Актуальность. Остеоартрит (ОА) является актуальной проблемой современной медицины, что подтверждается неуклонным ростом заболеваемости, экономических затрат на лечение и инвалидизации больных.Поскольку коленный сустав является трехкомпонентным, радиологические проявления болезни многочисленны. Пателлофеморальный сустав (ПФС) является одной из наиболее часто поражаемых частей. Хотя OA ПФС наблюдается часто, эта конкретная подгруппа болезней в значительной степени не признана. Недавние исследования показывают, что ПФС не только является важным источником симптомов ОА коленного сустава, но и люди, страдающие ОА ПФС, демонстрируют признаки болезни, отличные от признаков, наблюдаемых при ОА тибиофеморального сустава (ТФС) берцово-бедренного сустава. Это имеет значение для оценки и лечения пациентов с OA ПФС. Цель данного обзораобобщить данные, свидетельствующие о том, почему OA ПФС следует рассматривать как отдельную клиническую единицу и основные методы лечения с использованием консервативных, не фармакологических подходов к лечению. Стратегия поиска. Был проведен литературный поиск в электронных базах данных PubMed/Scopus/MEDLINE, охватывающий последние три десятилетия по ключевым словам: пателлофеморальный сустав, остеоартрит, тибиофеморальный сустав, синдром пателлофеморальной боли. Критерии включения: доступные полнотекстовые статьи по оригинальным исследованиям с 1987 года, диагнозы первичного остеоартрита, критерии исключения: диагноз острого конкурирующего заболевания коленного сустава (разрывы связок, сухожилия), описание отдельных случаев, статьи на других иностранных языках, кроме английского. 83 статьи найдены за период исследования. Результаты. Остеоартрит коленного сустава налагает значительное бремя на страдающих данным состоянием людей и общество в целом. Несмотря на то, что остеоартрит ПФС недостаточно изучен в сравнении с остеоартритом ТФС, ПФС часто вовлечен в процесс заболевания. OA ПФС ассоциируется со значительной болью и инвалидизацией. Клинические результаты OA ПФС могут быть улучшены разработкой новых методов лечения с учетом уникальных биомеханических функций ПФС и специфических нарушений, связанных с заболеванием в этом отделе коленного сустава, которые отличаются от тех, которые связаны с OA ТФС. Заключение. Пателлофеморальный остеоартрит - важная подгруппа остеоартрита коленного сустава. Вмешательства, такие как фиксация коленной чашечки и физиотерапия, могут облегчить болевой синдром у людей с этим состоянием, однако не устраняют патофизиологические причины. Необходима разработка новых методов хирургического вмешательства.
Relevance.Osteoarthritis (OA) is an urgent problem of modern medicine, which is confirmed by a steady increase in the incidence, economic costs of treatment and disability of patients. Since the knee joint is three-component, the radiological manifestations of the disease are numerous. The patellofemoral joint (PFJ) is one of the most frequently affected parts. Although PFJ OA is observed frequently, this particular subgroup of diseases is largely unrecognized. Recent studies show that PFJ is not only an important source of OA knee arthritis symptoms, but people suffering from PFJ OA show signs of illness that are different from those observed with OA of the tibiofemoral joint (TFJ) of the femur-femoral joint. This is important for the assessment and treatment of patients with PFJ OA. The purpose of this review is to summarize the evidence that suggests why PFJ OA should be considered as a separate clinical unit and the main methods of treatment using conservative, non-pharmacological approaches to treatment. Search strategy. Literary search of the electronic databases PubMed / Scopus / MEDLINE, covering the last three decades for the keywords: patellofemoral joint, osteoarthritis, tybiofemoral joint, patellofemoral pain syndrome, was carried out. Inclusion criteria included available fulltext original papers published since 1987, diagnosis of primary osteoarthritis; Exclusion criteria consisted of acute concurrent knee diagnoses (anterior cruciate ligament rupture, patella tendon rupture), case reports, articles on another than English foreign languages. 83 articles were found for the period of study. Results. Osteoarthritis of the knee joint imposes a significant burden on people suffering from this condition and society as a whole. Despite the fact that osteoarthritis of PFJ is not sufficiently studied in comparison with osteoarthritis of TFJ, PFJ is often involved in the disease process. PFJ OA is associated with significant pain and disability. Clinical results of PFJ OA can be improved by developing new treatments, taking into account the unique biomechanical functions of PFJ and specific disorders associated with the disease in this department of the knee, which are different from those associated with TFJ OA. Conclusion.Patellofemoral osteoarthritis is an important subgroup of osteoarthritis of the knee joint. Interventions such as kneecap fixation and physiotherapy can alleviate pain in people with this condition, but do not eliminate pathophysiological causes. It is necessary to develop new methods of surgical intervention.
