Eğitim paradigmaları tarihsel, toplumsal, ekonomik, siyasal ve teknolojik değişimlerden önemli derecede etkilenebilmektedir. Bütün toplumlarda eğitim sistemine dair yol haritası 'nasıl bir insan yetiştirilmeli?' sorusuna odaklanılarak düzenlenmekte ve sistemin tüm unsurları bu soru etrafında şekillenmektedir. Son yıllarda eğitim felsefelerini ve öğretim pratiklerini etkileyen hâkim görüşlerden, modernizm ve postmodernizm kavramları bu makalenin odağı olmuştur. Anlam arayışı üstüne kurulu hayatımızı organize eden egemen kavramların özüne inmek ve bu kavramların eğitim sistemlerine yansımalarını, düşüncenin tarihsel olarak değişimi bağlamında değerlendirmek gerekmektedir. Bu bağlamda araştırmada; modern ve postmodern teoriyi oluşturan nedenlerin felsefi ve tarihsel olarak incelenmesi, postmodern felsefenin temel sorunları hangi eleştirel noktalara dayandırdığının belirtilmesi ve daha sonra tüm bunların eğitim bağlamına yansımalarının vurgulanması amaçlanmıştır. Bir alanyazın derlemesi olan bu çalışmada her iki yaklaşımın toplumsal, kültürel, ekonomik, politik, tarihi ve düşünsel etkileri değerlendirildikten sonra modern ve postmodern perspektiften eğitim anlayışları ve öğretim pratikleri tartışılmıştır. Bu tartışmalar bağlamında modernizm ve postmodernizm paradigmalarına etki etmiş düşünürlerin görüşleri incelenmiş ve çalışmalarına atıfta bulunulmuştur. Modernizm, geçmişle arasına akıl yoluyla mesafe koyan Aydınlanma dönemi düşünce biçimi, bu düşüncenin hammaddesi olan rasyonalizm ve sadece fiziki olarak var olana ikrar eden Pozitivizmden beslenmektedir. Modernizmin nesnellik ve emek-üretim anlayışına dayalı günlük yaşam pratiği, postmodernist yaklaşımda yeniden değerlendirilmiş; "özne" yerini "öteki" temelli bir insan anlayışına, bütünlük parçalılığa ve kesinlik göreceliliğe bırakmıştır. Postmodernizm ilhamını anlamın bağlamsallığı, bireyin düşünsel özgünlüğü ve farklılıktan almaktadır. Yapılan derleme çalışması sonucunda; pozitivizm, bilimcilik ve araçsal rasyonaliteye dayalı modernizmin ya da sanatta ve epistemolojide çoğulculuk, bireysellik, bağımsızlık ve gerçekliğin genişlemesine dayalı postmodernizmin, küresel veya ulusal eğitim süreçlerine tek başına yön veremeyeceği görüşünün alanyazına hâkim olduğu görülmüştür. Anahtar Kelimeler: Aydınlanma, modernizm, postmodernizm, eğitim felsefesi.

Previous attempts to explain teachers’ educational effectiveness have mostly focused on personal traits, organizational commitment, pedagogical content knowledge or the passion for education, and so on. We want to highlight that social skills—competencies that enable teachers to interact effectively with others—might contribute to the teachers’ well-being with the help of emotional regulation. Using the hypothesis that building positive relationships and relating to others emotionally may lead to positive outcomes in the educational process, the aim of this study was to explore the effect of teachers’ emotional literacy skills and emotional labor behaviors on their social capital. A structural equation model was developed to describe the cause–effect relationship between the variables. The population investigated in the study consisted of high school teachers in the central districts of Eskişehir, Turkey, in the 2017–2018 academic year and the sample included 399 teachers taken from seven different school types using the stratified sampling method. Data analysis was performed using correlation and descriptive analysis, the structural validity of the scales was determined by exploratory and confirmatory factor analysis, and the validity of the structural equation model was tested by running a path analysis—the model was acceptable. The results of the analyses indicate that there are positive effects of emotional literacy on emotional labor and emotional labor on social capital. In addition, emotional labor had a full mediating effect in the relationship between emotional literacy and social capital. Possible explanations of the results, limitations, and suggestions for the study are discussed.

Emotional literacy is the ability to understand, express and regulate emotions in social contexts. It emphasizes the ability to communicate with certain feeling words in interpersonal relationships. It stands as a bridge between the thoughts and emotions of school stakeholders, contributing to more effective learning, safer schools, and a democratic climate (O’Hara, 2011). It is possible to teach emotions academically, even to make them a part of the curriculum (Antidote, 2003); however, it is essential to also see emotional literacy as a vital skill through the values of the school and the behaviors of teachers. Therefore, it is valuable to evaluate the emotions of teachers in the school environment. To do this, it was the aim of this study to develop a reliable and valid measurement tool -- the Emotional Literacy Skills Scale (ELSS). The validity of the model was confirmed via exploratory factor analysis and confirmatory factor analysis. We found a Cronbach Alpha reliability coefficient of .85. The findings showed that the Emotional Literacy Skills Scale is valid and reliable and formed by five factors: Motivation, empathy, self-regulation, emotional awareness, and social skills.