Field Studies on Theresia’s Blue (Polyommatus (Agrodiaetus) theresiae), Endemic to Adana and Reconfirmation of the Existence of Species in its Locality

Abstract

Theresia’s Blue (Polyommatus (Agrodiaetus) theresiae) as an agrodiaetus species from Lycaenidae family is a endemic and rarely seen butterfly species in the district of Saimbeyli, Adana Province in Turkey. This species which was described in 1992 for the first time and observed in its locality on July 1998 for the last time, was recorded once again in the field studies carried out in August 2012, 15 years later than the last record. The preliminary observation findings belonging to some bilogical and ecological
traits along with distributional areas of on its distributioal area of P. theresiae are presented in this study. Additionaly, suggestions related to the species which has to be taken under protection as one of endangered species within protection strategy for butterflies in Turkey, the threatining factors and protection conditions are discussed.

Full text

Karadeniz Fen Bilimleri Dergisi / The Black Sea Journal of Sciences 3(8):1-10, 2013
ISSN: 1309-4726 http://kfbd.giresun.edu.tr
KFBD
Adana’ya Endemik Çokgözlü Teresamavisi (Polyommatus
(Agrodiaetus) theresiae) Kelebeği Üzerinde Gözlem Çalışmaları ve
Türün Varlığının Yeniden Onaylanması
Zeynel CEBECİ1, Erol ATAY2, Mehmet ÇELİK3, Fatih GÜVERCİN4
1Çukurova Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Biyometri ve Genetik ABD, 01330, Adana, TÜRKİYE
2 Mustafa Kemal Üniversitesi, Fen Edebiyat Fakültesi, Biyoloji Bölümü, Antakya-Hatay, TÜRKİYE
3AdaMerOs Kelebek Türkiye, Kelebek Gözlem Topluluğu, Osmaniye, TÜRKİYE
4Orman ve Su İşleri 7. Bölge Md., Doğa Kor. ve Sulak Alanlar Şb. Md., 01260, Adana, TÜRKİYE
Geliş Tarihi: 06.06.2012
Sorumlu Yazar: zcebeci@cu.edu.tr Kabul Tarihi: 12.08.2012
____________________________________________________________________________________
Özet
Lycaenidae ailesinden bir agro türü olan Çokgözlü Teresamavisi (Polyommatus (Agrodiaetus) theresiae)
Adana’nın Saimbeyli ilçesine endemik ve çok nadir görülen bir kelebek türüdür. İlk olarak 1992’de
tanımlanan ve en son Temmuz 1998’de tip lokalite alanında gözlenen bu kelebek türü 15 yıl sonra,
Ağustos 2012’de yapılan saha çalışmalarında tekrar gözlenmiştir. Bu çalışmada Çokgözlü
Teresamavisinin dağılış alanlarıyla birlikte bazı biyolojik ve ekolojik özelliklerine ait gözlem bilgileri
aktarılmaktadır. Türkiye kelebekleri koruma stratejisinde öncelikli türlerden biri olarak koruma altına
alınması gerektiği bildirilen türün, üzerindeki tehditler ve koruma durumuyla ilgili öneriler de
tartışılmaktadır.
Anahtar Kelimeler: Çokgözlü Teresamavisi, Polyommatus (Agrodiaetus) theresiae, Lycaenidae,
Lepidoptera
Field Studies on Theresia’s Blue (Polyommatus (Agrodiaetus) theresiae), Endemic
to Adana and Reconfirmation of the Existence of Species in its Locality
Abstract
Theresia’s Blue (Polyommatus (Agrodiaetus) theresiae) as an agrodiaetus species from Lycaenidae
family is a endemic and rarely seen butterfly species in the district of Saimbeyli, Adana Province in
Turkey. This species which was described in 1992 for the first time and observed in its locality on July
1998 for the last time, was recorded once again in the field studies carried out in August 2012, 15 years
later than the last record. The preliminary observation findings belonging to some bilogical and ecological
traits along with distributional areas of on its distributioal area of P. theresiae are presented in this study.
Additionaly, suggestions related to the species which has to be taken under protection as one of
endangered species within protection strategy for butterflies in Turkey, the threatining factors and
protection conditions are discussed.
Keywords: Theresia’s Blue, Polyommatus (Agrodiaetus) theresiae, Lycaenidae, Lepidoptera