Өзектілігі. Остеоартрит (ОА) заманауи медицинаның өзекті мәселелерінің бірі, бұл аурудың ұдайы өсуімен, науқастарды емдеу мен инвалидизациялаудың экономикалық шығындарымен дәлелденеді. Тізе буыны үш компонентті болғандықтан, аурудың радиологиялық көріністері өте көп. Пателлофеморалдыбуын (ПФБ) жиі зақымдалатын бөлімдердің бірі болып табылады. ПФБ ОА жиі байқалса да, бұл нақты аурулар топшасы айтарлықтай деңгейде танылмаған. Жақындағы зерттеулер ПФБ тізе буыны ОА белгілерінің ғана маңызды көзі болып табылатынын көрсетпейді, сонымен қатар ПФБ ОА бар адамдар жамбас-сан буынының ОА тибиофеморалды буыны (ТФБ) кезінде байқалатын белгілерден ерекшеленетін ауру белгілерін көрсетеді. Бұл ПФБ ОА бар науқастарды бағалау мен емдеуде маңызды. Аталған шолудың мақсаты: ПФБ ОА неге жеке клиникалық бірлік ретінде қарастыру керектігін дәлелдейтін мәліметтер мен емдеудің фармакологиялық емес, консервативті әдістерін пайдалана отырып негізгі емдеу әдістерін жалпылау. Іздеу стратегиясы.Пателлофеморалды буын, остеоартрит, тибиофеморалды буын, пателлофеморалды қақсау сияқты түйін сөздер бойынша соңғы үш онжылдықты қамтитын PubMed/Scopus/MEDLINE электрондык базаларын пайдалана отырып, әдеби іздеу өткізілді. Еңгізу критерийлері: 1987 жылдан бастап бірегей зерттеулер бойынша қолжетімді толық мәтінді мақалалар, бастапқы остеоартрит диагнозы, еңгізбеу критерийлері: тізе буынының жедел ауыр формасы бар бәсекелеспе диагноз (байламның, сіңірдің созылуы, жыртылуы), жеке жағдайларды сипаттау, ағылшын тілінен басқа шет тілдердегі мақалалар. Көрсетілген кезең аясында 83 мақала табылды. Нәтижелері. Тізе буынының остеоартриті аталған жағдайдағы науқас адамдарға және жалпы қоғамға айтарлықтай ауыртпалық артады. ПФБ остеоартриті ТФБ остеоартритімен салыстырғанда жеткіліксіз зерттелсе де, ПФБ ауру үрдісіне жиі қатысады. ПФБ OA айтарлықтай қақсаумен және инвалидизациялаумен ассоциацияланады. ПФБ бірегей биомеханикалық қызметтерін және тізе буынының осы бөліміндегі басқа аурулардан ерекшеленетін, ТФБ ОА байланысты арнайы зақымдануларын ескере отырып, ПФБ ОА-ң клиникалық нәтижелері емдеудің жаңа әдістерінің әзірлемелерімен жақсартылуы мүмкін. Қорытынды. Пателлофеморалды остеоартрит – тізе буыны остеоартритінің маңызды топшасы. Тізе тобығын фиксациялау және физиотерапия аталған жағдайдағы адамдарда ауру синдромын жеңілдетеді, бірақ патофизиологиялық себептерді жоймайды. Хирургиялық әрекеттердің жаңа әдістерін әзірлеу қажет.