No full-text available
To read the full-text of this research,
you can request a copy directly from the author.
Non-Market Mechanisms of Market Formation: The Development of the Consumer Durables Industry in Turkey
Abstract
This paper discusses the role played by the extensive, nation-wide network of sales agents organized by the leading Turkish manufacturer of consumer durables, Arçelik, in the formation of mass consumption markets in the post-Second World War era. The case study attempts to draw attention to a relatively less explored dimension of the industrialization experience of developing countries by shifting the usual emphasis on the structure of production toward the organization of consumption. This shift of emphasis serves to highlight certain society-specific mechanisms of market formation which compensate the limitations of the market-forming role of the state in the context of twentieth-century late industrialization.
... Toplumların karşılaştığı en zorlayıcı sorunların başında gelen küresel pazarın şiddetine maruz kalan ve bireysel tercih prensibine bağlı olan seküler bir toplumda dayanışma nasıl oluşturulur sorusunun baskısı altında kavram gelişim göstermiştir" (Field, 2006 : 169). Türkiye'de ise Dünya Değerler Araştırması tarafından belirlenen ölçütlere göre sosyal sermayeye yönelik yapılan çalışmalar -beklenenin aksine-Türkiye'yi sosyal sermayesi zayıf bir toplum olarak tanımlamaktadırlar (Sargut, 2003;Buğra, 2001;Gökalp, 2003;Karagül ve Masca, 2005). Bu çalışmalar, sosyal sermayenin toplumsal düzeyde zayıf olmasını temel olarak "güven" düzeyine bağlı olarak açıklamaktadırlar. ...
... Bu çalışmalar, sosyal sermayenin toplumsal düzeyde zayıf olmasını temel olarak "güven" düzeyine bağlı olarak açıklamaktadırlar. Örneğin Buğra (2001) çalışmasında sosyal sermayenin zayıf olmasını devletin güçlü bir "sistem güveni" yaratmasındaki başarısızlığına bağlı olarak açıklamıştır. Sargut (2003) ise Türkiye'de toplum yapısının temel niteliklerine bağlı olarak yakın ilişkilere önem vermesine (başka ir değişle toplulukçu bir yapıya sahip olmasına) ve belirsizlikten kaçınma gibi değerlerin yüksek olmasına dayandırarak "yabancıya güvenme"ye dayalı bir yaklaşımın oluşmadığını belirtmektedir. ...
... 7). Örneğin Buğra (2001) ve Sargut'un (2003) çalışmalarını bu açıdan ele aldığımızda Türk toplumu, çeşitli ortak özelliklere sahip kişilerin (akrabalık, hemşerililik gibi) kendi içlerinde "klikler" ya da "içgruplar" oluşturduğu parçalanmış, sosyal sermayesi zayıf bir toplum olarak resmetmektedirler * . "Türkiye'de toplumsal bölünmelerin -aynı zamanda yakınlaşmaların-çoğunlukla din, etnisite ve mekânsal yakınlıklar gibi geleneksel farklılaşma kalıpları üzerinden gerçekleştiği vurgulanmaktadır. ...
