Content uploaded by Steven Delarue
Author content
All content in this area was uploaded by Steven Delarue
Content may be subject to copyright.
Met open vizier: meer aandacht voor taalvariatie in media en onderwijs in Vlaanderen
Abstract
De jaarlijkse VRT-Taaldag stond ook dit jaar weer garant voor talrijke toespraken, debatten en prijsuitreikingen, maar het was vooral de rede van taaladviseur Ruud Hendrickx die de dag nadien de kranten haalde. Hij kondigde een nieuw Taalcharter aan, waarin meer aandacht zou zijn voor álle registers van het Nederlands. Naast de standaardtaal zouden ook (functioneel gebruikte) tussentaal en dialect een plaats krijgen op radio en tv.
Ook in het Vlaamse onderwijs verscheen recent met de conceptnota Samen taalgrenzen verleggen van minister Pascal Smet een nieuwe taalbeleidstekst. Daarin wordt de standaardtaal wel nog nadrukkelijk gepropageerd, maar hier en daar valt al een genuanceerdere blik op taalvariatie en tussentaal op te tekenen. Ooit waren de media en het onderwijs dé verspreiders van de standaardtaalnorm, nu lijkt tussentaal haar status als informele omgangstaal definitief te hebben verworven. Wat is er gebeurd? En hoe verhoudt dat beleid zich tot de praktijk?
... That is, the intermediate variety now occupies a huge field, and has the possibility to move either to the left or to the right according to the circumstances, thus alternatively taking the shape of a more dialectal or a more standard-like intermediate variety (Willemyns, 2007, p. 270). Tussentaal is dus niet alleen dominant aanwezig in het dagelijkse (privé) leven, maar ook in de publieke ruimte, denk maar aan het gebruik van tussentaal door politici (Auman, 2009;Van Laere, 2003), in reclamespotjes (Van Gijsel, Speelman, & Geeraerts, 2008), op de televisie (Van Hoof, 2013) en bij leerkrachten in het onderwijs (Delarue, 2012). ...
... Ook het onderwijs komt wel eens aan bod als context waarin Algemeen Nederlands wordt gesproken: 12, bijna uitsluitend vrouwelijke １３ en vooral oudere, informanten (15%) karakteriseren Algemeen Nederlands als het taalgebruik van leerkrachten (al dan niet leerkrachten Nederlands) (n=4; 5%), van de lerares toneel (n=1; 1.25%), het taalgebruik uit de les dictie (n=6; 7.5%) of het taalgebruik aan de universiteit (n=1; 1.25%). Dat op school door leerkrachten Algemeen Nederlands wordt gesproken, wordt vaak beschouwd als een vanzelfsprekendheid, maar sluit niet altijd aan bij de realiteit (De Caluwe, 2012;Delarue, 2011Delarue, , 2012Segers & Vallen, 1980). 8 informanten (10%) associëren Algemeen Nederlands ook met geschreven taalgebruik: ze hebben het over '(voor)leestaal' (n=2; 2.5%), 'taalgebruik zoals het geschreven wordt' (n=2; 2.5%), 'taalgebruik zoals in Het Groot Nederlands Dictee' (n=1; 1.25%), 'uitspraak die volgt op geschreven taalgebruik' (n=2; 2.5%) of 'taalgebruik zoals in een woordenboek of Het Groene Boekje' (n=1; 1.25%). ...
The ideological position of Standard Dutch in Flanders: the standard language ideology under pressure?
In this paper, the results of a perception study in Flanders are reported. 80 informants were subjected to a qualitative interview, to gain insight in the way Flemish language users judge on the situational appropriacy of several Dutch language varieties. The reported beliefs of the informants were compared to language ideological frameworks and they show an evolution in the standard language ideology (Milroy & Milroy, 1985), an ideology in which the standard language is considered to be the ideal and to be the only appropriate variety for formal and public situations. The informants still consider the standard language to be important and to be superior, but the variety according to them is not necessary for formal and public situations. Instead Tussentaal, lit. ‘in-between language’, has gained a position in the situational spectre.