Karadeniz Fen Bilimleri Dergisi / The Black Sea Journal of Sciences
2
GİRİŞ
Lycaenidae ailesinin Polyommatini kabilesinden bir kelebek türü olan Çokgözlü
Teresamavisi (Polyommatus (Agrodiaetus) theresiae Schurian et al., 1992) ilçe
düzeyinde endemik ve koruma statüsü en tehlikeli olarak tanımlanmış agro türlerinden
biridir. Çokgözlü Teresamavisi (P. theresiae) ilk defa 1992’de yeni tür olarak
tanımlanmıştır (Schurian ve ark., 1992). Bazı çalışmalarda Adana, Kahramanmaraş,
Gaziantep ve Konya illerinde dağıldığı bildirilmiştir (Hesselbarth ve ark., 1995; Kandul
ve Lunktanov, 1997). Kandul ve Lunktanov (1997)’un karyotip çalışmasında türün
kromozom sayısını n=41-42 olarak yayınlanmasına karşın daha sonra yapılan
analizlerde farklı illerden gelen örneklerde farklı kromozom sayılarının bulunduğu
anlaşılmıştır. Örneğin Adana’dan gelen örneklerde gerçek kromozom sayısının n=63
olduğu saptanmıştır (Olivier ve ark., 1999). Polyommatus guezelmavi (Çokgözlü
Güzelmavi) ile allopatrik olan P. theresiae’nın saha gözlemleri ile ayırt edilmesinin çok
güç olduğunu belirten Wiemers (2003), daha önceki çalışmalarda tip örneklerin
Adana’dan ancak analiz örneklerinin Konya’dan gelmesinin bu karışıklığa yol açtığını
belirtmektedir. Zira Olivier ve ark. (1999) tarafından yapılan çalışmada Taşkent-
Konya’daki popülasyon P. guezelmavi adıyla yeni tür olarak tanımlanmıştır. Moleküler
düzeyde yapılan sonraki çalışmalarda da bunların ayrı tür oldukları onaylanmıştır. Zira
Wiemers (2003)’ın mtDNA verileriyle yürüttüğü çalışmasında P. surakovi (Çokgözlü
Kunchuy)’nin en yakın akrabası olarak gözükmekte, ayrıca P. dama (Mezopotamya
Çokgözlüsü) ile kıyaslanabilir bir soy benzerliği olmakla birlikte genetik ilişkilerin hala
açık olmadığı dile getirilmektedir.
Hesselbarth ve ark. (1995)’nın türe ait 5 ayrı dağılış lokasyonu belirtmesine karşın
Konya’dakilerin P. guezelmavi; Kahramanmaraş ve Gaziantep’tekilerin P. poseidon
(Çokgözlü Poseydon), Lübnan’dan P. theresiae larseni alttürü olarak bildirilenlerin
(Carbonell, 1994) ise P. larseni ürüne ait oldukları saptanmıştır. Kandul (1997),
yaptıkları karyotip çalışmasında n=25-26 kromozom sayısına sahip P. larseni’nin P.
theresiae’nın bir alt türü olamayacağını bildirmişlerdir. Sonuç olarak P. theresiae’nın
Adana’nın Saimbeyli İlçesi’nde çok sınırlı bir alanda dağılış gösteren endemik bir tür
olduğu anlaşılmıştır (Olivier ve ark., 1999).
P. theresiae’nın dağılışı ile ilgili bilgiler oldukça sınırlıdır. Eckweiler (1995),
Palaz Dağları’nda (Taşkent-Konya, 1300-1400 m) Temmuz 1995’te gözlediği bireyleri

