Background: Turkey is an important country for drug trafficking and the cultivation of cannabis. Opiates from Afghanistan are trafficked through Turkey on route to the Balkans. Currently Hatay, a Syrian neighborhood city of Turkey, is hosting over 85,000 Syrian refugees who are escaping from the civil war. In this short report, we document the potential effects of conflict and related refugee movements in Hatay, on the seizures of illicit drugs. Methods: We collected records held by the Ministry of Justice, Hatay Court House, of drug seizures between 2008 and 2013. Results: These records show an annual and stable number of drug indictments between 2008 and 2010 (N = 67). However, this number rose exponentially after the start of the conflict in Syria: an increase of 84% from 2010 to 2011 (N = 123), with continuing and significant increases in 2012 (N = 240) and 2013 (N = 211). Conclusion: The lack of security and the instability in Syria, and the flow of refugees from this country have resulted in an increasing number of illicit drug seizures. These findings suggest the need for better intervention and greater precautions taken against drug trading in conflict zones and the countries surrounding these zones.
ABSTRACT: Neonatal Abstinence Syndrome (NAS) is defined as the clinical picture of newborn who has been intrauterinely exposed to drugs that may create physical dependence, as a result of maternal use of these drugs during pregnancy.
NAS is an important and growing health problem in the world. In studies performed in some developed countries, the incidence of NAS has been defined between 3 and 6 per 1000 births. No case series about the incidence of NAS in Turkey were found in the literature survey however, several case reports on NAS were found. It is stated that, if early diagnosis and treatment is made, the mortality rate in NAS cases can be reduced to below 5%. Along with that, surviving NAS cases have been shown to have various health problems later in life.
In this study, the criminal liability in NAS cases was discussed in context: 1) mother's criminal responsibility for illegal substance use, 2) criminal liability of mother, who uses substance, due to abortions that may have emerged in the fetus who is not yet born and legally qualified, 3) criminal liability of mother about death of her child due to NAS or developing any malformation caused from NAS, and 4) criminal liability about drug abuse of child in the later years of his life, if this child did not medically treated in early years following his/her birth.
In conclusion, the confrontation of judicial authorities by cases criminal liability of mother due to consumption drugs during her pregnancy and possibility of confrontation of forensic examiners with NAS cases is inevitable. In this study we attracted attention to need for specific legal arrangements which should be come effect in Turkey.
***************************************************************************************************************************************************** ÖZET: Annenin hamilelik sırasında fiziksel bağımlılık oluşturabilecek maddeleri kullanması sonucu, bu maddelere intrauterin olarak maruz kalmış olan fetüste, yenidoğan döneminde ortaya çıkan klinik tablo Yenidoğan Yoksunluk Sendromu (YYS) olarak tanımlanmaktadır.
YYS önemli ve büyüyen bir halk sağlığı problemi olup, bazı gelişmiş ülkelerde yapılan çalışmalarda yıllık YYS insidansı 1000 doğumda 3-6 olarak bildirilmiştir. Türkiye’deki YYS insidansı hakkında herhangi bir çalışmaya veya vaka serisine rastlanmamış, ancak YYS konusunda birkaç olgu sunumunun yapıldığı görülmüştür. Erken tanı ve tedavi ile YYS’nda mortalite oranının %5’in altına inebildiği belirtilmekle birlikte sağ kalan YYS vakalarında hayatlarının ilerleyen döneminde çeşitli sağlık problemleri yaşadıkları gösterilmiştir.
Bu çalışmada YYS’de cezai sorumluluk; annenin yasadışı madde kullanımı karşısında cezai sorumluluğu; henüz doğmamış ve hukuken kişi vasfına ulaşmamış fetüste ortaya çıkabilecek düşükler karşısında madde kullanan annenin cezai sorumluluğu; canlı doğmuş ve YYS gelişmiş veya YYS’na bağlı ölmüş çocukta annenin cezai sorumluluğu; doğmuş ve YYS gelişmiş çocukta, tedavi edilmemesi durumunda ileriki yıllarda cezai sorumluluk doğuracak olan uyuşturucu kullanımı durumunda çocuğun cezai sorumluluğu bağlamında tartışılmıştır.