... That is, the intermediate variety now occupies a huge field, and has the possibility to move either to the left or to the right according to the circumstances, thus alternatively taking the shape of a more dialectal or a more standard-like intermediate variety (Willemyns, 2007, p. 270). Tussentaal is dus niet alleen dominant aanwezig in het dagelijkse (privé) leven, maar ook in de publieke ruimte, denk maar aan het gebruik van tussentaal door politici (Auman, 2009;Van Laere, 2003), in reclamespotjes (Van Gijsel, Speelman, & Geeraerts, 2008), op de televisie (Van Hoof, 2013) en bij leerkrachten in het onderwijs (Delarue, 2012). ...
... Ook het onderwijs komt wel eens aan bod als context waarin Algemeen Nederlands wordt gesproken: 12, bijna uitsluitend vrouwelijke １３ en vooral oudere, informanten (15%) karakteriseren Algemeen Nederlands als het taalgebruik van leerkrachten (al dan niet leerkrachten Nederlands) (n=4; 5%), van de lerares toneel (n=1; 1.25%), het taalgebruik uit de les dictie (n=6; 7.5%) of het taalgebruik aan de universiteit (n=1; 1.25%). Dat op school door leerkrachten Algemeen Nederlands wordt gesproken, wordt vaak beschouwd als een vanzelfsprekendheid, maar sluit niet altijd aan bij de realiteit (De Caluwe, 2012;Delarue, 2011Delarue, , 2012Segers & Vallen, 1980). 8 informanten (10%) associëren Algemeen Nederlands ook met geschreven taalgebruik: ze hebben het over '(voor)leestaal' (n=2; 2.5%), 'taalgebruik zoals het geschreven wordt' (n=2; 2.5%), 'taalgebruik zoals in Het Groot Nederlands Dictee' (n=1; 1.25%), 'uitspraak die volgt op geschreven taalgebruik' (n=2; 2.5%) of 'taalgebruik zoals in een woordenboek of Het Groene Boekje' (n=1; 1.25%). ...
The ideological position of Standard Dutch in Flanders: the standard language ideology under pressure?
In this paper, the results of a perception study in Flanders are reported. 80 informants were subjected to a qualitative interview, to gain insight in the way Flemish language users judge on the situational appropriacy of several Dutch language varieties. The reported beliefs of the informants were compared to language ideological frameworks and they show an evolution in the standard language ideology (Milroy & Milroy, 1985), an ideology in which the standard language is considered to be the ideal and to be the only appropriate variety for formal and public situations. The informants still consider the standard language to be important and to be superior, but the variety according to them is not necessary for formal and public situations. Instead Tussentaal, lit. ‘in-between language’, has gained a position in the situational spectre.
Link to publication: http://www.ingentaconnect.com/contentone/aup/tet/2015/00000067/00000001/art00003
... Tabella 2: Struttura delle pubblicità secondo i sottogeneri Il secondo parametro che ci serve per analizzare quale tipo di prestigio viene associato all'italiano neostandard è l'età del pubblico target della pubblicità. Studi precedenti sul linguaggio televisivo italiano (Sardo 2018) e sull'ideologia linguistica dei mass media giovanili in altri paesi (Delarue 2012) hanno infatti suggerito che si tende ad usare un linguaggio più standardizzante nelle pubblicità mirate ai bambini. Questa tendenza è il frutto di scelte pedagogiche consapevoli, cioè della volontà di esporre i più giovani alla norma, come risulta anche da numerosi studi sul linguaggio usato in conversazione con i bambini (ad esempio nelle interazioni in famiglia, King et al. 2008). ...
This paper presents a quantitative analysis of the social meaning of style-shifts between standard and neo-standard Italian in a corpus of 200 recent TV commercials. As marketeers make good use of stylistic choices to address their target audience with positive values, such as spontaneity and authenticity, advertising offers highly suitable data to find out which social and stylistic meaning linguistic features express. In this paper, every commercial was divided in different scenes or «spot elements», and the influence of different socio-variational factors on the choice between standard and neo-standard features was calculated using a multivariate method, viz. the conditional inference tree.
The results confirm the hypotheses that morphosyntactic variants coming from colloquial varieties and regional features are used to imitate interactions from daily life, for celebrity endorsements and by products that flaunt their locally based, genuine identity. The extensive use of these variants in particular contexts suggests that neo-standard features are used to express informal, authentic real-life situations. Nevertheless, in the more descriptive spot elements and in commercials targeted to a children’s audience the standard language is preferred, which suggests that standard Italian has still maintained its traditional prestige. These findings confirm that both varieties are considered appropriate for each of their own different stylistic purposes.