ÖZET Son yıllarda sosyal bilimler yazın alanında önemli bir kavram haline gelen sosyal sermaye olgusu ekonomi, kalkınma, eğitim, suç gibi alanlarda giderek artarak kullanılmaktadır. 1990'lı yıllardan itibaren sosyoloji temelli kuramsal bir gelişme gösterirken özellikle ekonomi ve kalkınma odaklı çalışma alanlarında sorunların çözümü konusunda yeni bir teknik dil ve yeni bir yaklaşım olarak değerlendirilmektedir. Bundan dolayı sosyal bilimlerin farklı alanlarında bağ kurabilen bir kavram olabilme özelliğine sahiptir. Ancak sosyal sermayeyi inceleyen araştırmacılar, kullandıkları analiz düzeyine ve ele aldıkları konularına göre farklı tanımlar ifade etmektedirler. Bu durum sosyal sermayeye ilişkin birden fazla ve birbiriyle çelişen tanımların ortaya çıkmasına neden olmaktadır. Örneğin kimi çalışmalarda sosyal sermaye içsel ve dışsal sosyal sermaye olarak ikiye ayrılmaktadır. Türkiye'de yapılan sosyal sermaye çalışmalarında ise açık bir biçimde ifade edilmese de genellikle, içsel sermaye yaklaşımının benimsendiği görülmektedir. Ancak yapılan değerlendirmeleri göz önünde bulundurursak Türkiye'nin sosyal sermayesi içsel sosyal sermaye yaklaşımına göre düşük, dışsal sosyal sermaye yaklaşımına göre yüksek olarak değerlendirilebilmektedir. Bu ikili farklılık incelenen nesnenin kim tarafından neyi nasıl ele alıp kurguladığını ve çalışmanın yöntemini irdelememiz gerektiğini hatırlatmaktadır. Aynı zamanda bu ikili farklılık kavramların ayağı yere basmayan felsefi bir söylemin parçası olmadıklarını ve kavramların toplumsal, tarihsel, yerel kökleri olduğunu ve bu gerçeklikler temelinde açıklanması gerektiğini de hatırlatmaktadır. Bu çalışmanın temel hareket noktası egemen söylemi oluşturan yöntem, gösterge ve politika önerilerinin Türkiye'nin "sosyal sermaye gerçeğini" tahlil ederken konunun ancak belirli bir yerden bakınca görünen yönlerini betimleyici bir tarzda öne çıkardığı ve bu yeniden inşa edilmiş gerçekliğin toplumsal gerçekliğin başka açılımlarını görünmez kıldığıdır. Bu çalışmada ise öncelikli olarak sosyal sermaye yönteminin ve ölçütlerinin genel bir değerlendirmesi ile muğlak olan yönleri ortaya koyulacaktır. Daha sonrasında özellikle Dünya Bankası ölçütlerine bağlı ele alınan sosyal sermaye çalışmalarının Türkiye'de yapılan niteliksel ve niceliksel açıdan barındırdığı eksiklikler ortaya koyulmaya çalışılacaktır. Böylelikle sosyal sermaye çalışmalarında klasik iktisadi kalkınmaya dayalı açıklamalarının yetersizliği ve her toplumun tarihi, sosyo-kültürel özelliklerinin dikkate alınmasının gerekliliği ortaya konulacaktır. ABSTRACT Social capital, which has become an important concept in social sciences and economics literature in recent years, has an increased use in studies on development, education, criminology. Particularly since 1990s, it showed sociologically based theoretical developments, it has presented a new technical language for the solution of problems in different disciplinary areas and is considered as a new approach in the economy-and development-oriented studies. Therefore, the concept has a feature that can be established ties in different fields of social sciences. However when the researchers examined the social capital, they present different definitions according to the issues at hand and the level of analysis they conduct their studies. This led to the emergence of vairous, and often conflicting definitions for the conception of social capital. For example, social capital in some studies are divided into internal and external social capital. Studies conducted in Turkey generally adopts an internal social capital approach while it is often not articulated clearly. However, the evaluation of Turkey's social capital based on internal social capital approach is low, whereas it could be considered higher considered according to external social capital approach. This difference reminds us that we have to discuss carefully the methods of study on social capital and to ask what it is constructed, who constructs it, and how it is constructed in these studies. At the same time, these double differences remind that the concepts are not part of an philosophical discourse in an empty space and that they needs to be understood on the basis of social, historical, local roots and realities. The basic point of this study is that dominant discourse and its recommendations for method, analysis and policy of Turkey's "social capital" is very one-sided and remains at a descriptive level, and that it makes invisible other aspects of the social reality. In this article, I firstly will present a general discussion on the methods and criteria used in these studies and points out their ambiguities. Secondly, I will discuss problems present in the researches on social capital in Turkey which used the criteria of World Bank from the quantitative and qualitative points of view. Finally I will argue that there are deficiencies of social scientific accounts of social capital in Turkey that take the presuppositions of classical economic development for granted, and that we have to take into account historical and social-cultural characteristics of each society in our researches on social capital in the non-European contexts.
... As empirical support to the second explanation, Üsdiken (1983) argues that the low-level of formal cooperation within the tourism industry in Turkey can partly be explained by the family-ownership that places value on preservation of autonomy. However, in her study on the formation of the consumer durable market in Turkey after the Second World War, Buğra (1998b) explores how a nation-wide network of sales agents organized by the leading company Arçelik played a crucial role in the formation of the market where income inadequacy and a legislative vacuum prevented the development of formal consumer credit institutions. Buğra (1998b) argues that these drawbacks were compensated by "a highly original organizational form based on relations of trust and loyalty, binding the manufacturer, dealers and consumers" (p. ...