Sonuç olarak, YYS’nin ve buna bağlı olarak annenin yasal sorumluluğunun yargı makamlarının önüne gelmesi ve yakın gelecekte adli tıp için önemli bir konu oluşturması kaçınılmaz görülmektedir. Bu çalışmada mevcut yasal duruma göre bir değerlendirmede bulunulmakla birlikte, bu konuda bir an önce yapılması gerekli özel yasal düzenlemelere olan ihtiyaca dikkat çekilmiştir.
Child sexual abuse is a serious social problem encountered in all strata of society, regardless of age, race, and socioeconomic status. In recent years, the news about students who claimed sexually abused by their teachers has a wide range of media coverage. In this study, nine cases who were exposed to sexual abuse by their teachers are presented, eight of the victims were females, one of them was male, all perpetrators were males. It is known that perpetrators of sexual abuse generally choose fragile children (low self-confidence, disabled, etc.), low family supervision, socially isolated, or in need of emotional support as victims. Our first case is a child who needs emotional support due to familial problems, and our last three cases are children with disabilities due to moderate mental retardation.
All relevant professionals are required to conduct scientific studies on this issue, especially the prevalence study, to determine the size of the problem and to prevent it.
Keywords:
ABSTRACT: Objective: In almost all countries in various geographies around the world, child mortality under the age of 5 is declining over the years and Turkey is among the countries that show the most amount of progress in decreasing mortality rate under 5 years of age. In this study, revealing the profile of deaths originating from childhood accidents under 5 years of age which occurred and autopsied in Van province and comparing this profile with literature knowledge were aimed. Methods: During the 5 year period between 01.01.2010 and 31.12.2014, autopsy findings of 151 fatal accident cases which is under 5 years of age and occurred in Van province were evaluated. Results: Eighty-five (56,3%) out of 151 evaluated cases were males and 66 (43,7%) were females. When fatal accidents classified according to cause of death, drowning was the leading cause of death with 43 cases (28.5%), followed by traffic accidents (27,8%; n=42) and other asphyxia types (17,2%; n=26) including foreign body and food aspirations and abdomen-chest compressions. Conclusion: Because the number of deaths and the cause of death in our country are indicators reflecting the health status of the society, the family (mothers firstly), the state, and the society have great responsibilities for reducing the number of death and disability cases due to accidents and creating safe house, neighborhood and street environments. Secure playgrounds should be created in every environment, security measures must be taken against dangerous situations, from early ages, children should be warned against possible dangers, the family and the whole society should be educated about the first aid applications that can be performed in case of accidents which occur despite these measures. ************************************************************************************************************************************************* ÖZET: Amaç: Dünyanın çeşitli coğrafyalarında yer alan neredeyse tüm ülkelerinde beş yaş altı çocuk ölümü yıllar bazında azalmakta olup, Türkiye 5 yaş altı ölüm hızı azalmasında en fazla mesafe alan dünya ülkeleri arasında yer almaktadır. Bu çalışmada Van ve çevresinde meydana gelen ve otopsisi yapılan 5 yaş altı çocukluk çağı kaza orijinli ölüm olgularının profilinin ortaya konulması ve literatür bilgileri ile karşılaştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Van ilinde 01.01.2010 ve 31.12.2014 tarihleri arasındaki 5 yıllık zaman dilimi içerisinde 5 yaş altındaki çocukların, kazalara bağlı olarak meydana gelen 151 ölüm vakalarında otopside saptanan bulgular değerlendirilmiştir. Bulgular: Değerlendirilen 151 olgunun 85’i (%56,3) erkek, 66’sı (%43,7) kız çocukları olarak tespit edilmiş olup, kazalara bağlı ölümler, ölüm nedenlerine göre sınıflandırıldığında, suda boğulmaların ilk sırada yer aldığı (%28,5; n=43), bunu %27,8’lik bir oran ile (n=42) trafik kazalarının ve %17,2’lik bir oran ile (n=26) yabancı cisim ve gıda aspirasyonları ve bir cisim altında kalmaya bağlı karın-göğüs basılarını içeren diğer asfiksi türlerinin izlediği tespit edilmiştir. Sonuç: Ülkemizde ölen kişi sayısı ve ölüm nedenleri toplumun sağlık durumunu yansıtan bir gösterge olması nedeniyle 5 yaş altı çocuk grubunda kazalara bağlı ölümler ve sakatlıkların azalması ve güvenli ev, çevre ve sokak ortamlarının oluşturulması için başta anneler olmak üzere aileye, devlete ve tüm topluma bu konuda büyük görev düşmektedir. Her ortamda güvenli oyun alanları oluşturulmalı, tehlikeli durumlara karşı güvenlik tedbirleri alınmalı, çocuklar küçük yaşlardan itibaren gelişebilecek tehlikelere karşı uyarılmalı ve bu tedbirlere karşın kazaların olması halinde yapabilecek ilk yardım uygulamaları konusunda aile ve tüm toplum eğitilmelidir.
