Figure - uploaded by Tomasz Płachecki
Content may be subject to copyright.
![Wykres 5: Chęć uczestniczenia w większym stopniu, niż było to możliwe, w poszczególnych dziedzinach kultury artystycznej [N=8700]](profile/Tomasz-Plachecki/publication/366892617/figure/fig1/AS:11431281111302563@1672930761215/Wykres-5-Chec-uczestniczenia-w-wiekszym-stopniu-niz-bylo-to-mozliwe-w-poszczegolnych.png)
Wykres 5: Chęć uczestniczenia w większym stopniu, niż było to możliwe, w poszczególnych dziedzinach kultury artystycznej [N=8700]
Source publication
Zbiór tekstów opartych na wynikach badania uczestnictwa w kulturze, przeprowadzonego w 2017 roku na próbie 8700 warszawianek i warszawiaków na zamówienie Urzędu m.st. Warszawy.
Citations
... Rzeczywiście, z raportu Relacje i różnice. Uczestnictwo warszawiaków i warszawianek w kulturze (Płachecki, 2020) wynika, że w kwestii uczestnictwa w kulturze najbardziej aktywną grupą są osoby w przedziale wiekowym od 15 do 29 lat. Jak widać, w stosunku do omawianych badań ten przedział wiekowy jest dużo szerszy zarówno " w górę", jak i "w dół". ...
Trapped in Concepts
This paper aims at reviewing a publication entitled Conculture. Dimensions of cultural participation among young immigrants from Ukraine in Poland by Anna Jawor, Urszula Markowska-Manista and Marta J. Pietrusińska.
W pułapce pojęć
Tekst jest recenzją publikacji Konkultura. Wymiary uczestnictwa w kulturze młodych imigrantów z Ukrainy w Polsce, autorstwa Anny Jawor, Urszuli Markowskiej-Manisty i Marty J. Pietrusińskiej.
Polityka kulturalna jest „instrumentem prowadzącym do rozwoju przemysłów kulturalnych
i zapewnienia rozwoju poszczególnych kultur w świecie”, jak definiuje to pojęcie UNESCO.
Obejmuje rozwiązania systemowe w sektorze kultury, co jest o tyle istotne, że pozwala istnieć
tym jej przejawom, które nie są w stanie samoistnie funkcjonować w warunkach wolnego
rynku i postępującej globalizacji (Polityka kulturalna UNESCO, b.r.) polityka kulturalna z jednej
strony pozwala właściwie chronić i wspomagać, z drugiej – dyktuje kierunki rozwoju i określa
perspektywy dalszych działań.
Należy przy tym mieć również na uwadze, że polityka kulturalna ma integrować, wspierać
i budować, ale źle sformułowana lub wykorzystana ideologicznie tworzy mechanizmy wykluczające, niszczące i generujące konflikty (zob. Mangset 2018, s. 1). Rozwijająca się świadomość
różnorodności kulturowej i dostrzeganie jej wartości dodatkowo wpływa na konieczność
tworzenia spójnych i inkluzyjnych ram działania (por. O’Regan 2002, s. 15).
Celem niniejszego rozdziału jest charakterystyka wybranych współczesnych wyzwań dla
polityk kulturalnych na podstawie odpowiednich dokumentów, wraz z przedstawieniem
konkretnych, już wdrożonych rozwiązań. Analiza została przedstawiona za pomocą przykładów z różnych szczebli zarządzania: począwszy od skali globalnej (UNESCO), ponadnarodowej (Unia Europejska), narodowej (Niemcy), na regionalnej (Bawaria) i miejskiej kończąc
(Mannheim). Ostatnie dwa przykłady – land Bawarii i miasto Mannheim – opisano szerzej,
by pokazać kompleksowość działań.
