Książkę otwiera rozdział pt. „Perspektywa dostosowania gospodarki linearnej w paradygmacie zrównoważonego rozwoju”, w którym celem głównym jest zbadanie i przedstawienie podstawowych, negatywnych skutków burzliwego rozwoju gospodarki w modelu liniowym oraz zaprezentowanie modeli zrównoważonego rozwoju. Spośród wielu niekorzystnych dla przyszłości efektów ery rozwoju przemysłowego, Autorzy przedstawili tylko: efekt cieplarniany, degradację ekosystemów, deficyt zasobów wody, wzrost zapotrzebowania i wydobycia podstawowych surowców oraz poszerzające się ryzyko dostaw surowców strategicznych. Na tej podbudowie omówiono różne modele zrównoważonego rozwoju zwracając uwagę na ich silne sprzężenie zwrotne z jakością życia populacji, a zwłaszcza z wymiarem społecznym tej kategorii. W dalszej części podjęto problem polityki UE i Polski w dążeniu do równoważenia rozwoju i zrównoważonej konsumpcji. Podkreślono też rolę organizacji międzynarodowych w zakresie jakości towarów i usług, co jest także domeną towaroznawstwa.
W rozdziale drugim pt. „Gospodarka cyrkularna w procesie dostosowania do zrównoważonego rozwoju” Autorzy podjęli próbę wykazania, że ten model gospodarowania jest spójny z wcześniej omówioną koncepcją trwałego i zrównoważonego rozwoju. Jego przewaga nad liniowym modelem realizacji procesów produkcyjnych polega na forsowaniu postaw, zarówno wśród producentów jak i konsumentów, które prowadzą do maksymalnego, oszczędnego wykorzystania surowców, materiałów i energii. Koncepcja ta szeroko wychodzi poza stosowanie recyklingu poprzez ograniczenie nadmiernych zakupów, naprawy, wtórne użytkowanie, ponowne wykorzystanie części i podzespołów. W przypadku energii promowane jest jej kaskadowe wykorzystanie. Gospodarka cyrkularna jest odpowiedzią na nadmierne eksploatowanie zasobów odnawialnych i nieodnawialnych przez obecną populację. Autorzy przytaczają opinie, że zmiana postaw konsumpcyjnych wymaga czasu i zabiegów edukacyjnych. W zakończeniu wskazują na liczne przeszkody w jej rozwoju, konieczność opracowania licznych innowacji radykalnych i uwzględniania ograniczeń wynikających z praw fizyki, chemii i biologii.
W rozdziale 3 pt. „Bariery patentowania w opinii patentujących pracowników uczelni Poznania” prof. Zenon Foltynowicz zauważa, że Polska nie należy do liderów na tle Europy Zachodniej czy Stanów Zjednoczonych pod względem ilości wynalazków zgłaszanych do ochrony. Dlatego też głównym celem było zbadanie i przeanalizowanie barier z jakimi spotykają się pracownicy publicznych uczelni miasta Poznania. Na podstawie badań ankietowych dokonano analizy porównawczej napotykanych utrudnień w tym przedmiocie.. Należą do nich: kilkuletni okres oczekiwania na uzyskanie patentu, wysoki koszt uzyskania i utrzymania ochrony zagranicznej, niewielkie i często rozproszone środki finansowe na badania, trudna współpraca z rzecznikami patentowymi. Praca ma charakter informacyjny i budzi niepokój w kontekście perspektyw realizacji polityki innowacyjnej w Polsce
W kolejnym rozdziale pt. „Zagrożenia ekologiczne systemów przybrzeżnych a jakość żywności pochodzenia morskiego” przedstawiono interesujący problem o dużym znaczeniu dla towaroznawstwa żywności pochodzenia marskiego. Prognozy do 2030 roku wskazują na wzrost popytu na te produkty, których nie zaspokoi akwakultura. W wodach mórz, szczególnie w strefach przybrzeżnych, stwierdza się obecność wielu zanieczyszczeń chemicznych, fizycznych i mikrobiologicznych. Do ostatnio identyfikowanych zanieczyszczeń należą makro, mikro i nanoplastiki, których obecność jest wynikiem rozkładu tworzyw sztucznych przedostających się do wód mórz i oceanów. Mikrogranulki plastiku osadzają się w strefie przybrzeżnej i zagrażają morskim zwierzętom. Ostatnio wykazano obecność ok. 20 fragmentów mikroplastików wielkości 50-500 mikronów pochodzące z 9. rodzajów tworzyw sztucznych. Poprawa gospodarki odpadami z tworzyw sztucznych na lądzie może skutecznie zmniejszyć ich uwalnianie do morza. Przyszedł czas na inteligentne sposoby usuwanie nadmiaru przedmiotów z tworzyw sztucznych z naszego otoczenia oraz na podjęcie badań nad tym nowym problemem.