... However, in her study on the formation of the consumer durable market in Turkey after the Second World War, Buğra (1998b) explores how a nation-wide network of sales agents organized by the leading company Arçelik played a crucial role in the formation of the market where income inadequacy and a legislative vacuum prevented the development of formal consumer credit institutions. Buğra (1998b) argues that these drawbacks were compensated by "a highly original organizational form based on relations of trust and loyalty, binding the manufacturer, dealers and consumers" (p. 25-26). ...
In this chapter, we focus on the change and continuity in the Turk-ish business system and managerial culture. First we discuss the distinguishing characteristics of the business system, family-owned big business groups, and their relationships with each other and the state. After a brief presentation of Turkish cultural values, we discuss the main features of Turkish organizational and managerial culture and their implications for the practice. We conclude that the state-dependent characteristics of the Turkish business system have started to erode due to the liberalization policies implemented over the last three decades. However, the dominating economic actors are still big business groups, invariably diversified vertically and horizontally, and controlled by the owning family members through pyramidal or complex ownership structures. We also conclude that Turkish managerial culture has gradually become less paternalistic and collectivistic, and more masculine and risk-taking.
... Devlete bağımlı bir iş sistemi yapısına sahip Türkiye örneği, İKY uygulamalarından haberi olmayan çok sayıda işletmenin yüksek satış hacimlerine veya karlılığa sahip olabildiği bir bağlamı temsil eder. Türkiye örneği bu anlamda örgütler arası ilişkilerin siyasi içerikli sosyal sermaye unsuruna yüksek düzeyde bağlı olduğu bir örnektir (Buğra, 1998). Bu nedenle çalışmamızda özgün olarak performans kavramını çalışan gözünden değerlendirmeye çalıştık. ...
Günümüz rekabet koşulları göz önünde bulundurulduğunda insan kaynakları uygulamaları gerek akademik gerekse de uygulama açısından değerlendirilsin, örgütler için ayırt edici bir unsur olarak kabul görmektedir. Etkili insan kaynakları yönetim ve uygulamalarının örgüt performansına doğrudan olumlu katkıları bulunmaktadır. İnsan kaynakları yönetimi, uyguladığı politikalar ve uygulamalar ile bireysel ve örgütsel hedeflerin başarımının eş zamanlı olmasında önemli rol üstlenmektedir. Geçen süreçte İKY uygulamalarını etkin bir şekilde sürdüren örgütler önemli kazanımlar elde etseler de birçok örgüt için tersine, kazanımlar istenilen düzeyde gerçekleşmemiştir. Aslında temel sorun İKY uygulamalarının içeriğiyle ilgili değildir. Özellikle kurumsallaşma düzeyi düşük birçok işletme yalnızca öykünmeci bir tavırla bu uygulamaları benimsemekte ve sonucu olarak performans artışı ve personel memnuniyeti sağlayamamaktadır. Diğer yandan kimi zaman performans artışı sağlayan birçok örgüt ise bunu başarısız İKY uygulamalarına rağmen sağlayabilmektedir. Bu nedenle çalışmamızda örgütsel performans kavramını karlılık veya verimlilik gibi somut çıktılar üzerinden değil çalışanların gözünden değerlendirmeyi amaçladık ve İKY uygulamalarının çalışan gözünden örgütsel performans üzerindeki etkisini sınadık. Elde edilen sonuçlar, insan kaynakları uygulamalarından işe alım, katılımcı karar alma, performans değerleme, ödüllendirme ve güçlendirme eylemlerinin örgütsel performans üzerinde anlamlı etkisi olduğu ortaya koyarken; uluslararası yazında etkisi olduğu kanıtlanan kurum içi eğitimler ve iş güvencesi değişkenlerinin herhangi anlamlı bir etki sağlamadığı sonucuna varılmıştır. Türkiye gibi çevresel belirsizliklerin yüksek olduğu bağlamlarda bu etkileşimin gerekçeleri yine bu çalışmada tartışılmıştır.