... Ook het onderwijs wordt wel eens vermeld als context waarin AN wordt gesproken: 12, bijna uitsluitend vrouwelijke 120 en vooral oudere, informanten (15%) karakteriseren AN als het taalgebruik van leerkrachten (al dan niet leerkrachten Nederlands) (n=4; 5%), van de lerares toneel (n=1; 1.25%), het taalgebruik uit de les dictie (n=6; 7.5%) of het taalgebruik aan de universiteit (n=1; 1.25%). Dat op school door leerkrachten Algemeen Nederlands wordt gesproken, wordt vaak beschouwd als een vanzelfsprekendheid, maar sluit niet altijd aan bij de realiteit (De Caluwe 2012; Delarue 2011 Delarue , 2012 Segers & Vallen 1980). Door 8 informanten (10%) wordt Algemeen Nederlands ook geassocieerd met geschreven taalgebruik: ze hebben het over '(voor)leestaal' (n=2; 2.5%), 'taalgebruik zoals het geschreven wordt' (n=2; 2.5%), 'taalgebruik zoals in Het Groot Nederlands Dictee' (n=1; 1.25%), 'uitspraak die volgt op geschreven taalgebruik' (n=2; 2.5%) of 'taalgebruik zoals in een woordenboek of Het Groene Boekje' (n=1; 1.25%). ...
... Second, earlier studies (Delarue 2011(Delarue , 2012De Caluwe 2012b;Delarue & De Caluwe 2015;Jaspers 2015) have shown a large gap between language policy and linguistic practice in Flemish educational settings. In spite of the strictly monolingual language-in-education policy in Flanders, teachers seem to be taking liberties with those strict norms: Nonstandard features are used quite frequently in Flemish classrooms (Delarue 2011(Delarue , 2013. ...
As a starting point, this paper offers a theoretical discussion of a number of widely used yet diversely conceived concepts: (standard) language ideology, identity, agency, and indexicality. Using these concepts, we analyze a number of illustrative interview extracts from a corpus of sociolinguistic interviews with Flemish primary and secondary school teachers. Our goal is twofold. First, we discuss how Flemish teachers perceive (the importance of) Standard Dutch and other, nonstandard varieties of Dutch. Second, we show how these perceptions discursively shape teacher identities of authenticity, authority, and professionalism.
Flanders, the northern, Dutch-speaking part of Belgium, is facing a growing intra-and interlingual diversity. On the intralingual level, tussentaal ('in-between-language') emerged as a cluster of intermediate varieties between the Flemish dialects and Standard Dutch, gradually becoming the colloquial language. At the same time, Flemish language-in-education policy strongly propagates Standard Dutch as the only acceptable language (variety) in the classroom, demonstrating the vigour of standard language ideology (SLI) in Flanders. This paper analyses the distinct ways in which teachers try to make sense of the gap between policy and practice, and how they act upon what is expected from them in a classroom context. By analysing interview data of eight teachers from a secondary school in the city of Ghent (East Flanders), I make an attempt at mapping their 'personal ideological frameworks', in order to uncover the ways in which teachers respond to language-in-education policies and strong standard language ideologies.
In this paper, I discuss the polemic regarding the use of standard language and tussentaal ('intermediate language') in Flanders from an educational perspective: what language variety (or which varieties) can be used by teachers in primary and secondary schools in Flanders? The language policy of the government demands the use of the standard in all school situations, but the linguistic practice of both teachers and pupils shows a mixed use of standard language, tussentaal and dialect. In addition to that gap between language policy and linguistic practice, there are also internal contradictions to be found in the governmental language policy, where the final attainment levels of the Department of Education of the Flemish government seem more permissive than the demand for standard in the policy documents, as well as in the linguistic practice, where teachers seem to consider themselves as role models who always speak standard language when teaching – which is not the case in reality. In this paper I set out this intricate web of contradictions, to sketch the paradoxical double gap between policy and practice.
ResearchGate has not been able to resolve any references for this publication.