Kolejne dwa rozdziały dotyczą chemii gospodarczej. W pierwszym z nich, pod tytułem „Poprawa bezpieczeństwa stosowania płynów do ręcznego mycia naczyń poprzez zastosowanie hydrofobowego ekstraktu nasion jeżyny”. Autorzy oceniali możliwość zastosowanie hydrofobowego ekstraktu z nasion jeżyny do wytwarzania bezpiecznych płynów do ręcznego mycia naczyń. Z ekstraktu pozyskiwanego w warunkach nadkrytycznego CO2 przygotowano serię preparatów różniących się jego stężeniem od 0 do 0.7%. Stwierdzono, że wyższe stężenie ekstraktu powoduje zmniejszenie wartości liczby zeinowej oraz ogranicza zmiany pH roztworu albuminy wołowej. Oba parametry stanowią miarę działania drażniącego preparatów na skórę. Określono, że w wyniku zastosowania, dodatku surowca roślinnego w prototypach produktów, następuje ograniczenie transepidermalnej utraty wody oraz ich działania wysuszającego skórę. Wykazano, że zwiększanie stężenia ekstraktu prowadzi do istotnego zmniejszenia negatywnego oddziaływania preparatów na skórę rąk, co wpływa na wzrost bezpieczeństwa stosowania płynów do ręcznego mycia naczyń. Trzeba też podkreślić, że zastosowana metoda prowadzi do wykorzystania cennych bio-składników z odpadów przemysłu przetwarzającego owoce aronii.
W następny rozdział 6, jest zatytułowany „Innowacyjne rozwiązania w płynnych detergentach – płynne środki piorące”. Tego rodzaju produkty spełniają wiele wymagań wpisujących się w reguły zrównoważonego rozwoju i gospodarki cyrkularnej. Płynne detergenty zawierają surowce biodegradowalne, działają w obniżonej ich zawartości, są skuteczne w niższych temperaturach i w mniejszej ilości wody oraz są mniej szkodliwe dla włókien. Autorka udokumentowała prawdziwość powyższych argumentów i na tej podstawie zaplanowała badania eksperymentalne z wykorzystaniem enzymu roślinnego bromdelainy. Uzyskane wyniki dla szeregu koncepcyjnych kompozycji potwierdziły skuteczność rozumowania i pozwoliły wybrać jej optymalny skład, który został objęty ochrona patentową.
Celem badań przedstawionych w rozdziale 7 pt. „Potencjał prozdrowotny żywności funkcjonalnej” była ocena zalet prozdrowotnych i aktywności antyoksydacyjnej owoców jagodowych oraz importowanego napoju wieloowocowego na bazie superowoców egzotycznych. Napój importowany z Ameryki Płd. był porównany z owocami jagodowymi pozyskanymi w kraju, takimi jak truskawki, czarne jagody i aronia. W produktach oznaczono zawartość: barwników antocyjanowych metodą Fuleki’ego
i Francis’a, witaminy C według PN-A-04019:1998, polifenoli metodą Folina – Ciocialteu oraz zdolność do redukcji wolnych rodników z wykorzystaniem stabilnego rodnika DPPH*. W celu określenia wpływu rodzaju produktu na analizowane parametry jakościowe zastosowano jednoczynnikową analizę wariancji (ANOVA). Dla sprawdzenia istotności różnić między badanymi produktami przeprowadzono testy post-hoc (test HSD Tukeya).
Uzyskane wyniki wykazały, że krajowe mrożone owoce jagodowe charakteryzują się wyższym potencjałem prozdrowotnym niż importowany napój wieloowocowy na bazie superowoców egzotycznych, reklamowany jako żywność funkcjonalna.