مقدمه : جاگذاري كاتتر وريدي يكي از شايع ترين اقدامات تهاجمي است كه براي بيماران بستري در بيمارستان ها انجام مي شود و يكي از تنش زاترين عوامل براي بيماران محسوب مي گردد و بعضا علاوه بر دردناك بودن عوارض آن تهديدي براي حيات بيماران مي باشد كه از جمله اين عوارض مي توان فلبيت را نام برد. فلبيت از عوارض جدي جاگذاري كاتتر وريدي است كه باعث افزايش مدت بستري و هزينه هاي درماني بيماران مي گردد و چنانچه به
... [Show full abstract] موقع شناسائي و درمان نشود مي تواند زمينه سپسيس و آمبولي باشد . ميزان بروز پذيرفته شده براي فلبيت 5% يا كمتر است در حالي كه برخي از مطالعات بروز آن را بين 27 تا 70% گزارش كرده اند هدف اين مطاله تعيين ميزان بروز فلبيت و عوامل مساعد كننده آن در بيماران بستري در بخشهاي جراحي اردبيل بود.
روش تحقيق : اين پژوهش يك مطالعه توصيفي مقطعي بود كه در آن 400 مورد كاتتر در بيماران بستري در بخش هاي جراحي فاطمي و علوي با نمونه گيري غير تصادفي مبتني بر هدف انتخاب و مورد بررسي قرار گرفتند. در اين مطالعه كاتتر محيطي افراد بالاي 12 سال مورد بررسي قرار گرفته و پارامترهايي مثل مشخصات فردي ، تشخيص ، نوع كاتتر، داروها ، سرم هدف نگهداري كاتتر در رگ ، رگ مورد استفاده و نوع پانسمان بررسي شدند و اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss تجزيه و تحليل شد.
نتايج : يافته ها نشان داد كه اكثريت بيماران (1/7%) 48 ساعت بعد گذاشتن كاتتر دچار فلبيت شده بودند. اكثر بيماران (9/31% به مدت 4 روز كاتتر داشتند و اكثر كاتترها (37%) در وريد سفاليك جاگذاري شده بود. ميزان بروز فلبيت در اين مطالعه (1/20%) و ميزان بروز فلبيت پس از انفوزيون (5/16%) بود و در (85%) موارد جاگذاري كاتتر از پانسمان غير استريل استفاده شده بود.
نتيجه گيري : با توجه به اينكه ميزان بروز فلبيت در اين منطقه بالا بود لذا به نظر مي رسد كه بايد آموزش هايي در زمينه كاربرد صحيح تر كاتترها در راستاي كاهش فلبيت انجام شود.