Karadeniz Fen Bilimleri Dergisi / The Black Sea Journal of Sciences
3
Polyommatus (Agrodiaetus) theresiae guezelmavi olarak kaydetmiş olsa da; daha sonra
yukarıda sözü edilen çalışma kapsamında kromozom sayısı itibariyle yeni bir tür (sp.
nova) P. guezelmavi olarak kaydedildiğini bildirmektedir. Aydın ve ark., (2006)’nın
Türkiye’nin Önemli Doğa Alanları çalışmasında “Türkiye’ye endemik kelebek
türlerinden Çokgözlü Teresamavisi için Yeşilce Önemli Doğal Alan’ın
(Kahramanmaraş’ın Pazarcık; Gaziantep’in Nurdağı, Şahinbey ve Şeyhkamil ilçelerini
kapsamaktadır) en önemli yaşam alanlarından biridir” denilmesine karşın bu bilginin
muhtemelen Hasselbarth ve ark. (1995)’e dayanan bir literatür bildirişi olduğu tahmin
edilmektedir. Anadolu Çaprazı projesi raporlarına göre P. theresiae’nın Türkiye’de
Adana, Hatay, Kahramanmaraş ve Karaman kayıtlarına ilaveten Sivas’ta da ilk kez
kaydedilerek 5 lokasyondan kaydının bulunduğu bildirilmektedir (URL1, 2012). Kemal
ve Koçak (2011) da P. theresiae’nın tek alt türünün Türkiye’de Adana, Konya,
Kahramanmaraş ve Gaziantep’te dağıldıkları listelenmiştir. Yukarıda farklı illerde
gösterilen dağılışın muhtemelen Hasselbarth ve ark. (1995)’e dayandığı, Sivas kaydının
ise yayınlanmadığı düşünülmektedir. Wagener (2006), Türkiye’de kelebek çeşitliliği ve
korunması üzerine yapmış olduğu çalışmada Saimbeyli’deki çam ormanı açıklıklarının
Türkiye’deki 10 önemli kelebek alanından biri olarak listelemiş ve P. theresiae’nın
sadece bu alana endemik bir tür olduğunu bildirmiştir.
Sonuç olarak P. theresiae türünün tanımlandığı 1992 yılı sonrasında sadece iki
gözlem kaydının yapıldığı bilinmektedir. 1994 yılında yapılan gözlemde 3 birey
gözlenmiştir. Wiemers’in 1998 yılındaki gözleminde Morpbank’ta kuru örnek
taramalarına ait görüntüler de bulunan sadece dört birey ile karşılaşılmıştır. Hatta türü
tanımlayanlardan Schurian, 1995 ve 1996 yıllarında yaptığı saha çalışmalarında tek bir
birey bile görememiştir (Karaçetin ve Welch, 2011). Gerçekten de mevcut literatür
taramalarına göre, sonraki yıllarda yapılan saha çalışmalarında da P. theresiae türüne ait
gözlem kaydının yapıldığına ilişkin herhangi bir bulguya rastlanılamamıştır.
Bununla birlikte son gözlemin yapılmasından yaklaşık 15 yıl sonra, Ağustos
2012’de yapılan bir saha çalışmasında türe ait bireyler yeniden gözlenmiş; ekolojisi ve
biyolojisi hakkında bilgiler derlenmiştir (Cebeci ve ark., 2012).
Bu çalışmada yetersiz verili bir tür olan P. theresiae’nın dağılış alanı, biyolojik
özellikleri ve yaşam alanı hakkında elde edilen bulgular tartışılmaktadır.

Karadeniz Fen Bilimleri Dergisi / The Black Sea Journal of Sciences
4
MATERYAL ve METOTLAR
Adana’nın Saimbeyli ilçesinde 1992 yılında Schurian ve ark. tarafından ilk defa
bildirilen Çokgözlü Teresamavisi (P. theresiae) ile ilgili arazi çalışmalarımız Haziran-
Ağustos 2012 tarihleri arasında farklı yüksekliklerdeki değişik bitki örtüsüne sahip
lokalitelerde gerçekleştirilmiştir. Bu çalışmada Çokgözlü Teresamavisine ait ergin
bireylerin varlığı, dağılışı ve yaşam alanları ile birlikte bazı biyolojik, ekolojik ve
morfolojik özellikleri sunulmaktadır.
Dağılış ve Yaşam Alanları
Çokgözlü Teresamavisi (P. theresiae)’ne ait dağılış bilgileri oldukça sınırlıdır. P.
theresiae’nın varlığını saptamak ve dağılışı ile ilgili verileri elde etmek için saha
çalışmaları üç lokasyonda yürütülmüştür. Zira tip lokalite kayıtlarının Saimbeyli olması
dışında son kaydın 29 Temmuz 1998’de Saimbeyli ilçesinin 5,5 km kuzeyinde Adana-
Sivas Karayolu’nun (D815) batısında yer alan Obruk Şelaleleri civarındaki sahalarda
(1200-1500 m) yapıldığı bilinmektedir (Wiemers, 1998). Bu nedenle bildirilen bu saha
(Lokasyon 1) başta olmak üzere, Lokasyon 1’e göre daha kuzeyde ve daha yüksek
irtifada yer alan iki lokasyonda da (Lokasyon 2 ve Lokasyon 3) gözlemler yapılmıştır.
Lokasyon 2 ve Lokasyon 3 daha önceki yıllarda yaptığımız arazi çalışmalarında
Temmuz ayında 40 civarında tür barındırdığı saptanan tür çeşitliliği bakımından zengin
alanlardır (Şekil 1 ve Şekil 2).
Şekil 1a. P. theresiae’nın Dağılış Alanı Şekil 1b. P. theresiae için gözlem yapılan alanlar