... Çalışmalar genel olarak birey (anket metoduyla veri toplayarak), grup ve ulus ölçeğinde yürütülmüştür ve bu çalışmalar sonucu oluşan ortak kanı Türkiye'de sosyal sermayenin düşük olduğudur. Buğra (2001) ve Sargut (2003) (Esmer, 2012). ...
Türkiye 2012 yılına kadar mülteciler için ev sahipliği kategorisinde ilk 20 ülke arasına girmezken, 2015 yılı itibariyle dünyanın en fazla mülteci nüfusuna sahip ülkesi konumuna gelmiştir (UNHCR, 2015). Bu yıldan itibaren ülkedeki mülteci sayısı artarak bugün 3.5 milyonun üzerinde bir rakama ulaşmıştır. Ülkenin bazı bölgelerinde mülteci nüfus yoğunluğunun, yerel nüfusun üzerinde olduğu görülmektedir. Bu makalede demografik yapıda gerçekleşen bu değişimin Türkiye’deki sosyal sermaye birikimi ile ilişkisi araştırılmıştır. Kantil regresyon modeli ile yürütülen analizlere göre düzensiz göç sonucu oluşan yabancı nüfus yoğunluğu, dayanışmacı (bonding) sosyal sermaye ile pozitif, köprüleyici (bridging) sosyal sermaye ile ise negatif bir korelasyon kurmaktadır. Çalışmada, dayanışmacı sosyal sermayenin kutuplaştırıcı yönüne dikkat çekilirken, köprüleyici sosyal sermayeye ilişkin sonuçların uluslararası yazında gözlemlenen bulgularla benzerliği vurgulanmıştır.
... Yukarıdaki çalışmaların ileri sürdüğü gibi, Türk toplumunda bireyler veya örgütler amaçları doğrultusunda avantaj sağlamak üzere, akrabalık, hemşerilik gibi birincil ilişkilerle örülmüş sosyal yapıyı kullanıyorlarsa, Türkiye'de (dışsal) sosyal sermaye kullanımının yüksek olduğu düşünülebilir. Ayrıca, bazı görgül çalışmalar göstermektedir ki, Türkiye'de aralarında birincil bağların olmadığı işletme sahipleri arasında da, ekonomik temele dayalı olarak zaman içinde oluşan arkadaşlık, tanıdıklık gibi ikincil bağlarla inşa edilen bir "ilişkisel güven" olgusundan ve etkili bir (dışsal) sosyal sermaye oluşumundan söz edilebilir (örneğin, Buğra, 1998;Oba ve Semerciöz, 2005). ...
... For such attempts will necessarily result in falling short of the recognition of the "species" character of human beings; that is, both "the uniqueness of individual and the oneness of mankind." NOTES 1 See Buğra (1998) for an analysis of the role played by the social relations based on the principle of reciprocity in the process of creating a market for Turkish firm producing consumer durables. 2 in the development and the economic history literatüre, there have been several attempts to test quantitatively some hypotheses about Gerschenkron's relative backwardness approach in a variety of countries. ...
The paper, on the basis of Kari Polanyi's account, attempts at developing an analytical framework which argues that social relations associated with different institutional patterns may function to facilitate market-type relationships, a fact which is considered to be useful to understand development process. The basic argument of the paper is that different types of social relations ör institutions can serve as "substitution patterns" in the advancement of the economic development, as in the case of Alexander Gerschenkron's "degree of relative backvvardness" approach. Hovvever, it is also argued in the paper that while communal social relations and institutions may provide a more "humane" environment for the development process, the fact that these relations and institutions have to operate within a market setting makes their role to affirm "humanity" necessarily limited and distorted.
With over 80 million credit cards, the Turkish credit card market is one of the largest in Europe. As of July 2021, the total annual volume of credit card sales exceeded 588 billion Turkish lira. Installment payments are the most popular form of credit card purchase in Turkey, with 40% of all transactions being installment purchases. The history of the credit card installment market can be traced back to the late 1990s when certain non-procedural-if not fraudulent-point-of-sale level transactions forced banks to launch an installment feature for their credit cards. Although few countries have credit cards with such a feature, this did not emerge from an innovative strategy of a Turkish bank. Instead, "The market gave banks the order to issue such a credit card to be operated in installment purchases," as stated by the vice president of one of Turkey's largest commercial banks. Installment sale as a century-old buy-on-credit pattern has allowed a new market device to take part in the polyadic relation of sale and debt until forming a hybrid pattern of buying on credit. Thus, employing the actor-network theory approach for a historical sociology of credit card installments market in Turkey provides a relational explanation for analyzing the emergence of markets. Such an explanation includes the dialectical relations between existing and emerging economic patterns as well as between the relevant parties performing in the processes of making a market.