Objective: tests to detect intracranial lesions-mine the risk factors associated GKS of 15. Methods: that presented to a training and re-to pedestrian, motor vehicle crash,-that affect the decision to order a-Results:-head CT are: vomiting, head ache,-cle, ISS score 15 or higher, the pa-Conclusion:-in head CT. In the presence of these a head CT.
Objective: The present work aims to develop prevention and intervention theories in juvenile delinquency by evaluating psychiatric evaluation purposes were examined retrospectively. Results: Findings indicate that, 9 (17%) out of 53 cases were girls and 44 (83%) were boys, aged between 9-18. The most common age group was 14. Of all 53 cases, 45 were described to be criminalized children and 8 were described to be the victims of sexual abuse. Thirty three percent of the criminalized children (n=15) were sent from the center of the province, while 51.1% (n=23) were sent from district Bulanık. The most common reason for referring the cases was the evaluation of the realization and distinction ability-which had been mentioned as 'mental competence' in the previous penal code-in stealing with 35.6% and terror propoganda crimes again with 35.6% out of 45 cases. Conclusion: Some recommendations for the prevention and intervention of juvenile delinquency were developed by working on features of the cases. Profiles of the alleged crimes were different from previous similar studies as of the region. Especially, since the age of fourteen has been the most common age period for juvenile crime in many previous studies, the possibility of performing educational adjustments for that age period in our educational system has been discussed.
ABSTRACT: In this study, we aimed to define problems in the investigation of crime scene for criminal deaths and solution of the problems. We set up a questionnaire with 13 multiple- choice questions to be answered by 28 judges or judge nominees, 34 public prosecutors, 40 medical doctors on forensic medicine or assistants of forensic medicine, 32 police officers who deal in investigation of crime scene. The evaluation of the questionnaire revealed lacking communication, coordination, education as well as the number of experienced persons to be inadequate. The formation of a special equip exclusively for crime scene investigation consisting of general prosecutors, for medical specialists and other trained staff emerges to be a possible solution. *********************************************************************************************************************************************************** ÖZET: Bu çalışmada; adli ölüm olaylarında olay yen incelemesinde ne gibi aksaklıklar bulunduğu ve bu aksaklıkların nasıl düzeltilebileceğinin araştırılması amaçlanmıştır. Bu amaca uygun olarak 13 çoktan seçmeli anket sorusu hazırlanarak, 28 hakim ve hakim adayı, 34 cumhuriyet savcısı, 40 adli tip uzmanı ve asistanı, 32 olay yen inceleme ekibi polis memurunun bu konudaki görüşlerine başvurulmuştur. Toplam 134 katılımcının yer aldığı anket sonucunda, mevcut sistemde olay yeri incelemesi, iletişim ve koordinasyon eksikliği, eğitim eksikliği ve deneyimli personel sayısındaki eksiklik gibi nedenlerle yetersiz bulunmuş ve yetersizliğin hangi alanlarda olduğu belirtilmiştir. Çözüm önerisi olarak cumhuriyet savcısı, adli tip uzmanı ve eğitimli diğer uzmanlar tarafından yalnız olay yeri incelemelerine yönlendirilmiş. özel bir ekibin kurulmasının, bu konudaki olumsuzlukları engelleyebileceği genel kanısı ortaya konulmuştur.