Karadeniz Fen Bilimleri Dergisi / The Black Sea Journal of Sciences
5
Son yıllarda yaşanan iklim değişikliklerinin uçuş zamanları üzerinde etkili
olabileceği düşünülerek Haziran sonu-Ağustos başı arasında belli aralıklarla saha
çalışmasına gidilmesi planlanmıştır. Ziyaretlerin ilki 21 Haziran 2012, ikincisi 29
Haziran 2012, üçüncüsü 8 Temmuz 2012 tarihinde yapılmıştır. Son olarak 8 Ağustos
2012 tarihinde yapılan saha çalışmasında P. theresiae’nın uçtuğu gözlenmiştir.
Tür Lokasyon 1’de (Şekil 2), 1150-1385 m yükseltide Atatürk Obruk Şelalesi Mesire
Alanı içinde (38°01'40'' K ve 36°05'48'' D) yer almaktadır. Söz konusu gözlem
lokasyonu Adana’ya 150 km, Saimbeyli ilçesine 5,5 km, Tufanbeyli ilçesine 34 km
mesafededir. Bireyler, Saimbeyli Deresi’ni oluşturan karstik Obruk Gözü Kaynağı’nın
şelale yaparak aktığı mesire alanı ve etrafındaki yol kenarlarında ıslak ve çamurlu
alanlarda mineral almak için beslenirken gözlenmişlerdir.
P. theresiae yaşam alanın yaklaşık 4 km2 olarak öngörülerek toplam
popülasyonun 1.000 bireyden az olduğunun tahmin edildiği bildirilmiştir (Karaçetin ve
Welch, 2011). Bu çalışmadaki gözlem bulguları da bu tahmini doğrulamaktadır. Zira
toplam 9 hektarlık mesire alanının güneyinde yer alan yol kenarlarında sadece 5-6 birey
gözlenmiştir. Gözlem yapılan alanın kuzeyindeki taşlık ve kayalık alanlar ile diğer
lokasyonlarda türe ait bireyler gözlenmemiştir. Elde edilen bu bulgular, P. theresiae’nın
çok dar bir sahaya endemik olduğu kadar çok da nadir bir tür olduğunu göstermektedir.
Morfolojik Özellikleri
P. theresiae benzer mavi agrolara hatta diğer taksonlardan çokgözlülere göre çok
daha iri yapılı olup kanat açıklığı yaklaşık 4 cm civarındadır. Ön kanat altında disksel
bölge üstü benekleri diğer agrolara göre orta büyüklüktedir. Ön kanat altında disksel
benek yukarıya hafif çıkıntılı, içi siyah ve ince üçgen görünümdedir. Arka kanat altında
disksel benek silik, içi boş ve beyaz şeride bitişiktir. Arka kanat altı krem, bej renklidir.
Kaidede mavi pullanma çok zayıftır. Orta dış bant benekleri çok zayıf ve eksiktir
(Şekil 3, 4). Ön kenarda iki benek diğerlerine göre daha belirgindir. Beyaz agro şeridi
dardır, yukarıda genişlememekte ve aşağıda kaideye fazla girmemektedir. Arka kanat
kenar alt bandındaki desenler tam ancak siliktir (Şekil 5, 6, 7).

Karadeniz Fen Bilimleri Dergisi / The Black Sea Journal of Sciences
6
Şekil 2. P. theresiae kanat görünümü Şekil 3. Bir erkek bireyin çamurda mineral beslenmesi Şekil 4. Bir erkek birey mavi hindiba sapında dinlenme anında
(sol: kanat üstü, sağ: kanat altı), Kaynak: Wiemers, 1998.
 
