No full-text available
To read the full-text of this research,
you can request a copy directly from the authors.
Haalbaarheidsstudie: Het bekijken van de mogelijkheden voor het monitoren van de effectiviteit van alternatieve sancties bij twee Antwerpse projecten voor 'harde kernjongeren': ADAm en U-Yurn
... Hoewel het doorvoeren van effectevaluatiestudies in de exacte wetenschappen een doodgewone zaak is, gebeurt dit in de sociale wetenschappen iets minder frequent. Door de overheid gevraagde effectmeting van projecten zijn nochtans in België niet nieuw (Cammaert & Ponsaers, 2006). Soms wordt er gevraagd de resultaten van een project te evalueren. ...
... Hiertoe werd een omstandige dossieranalyse uitgevoerd op het Parket van de Procureur des Konings te Gent. In een derde deel worden bestaande en bijkomende cliëntkenmerken bestudeerd die niet in het aanvankelijke gegevensbestand waren opgenomen, maar die vanuit de praktijk van het recidiveonderzoek aanbevolen worden (Cammaert & Ponsaers, 2006 ...
... Recidivism was defined here in two ways: a police contact and a new conviction. The recidivism densities for youths in U-Turn was 1.08 (police contacts) and 0.79 (convictions) for those who successfully finished the alternative treatment, as opposed to 3.23 and 1.14 respectively for youths who did not finish the treatment (Cammaert and Ponsaers 2006). A few years later, Gilleir and colleagues evaluated U-Turn again, this time looking at the recidivism of 31 youths who successfully finished the alternative treatment compared with 20 who did not finish the programme. ...
As a (mainly) applied research department, the Criminology Department of the National Institute of Criminalistics and Criminology (NICC) has only recently begun addressing questions related to recidivism, since 2011-2012. Although this was largely unplanned, a posteriori several reasons for this shifting research attention to recidivism can be mentioned, including the increased availability of digital data, awareness of a lack of firm descriptive information (e.g. no national recidivism statistics), a lack of feedback information about the effectiveness of the criminal justice system and limitations in the existing recidivism research studies in Belgium (e.g. small selective samples,…). After a first publication in 2012 (see below), much effort has been invested in promoting recidivism studies, leading to an expanding number of publications. In this publication, we provide an introductory discussion of recidivism and present an overview of quantitative recidivism research in Belgium and at the NICC.
Dit artikel heeft betrekking op de recidive van een kleine groep persisterende jongvolwassendaders. Omdat een multiproblematische achtergrond van geweldplegers vaak als voornaamste oorzaak van aanhoudend crimineel gedrag wordt gezien, werd na een lange zoektocht en in antwoord op het hardnekkig pleeggedrag het Antwerpse U-Turnproject enkele jaren geleden in het leven geroepen. Dit is een ambulant, alternatief daderprogramma voor jongvolwassenen. Het daderprogramma omvat een groepsvorming waarbij het impulsief-agressief gedrag wordt aangepakt, maar voorziet daarnaast ook in een individuele trajectbegeleiding, met als doel deze daderpopulatie vooralsnog te reïntegreren en de recidive terug te dringen. Dit artikel1 evalueert demogelijkheden om een effectiviteitstudie van het daderprogramma aan de hand van de beschikbare statistieken te verrichten en plaatst daarnaast ook enkele kritische bedenkingen bij de betrouwbaarheid van de empirische data die de vooruitgang op het maatschappelijk leven (o pbasis van dossierstudie) moeten evalueren.
Belgium is one of the last countries in Western Europe where no national recidivism statistics are available. As a consequence, criminal policy can only make use of international statistics and of studies of specific, often unrepresentative groups of delinquents. In this study, use is made of the Central Criminal Registry (CCR). All persons with a CCR registration of a court-imposed measure or sentence in 1995 (n = 136,530) are checked for new court-imposed measures or sentences in the CCR (‘recidivism’). 49.3% of the cohort had no court-imposed measure or sentence prior to the registration in 1995 (‘antecedent’). The recidivism of this cohort is studied until November 2013. During the entire follow-up period, 57.6% of the cohort has recidivated (prevalence of recidivism). 50% of the recidivists had a new conviction after at most 742 days, barely over 2 years (duration to recidivism). 70% of all recidivists have at least 2 new convictions (frequency of recidivism). Taken together, the recidivists in the study have received a total of 405,781 new convictions. A survival analysis has been conducted. The results show, inter alia, that people who are younger in 1995 have an increased risk to recidivate. The risk of recidivism is higher when people have more antecedents. Women have less risk to recidivate than do men. Offenders convicted to a prison sentence have an increased risk of recidivism in comparison with other offenders. The results of the study provide gross recidivism base
rates. Limitations of the study are related to the limitations of the data base, including the lack in information about the application of sentences. This descriptive study is a first step in the direction of developing in-depth recidivism research based on large samples of offenders. Future research based on this study could focus on criminal careers, mapping of the effects of specific penal interventions and the relations of offending with a range of life domains.
ResearchGate has not been able to resolve any references for this publication.