The post-war period witnessed the emergence of large scale Turkish private capital, which was mostly under family ownership. The presence of a big domestic market, a high rate of population growth, massive migration from rural areas and the emergence of middle and high-income groups in the cities all paved the way for a growth in demand for a wide range of consumer goods. As a result, large domestic private capital has invested in the white goods industry along with direct foreign investment and joint ventures.1
Since the 1980s, under the influence of global economic processes, there have been dramatic changes in the distribution channels of food, beverages, tobacco, and other fast-moving consumer goods in Turkey, resulting in a redistribution of both economic and social power. The outcome has been the rise of a few businesses, with others being left increasingly vulnerable in the face of a changing environment. Consequently, there has been an important power shift towards large and enormously influential corporations (active in retailing, distribution, as well as in manufacturing) from small manufacturers, retailers, and wholesalers who share commonalities with each other despite belonging to different sectors. One indicator of this shift is an ever-growing resentment among traditional communities, witnessed by their lobbying efforts as they look to the state to protect them from the devastating effects of intensifying competition. In this paper, the authors adopt a political economy approach in order to understand this power shift and to incorporate the larger political economy and the effects of globalization into their analysis. They show that these changing power structures are intrinsically connected to both the government's economic policy and also to global influences. In this context, three attributes of post-1980 Turkey are of primary interest: import liberalization, the opening up of the economy to global firms, and persistently high inflation and interest rates.
Network analysis is one of the most promising currents, in sociological research, and yet it has never been subjected to a theoretically informed assessment and critique. This article outlines the theoretical presuppositions of network analysis. It also distinguishes between three different (implicit) models in the network literature of the interrelations of social structure, culture, and human agency. It concludes that only a strategy for historical explanation that synthesizes social structural and cultural analysis can adequately explain the formation, reproduction, and transformation of networks themselves. The article sketches the broad contours of such a theoretical synthesis in the conclusion.
The abstract for this document is available on CSA Illumina.To view the Abstract, click the Abstract button above the document title.
Arguing for a fresh approach to the welfare state which focuses on the politics of consumption and the rights of consumers, the author contends that the management of consumption and household welfare creates potential communities of interest capable of forming bases for collective action and resistance.
The concept of embeddedness has general applicability in the study of economic life and can alter theoretical and empirical approaches to the study of economic behaviors. Argues that in modern industrial societies, most economic action is embedded in structures of social relations. The author challenges the traditional economic theories that have both under- and oversocialized views of the conception of economic action and decisions that merge in their conception of economic actors atomized (separated) from their social context. Social relations are assumed to play on frictional and disruptive, not central, roles in market processes. There is, hence, a place and need for sociology in the study of economic life. Productive analysis of human action requires avoiding the atomization in the extremes of the over- and undersocialized concepts. Economic actors are neither atoms outside a social context nor slavish adherents to social scripts. The markets and hierarchies problem of Oliver Williamson (with a focus on the question of trust and malfeasance) is used to illustrate the use of embeddedness in explicating the proximate causes of patterns of macro-level interest. Answers to the problem of how economic life is not riddled with mistrust and malfeasance are linked to over- and undersocialized conceptions of human nature. The embeddedness argument, on the contrary, stresses the role of concrete personal relations and networks (or structures) in generating trust and discouraging malfeasance in economic life. It finds a middle way between the oversocialized (generalized morality) and undersocialized (impersonal institutional arrangements) approaches. The embeddedness approach opens the way for analysis of the influence of social structures on market behavior, specifically showing how business relations are intertwined with social and personal relations and networks. The approach can easily explain what looks otherwise like irrational behavior. (TNM)
Taksitli Satışlar için ne Yapılabilir?
- Yüksel
The Field of Force Metaphor
- Melin
The Network Approach: An Articulation
- Easton
Towards Global Fordism?
- Lipietz
Taksitli Satışlarda Bugünkü Düzen ve Uygulamada Taksitli Satışlar
- C Solakoğlu
- Gelpi