'complete removal' is the best option compared to the other strategies. With this alternative, there are no risks for safety by burrowing muskrat anymore, no costs for repair of damage or economic damage to third parties. The control effort for the strategy 'complete removal' is clearly lower in the long term than under the year round scenario. Important benefits can also be identified in terms of animal welfare and effects on biodiversity. The risks that can occur with complete removal are manageable, and often smaller than under the current objective. The appendix presents a bio-economic model that was constructed to investigate under what assumptions eradication would be economically more optimal than year round control at any given equilibrium population density or no-control. This model and its result are presented in the appendix, in English.
Referaat
In de onderhavige studie worden de mogelijkheden bestudeerd om de muskusrat tot aan de landsgrens van Nederland terug te dringen. Het gaat om een strategie waarbij het aantal muskusratten in het binnenland van Nederland tot nul wordt teruggebracht en herkolonisatie wordt voorkomen.
Om hierover een goed publiek debat te kunnen voeren zijn drie alternatieve strategieën om de veiligheid te waarborgen tegen graverij door muskusratten met elkaar vergeleken.
Criteria waren onder andere het aantal te doden muskusratten, schades aan oever en waterkeringen, kosten en baten. De drie bestudeerde strategieën zijn: a) Vlakdekkend en jaarrond bestrijden, dat wil zeggen de huidige situatie b) Niet-bestrijden, en c) Terugdringen tot aan de landsgrens.
In de studie wordt informatie aangedragen waaruit blijkt dat terugdringen tot aan de landsgrens in principe kan, als praktische bezwaren of andere argumenten geen rol zouden spelen. De strategie is ook praktisch uitvoerbaar. De directe kosten zijn niet belemmerend, en er zijn geen noemenswaardige negatieve effecten (waaronder indirecte financiële kosten).
In termen van waterveiligheid en kosten is ‘Terugdringen tot aan de landsgrens’ de beste optie in vergelijking met de andere strategieën. Bij dit alternatief zijn er geen risico’s van graverij door muskusratten voor de veiligheid meer en geen kosten voor herstel van graverij, en schade bij derden. De benodigde bestrijdingsinspanning voor de strategie ‘Terugdringen tot aan de landsgrens’ is op lange termijn duidelijk lager dan onder jaarrond vlakdekkend bestrijden met de huidige doelstelling. Ook in termen van dierenwelzijn en effecten op de biodiversiteit zijn er belangrijke voordelen aan te wijzen.
De risico's die op kunnen treden bij ‘terugdringen tot aan de landsgrens’ zijn beheersbaar, en veelal kleiner dan onder de huidige doelstelling.
Figures - uploaded by
Daan BosAuthor contentAll figure content in this area was uploaded by Daan Bos
Content may be subject to copyright.