Şekil 5. Bazı agrodiaetus türlerinin kanat üstü ve kanat altı görünümleri (Carbonell, 2012 Şekil 6. Bir birey yaban nanesinde dinlenme anında

Karadeniz Fen Bilimleri Dergisi / The Black Sea Journal of Sciences
7
Kanat üstü P. poseidon’a çok benzemekte olup gök mavisine kaçan renktedir (Şekil 3,
4, 9). Ancak diğerine göre ön ve arka kanat üstü kenar bandında belirgin siyah pullanma
mevcuttur. Ön ve arka kanat üstü iç kenar bandında daha geniş siyah pullanma ve
genelde daha koyu renk hâkimdir (Şekil 4, 9). Yine türün kanat üstü Çokgözlü Büyük
Bolkarmavisini (P. cilicius) andırsa da hem dağılış alanlarının farklı oluşu (Charmeux,
2008) hem de irilikleri nedeniyle tanı işlemi zor olmamaktadır. Saçaktan aşağıya doğru
uzanan kısa siyah damarlara sahiptir. Kaideden iç kenara uzanan ve üstte çatallanan açık
mavi damarlar göze çarpar. Saçakları beyaz tüylü ve gösterişlidir (Şekil 3).
Besin Bitkileri ve Davranışları
Konukçu bitkilerinin geven türleri (Astragalus sp.) olduğu bildirilmektedir. Türün
tanımını yapan araştırıcılar genellikle geniş çam ağaçları altındaki gevenler üzerinde
yumurtlama gözlemlediklerini bildirmişlerdir (Schurian ve ark., 1992). Karaçetin ve
Welch (2011) ve Hasselbarth ve ark. (1995)’na göre P. theresiae 1300-1750 m arasında
iğne yapraklı çoğunlukla karaçam (Pinus nigra) ormanlarındaki açıklıklar ve yol
kenarlarındaki nemli topraklarda mineral alırken görülmektedirler.
Aeazi çalışmalarımız süresince P. theresiae’nın dişi bireyleri ve yumurtlama
davranışları gözlenememiştir. Lokasyon 2’de ergin kelebeklere rastlanılmamıştır.
Bununla birlikte, 1150-1350 m arasındaki Lokasyon 1’deki gözlemlerde erkek
bireylerin saat 10.00-14.00 arasında yol kenarındaki ıslak ve çamurlu alanlarda mineral
aldıkları gözlenmiştir. Erkek bireyler mineral alma davranışını kısa aralıklarla yere çok
yakın uçarak yer değiştirmek suretiyle yapmaktadırlar. Mineral alma dışında bazı
bireylerin heyhülma (Lythrum salicaria), mavi hindiba (Cichorium intybus) ve yaban
nanesi (Mentha sp.) çiçekleri üzerine kondukları ve dinlendikleri saptanmıştır. Gerek
mineral alırken ve gerekse dinlenirken konduktan hemen sonra kanatlarını kapatmakta
ve uçuncaya kadar açmamaktadırlar. Sahada diğer kelebeklerle rekabetçi bir davranış
göstermemekte, yöreci ateş ve bakır kelebekleri (Lycaena sp.) tarafından rahatsız
edildiklerinde ortamdan uzaklaşmaktadırlar.

Karadeniz Fen Bilimleri Dergisi / The Black Sea Journal of Sciences
8
SONUÇLAR ve TARTIŞMA
A. theresiae diğer agro türlerine ve hatta yaygın gözlenen Çokgözlümavi,
Çokgözlü Menekşemavisi ve Çokgözlü Küçükturanmavisine göre oldukça iri ve
gösterişli bir kelebek türüdür (Şekil 8). Türün 15 yıl aradan sonra tip lokalite alanında
yeniden gözlenmesi türün yaşadığının bir göstergesidir. Ancak gerek gözlem sahasının
çok dar oluşu ve gerekse gözlenen birey sayısının çok az oluşu türün hala çok nadir ve
endemik bir tür olduğunu kanıtlamaktadır. Doğa Derneği’nce tanımlanan ve türün de
yaşadığı Feke Önemli Doğa Alanı’nda orman kesimi ve yoğun olarak inşa edilen baraj
ve göletlerin en önemli tehditler olduğu vurgulanmaktadır (Ataol, 2006). Ancak bu
çalışmada türün gözlendiği sahanın bu tehditlerden etkilenmediği; mesire yeri
düzenlenmesi ve piknik amaçlı kullanımın türün geleceği için en önemli tehdit olduğu
saptanmıştır. Diğer yandan Lokasyon 2’de yoğun ağaç kesimi yapıldığı, arazi içindeki
ıslak vadilerde hayvan yemi üretimi için ot biçimi yapıldığı, büyükbaş hayvan otlatıldığı
ve piknik alanı olarak kullanıldığı gözlenmiş olup bunun yalnız P. theresiae için değil
fakat aynı zamanda diğer kelebek türleri için de önemli bir tehdit oluşturduğu
gözlenmiştir.
Şekil 7. Çeşitli kelebeklerin mineral beslenmesi (sol üstten itibaren: Polyommatus cornelius,
Polyommatus theresiae, Tarucus balcanicus, Polyommatus thersites)
Türkiye kelebekleri koruma stratejisi üzerine yapılan bir çalışmada P. theresiae
şehirleşme ve yapılaşma nedeniyle endemik ve tehlike altındaki türlerden biri olarak
korumada öncelikli tür listesinde yer almıştır (Karaçetin ve ark. 2011). Karaçetin ve
ark.(2011)’nca dile getirilen bu yapılaşmanın bina, konut vb. amaçlı yapılaşma değil
baraj yapıları ile rekreasyon ve tarımsal amaçlı bozulmaları kapsadığı düşünülmektedir.


Karadeniz Fen Bilimleri Dergisi / The Black Sea Journal of Sciences
9
Yine Karaçetin ve Welch (2011) tarafından Türkiye kelebekleri arasında
B1ab(iii,v)+2ab(iii,v) ölçütüyle EN (tehlikede) statüsünde gösterilen P. theresiae’nın
tehlike altında olduğu bu çalışmada yapılan gözlemlerle de anlaşılmaktadır. Bu nedenle,
türün yayılış gösterdiği Lokasyon 1’in rekreasyon amaçlı kullanıma kapatılması;
Lokasyon 2 ve Lokasyon 3’ü de kapsayacak şekilde bir koruma alanı belirlenmesine
gidilmelidir. Bu yönde bir öneri 2006 yılında Wagener tarafından da yapılmıştır
(Wagener, 2006).

Şekil 9. Mineral beslenmesinde bir erkek bireyin kanat üstü görünümü
P. theresiae ile ilgili bu çalışmada elde edilen veriler bu türün uçtuğunun yeniden
onaylanmasını sağlamış ve tür hakkında bazı ayrıntılı gözlemler yapılabilmiştir.
Gelecek yıllarda türün biyolojisi ve ekolojisi hakkında (vücut yapısı, ergin ve larvaların
besin bitkileri, üreme ve beslenme davranışları, popülasyon dinamikleri vb.) daha
ayrıntılı bilgiler elde edilmesini sağlayacak çalışmalara gereksinim bulunmaktadır.
Bununla birlikte tür için en yakın zamanda koruma planının hazırlanması
düşünülmelidir. Bu amaçla Orman ve Su İşleri Bakanlığı, 7. Bölge Müdürlüğü Doğa
Koruma ve Sulak Alanlar Şube Müdürlüğü’nün liderliğinde bölgedeki üniversiteler ile
doğa koruma ile ilgili çalışmalarda bulunan sivil toplum kuruluşları ortak projeler
üretebilirler.
Sonuç olarak Saimbeyli’de yukarıda sözü edilen alanların Önemli Kelebek Alanı
ilan edilerek koruma altına alınması bu türün geleceği üzerindeki tehditleri önleme
açısından gerekli gibi gözükmektedir.

Karadeniz Fen Bilimleri Dergisi / The Black Sea Journal of Sciences
10
Teşekkür
Tür tanısındaki yardımları ve Şekil 4’teki görüntüyü kullanma izni vermesi nedeniyle
Sn. Dr. Frédéric Carbonell’e teşekkür ederiz.
KAYNAKLAR
Ataol, M. 2006. Akdeniz Bölgesi, Feke ÖDA in Türkiye’nin Önemli Doğa Alanları. Cilt 1 (Eken, G.,
Bozdoğan, M., İsfendiyaroğlu, S., Kılıç, D.T. ve Lise Y., Ed.), Doğa Koruma Derneği, Ankara.
Aydın, A., Mutlu, S. ve Tunceli T. 2006. Güneydoğu Anadolu Bölgesi, Yeşilce - Türkiye’nin Önemli
Doğa Alanları. Cilt 2 (Eken, G., Bozdoğan, M., İsfendiyaroğlu, S., Kılıç, D.T. ve Lise Y., Ed.),
Doğa Koruma Derneği: Ankara.
Carbonell, F. 1994. Le complexed’Agrodiaetus poseidon Herrich-Schäffer (1851) en Turquie et auLiban.
Descriptiond’un enouvellesous-espèced’A. theresiae. Linneana Belgica 14(6):291-302.
Cebeci, Z., Çelik, M. ve Güvercin F. 2012. “Adana'nın Teresası”, Adana Saimbeyli Observation Report at
AdaMerOs Butterflies of Turkey site, 10.08.2012 (Retrieved from
http://www.adameros.org/EtkinlikDuyuru.asp?EtkinlikId=210&Tur=1 on 4th Nov, 2012)
Charmeux, J. F. 2008. Agrodiaetus cilicinus nova species de Turquieméridionale
(Lepidoptera:Lycaenidae). Lépidoptères – Revuedes Lépidoptéristes de France 17(41):128-130
Eckweiler, W. 1995. Polyommatus (Agrodiaetus) theresiaeguezelmavi at Focus on Lycaenidae (Retrieved
from http://www.lycaena.de/guezelmavi.html on 3rd Oct, 2012).
Hesselbarth, G., Van Oorschot H. ve Wagener, S. 1995. Die Tagfalter der Türkeiunter Berücksichtigung
der angrenzenden Länder. Bocholt 1-2: 1-1354, 3: 1-843. 3 Bde., 1354 S., 21 Tab., 75 Abb., 2
Farbkarten, 36 Farbta 847 S., 128 Farbtaf., 13 Taf., IV +342 Verbreitungskarten (Bd. 3).
Kandul, N. P. ve V. A. Lukhtanov. 1997. KaryotypeVariabilityandSystematics of Blue Butterflies of
theSpeciesGroupsPolyommatus (Agrodiaetus) poseidonandPolyommatus (Agrodiaetus)
dama(Lepidoptera, Lycaenidae). Zoologichesky Zhurnal, 76 (1): 63-69 .Jan 1997. 76: 63-69, 2
figs. [in Russian] (Ent. Rev. 77:256-262, 2 figs (English abstract retrieved from
http://www.maik.ru/abstract/enteng/97/enteng0256_abstract.pdf on 3rd Nov, 2012).
Karaçetin, E.,ve Welch, H. J. 2011. Türkiye’deki Kelebeklerin Kırmızı Kitabı. Doğa Koruma Merkezi,
125 pp., Ankara, Türkiye.
Karaçetin, E., Welch, H. J., Turak, A., Balkız, Ö. ve Welch, G. 2011. Türkiye’deki Kelebeklerin Koruma
Stratejisi. Doğa Koruma Merkezi, 65 pp., Ankara, Türkiye.
Kemal, M. ve Koçak, A. Ö. 2011. A synonymical, and distributional checklist of the Papilionoidea and
Hesperioidea of East Mediterranean countries, including Turkey (Lepidoptera). PRIAMUS –
Serial Publication of the Centre for Entomological Studies Ankara, Supplement Number 25.
Olivier, A., Puplesiene, J., Van Der Poorten, D., De Prins, W. ve Wiemers, M. 1999. Sometaxa of the
Polyommatus (Agrodiaetus) transcaspicusgroupwithdescription of a newspeciesfrom Central
Anatolia (Lepidoptera: Lycaenidae). Phegea 27 (1): 1-24.
Schurian, K. G., Van Oorschot, H. ve Van Den Brink, H. 1992. Polyommatus (Agrodiaetus) poseidon
(H.-S.) und Polyommatus (Agrodiaetus) theresiae sp. nov. ausder Türkei (Lepidoptera:
Lycaenidae). - Nachr. ent. Ver. Apollo, N.F. 12 (4): 217-232.
Wagener, S. 2006. Butterfly Diversityand Protection in Turkey. Bonner Zoologische Beitraege, Band 54:
3-23.
Wiemers, M. 1998. Images of A. theresiae at Morpbank.
http://www.morphbank.net/Browse/ByImage/?tsn=999000172
Wiemers, M. 2003. Chromosome differentiation and the radiation of the butterfly subgenus Agrodiaetus
(Lepidoptera: Lycaenidae: Polyommatus) – a molecular phylogenetic approach. Dissertation,
202 pp., Bonn.
URL1. 2012 Butterfly Watchers assist in the Anatolian Diagonal in Anatolian Diagonal Biodiversity
Project Web site. (Retrieved from http://eski.dkm.org.tr/anadolu-caprazi/en/kelebek-
gozlemcileri.php on 3rd Nov, 2012)